Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

GUSTAV KLIMT 1862 - 1918



Στην Αυστρία γιορτάζονται φέτος τα 150 χρόνια από την γέννηση του ζωγράφου Γκούσταβ Κλιμτ, διάσημου εκπροσώπου του «Jugendstil” και δημιουργού υπέροχων πορτραίτων γυναικών που περιβάλλονται από περίτεχνες διακοσμήσεις.Το καλλιτεχνικό αυτό ρεύμα, μολονότι υπήρξε μία κίνηση αντίδρασης απέναντι στον ακαδημαϊσμό, γρήγορα μετατρέπεται στον κατεξοχήν χώρο έκφρασης της ιδεολογίας, πολύ περισσότερο από την ακαδημαϊκή ζωγραφική απέναντι στην οποία αντιδρούσε. Κατέληξε σε μία τέχνη του εξωραϊσμού. 
 Ο Γκούσταβ Κλιμτ (1862 - 1918) αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της βιεννέζικης Sezession (του κινήματος της Απόσχισης από την ακαδημαϊκή τέχνη στις αρχές του 20ου αιώνα). 

Φοίτησε στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης με υποτροφία και σύντομα πήρε παραγγελίες να ζωγραφίσει φρέσκο- οροφογραφίες και σκηνικά θεάτρου. Στην αρχή, δεν έτυχε της προσοχής των κριτικών. Αλλά …έτυχε των γυναικών. Ο αριθμός των παιδιών που απέκτησε είναι άγνωστος, αν και 14 άτομα, ισχυρίστηκαν ότι είναι κληρονόμοι του, όταν πέθανε.

 Πιο γνωστός του πίνακας είναι βέβαια «Το φιλί”  



 ενώ πρόσφατα ανακαλύφθηκε σ’ένα γκαράζ στην βόρειο Αυστρία, ένα από τα πρώτα του έργα που θεωρείτο χαμένο. Απεικονίζει ένα αγγελούδι τυλιγμένο με ένα κόκκινο φουλάρι και πιστεύεται πως αποτελούσε τμήμα του ταβανιού στο στούντιο του ζωγράφου στην Βιέννη. Στην πρωτεύουσα της Αυστρίας πολλά μουσεία, όπως τα Μπελβεντέρε, Αλμπερτίνα, Ιστορίας της Τέχνης, Λέοπολντ, Μουσείο της Βιέννης και Neue Galerie έχουν φέτος εκθέσεις για τον Κλιμτ.
Με αφορμή αυτό το γεγονός η χρονιά αυτή μετατρέπεται στο έτος της αποτίμησης όχι μόνο του έργου του συμβολιστή αυτού ζωγράφου αλλά γενικότερα του καλλιτεχνικού ρεύματος που ονομάστηκε Jugendstil.

 Σε ποια συνθήκη απαντά το Jugendstil; Αποτελεί μία τέχνη αντίστασης μπροστά στην κατάρρευση του υλικού και της παραδοσιακής κατασκευής του έργου. Ο ουσιαστικός αντίπαλός του δεν είναι η σχολή του Μονάχου, αλλά η πρωτοπορία του νταντά, άλλωστε ο Κλιμτ επηρεάζεται έντονα από το έργο του Χανς Μάκαρτ (1840-1884), ηγετική φυσιογνωμία του βιεννέζικου ιστορικισμού.