Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ "Θεραπευτική Ρυθμική"



Στις 18 Μαΐου, θα γίνει στη Θεσσαλονίκη, η παρουσίαση του βιλίου της Lucia kessler Κακουλίδη με τίτλο:"Θεραπευτική Ρυθμική" από τις εκδόσεις fagottobooks και το βιβλιοπωλείο ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ.
Θα μιλήσουν:
Η συγγραφέας 
Lucia kessler -Κακουλίδη
Ο Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Σπυρίδων -Γεώργιος Σούλης
Η Μουσικοθεραπεύτρια
Μαρία Σαμαρά

    Πατήστε εδώ...
Για να δείτε παλαιότερη ανάρτηση σχετικά με την έκδοση του βιβλίου και το βιογραφικό της συγγραφέως..

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΩΤΕΡΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΝ ΝΑ ΔΙΔΑΧΤΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ......


«Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα». Γιώργος Σεφέρης
                                 
 

Ποια Ελληνική λέξη είναι αρχαία και ποια νέα; Γιατί μια Ομηρική λέξη μας φαίνεται δύσκολη και ακαταλαβίστικη;
 
Οι Έλληνες σήμερα ασχέτως μορφώσεως μιλάμε ομηρικά, αλλά δεν το ξέρουμε επειδή αγνοούμε την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιούμε.
 
Για του λόγου το αληθές θα αναφέρομε μερικά παραδείγματα για να δούμε ότι η Ομηρική γλώσσα όχι μόνο δεν είναι νεκρή, αλλά είναι ολοζώντανη.

 
Αυδή είναι η φωνή. Σήμερα χρησιμοποιούμε το επίθετο άναυδος.

Αλέξω στην εποχή του Ομήρου σημαίνει εμποδίζω, αποτρέπω. Τώρα χρησιμοποιούμε τις λέξεις αλεξίπτωτο, αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο αλεξήλιο Αλέξανδρος (αυτός που αποκρούει τους άνδρες) κ.τ.λ.

Με το επίρρημα τήλε στον Όμηρο εννοούσαν μακριά, εμείς χρησιμοποιούμε τις λέξεις τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια κ.τ.λ.

Λάας ή λας έλεγαν την πέτρα. Εμείς λέμε λατομείο, λαξεύω.

Πέδον στον Όμηρο σημαίνει έδαφος, τώρα λέμε στρατόπεδο, πεδινός.
Το κρεβάτι λέγεται λέχος, εμείς αποκαλούμε λεχώνα τη γυναίκα που μόλις γέννησε και μένει στο κρεβάτι.

Πόρο έλεγαν τη διάβαση, το πέρασμα, σήμερα χρησιμοποιούμε τη λέξη πορεία. Επίσης αποκαλούμε εύπορο κάποιον που έχει χρήματα, γιατί έχει εύκολες διαβάσεις, μπορεί δηλαδή να περάσει όπου θέλει, και άπορο αυτόν που δεν έχει πόρους, το φτωχό.

Φρην είναι η λογική. Από αυτή τη λέξη προέρχονται το φρενοκομείο, ο φρενοβλαβής, ο εξωφρενικός, ο άφρων κ.τ.λ.

Δόρπος, λεγόταν το δείπνο, σήμερα η λέξη που έχει παραμείνει είναι επιδόρπιο.

Λώπος είναι στον Όμηρο το ένδυμα. Τώρα αυτόν που μας έκλεψε (μας έγδυσε το σπίτι) το λέμε λωποδύτη, όμως και τα λέπια από την ίδια λέξη προέρχονται (ένδυμα των ψαριών), ενώ Πηνελόπη σημαίνει την υφάντρα, αυτή που χρησιμοποιώντας πηνίο (σαίτα) κατασκευάζει ύφασμα.

Ύλη ονόμαζαν ένα τόπο με δένδρα, εμείς λέμε υλοτόμος.

Άρουρα ήταν το χωράφι, όλοι ξέρουμε τον αρουραίο αλλά και το άροτρο.
Τον θυμό τον αποκαλούσαν 

Χόλο. Από τη λέξη αυτή πήρε το όνομα της η χολή, με την έννοια της πίκρας. Λέμε επίσης αυτός είναι χολωμένος.

Νόστος σημαίνει επιστροφή στην πατρίδα. Η λέξη παρέμεινε ως παλινόστηση, ή νοσταλγία, ενώ η συγγενική της επίσης Ομηρική νόστιμος έχει επίσης διατηρηθεί αυτούσια σαν η επιθυμία επανάληψης/επιστροφής σε γευστική εμπειρία.

Άλγος στον Όμηρο είναι ο σωματικός πόνος, από αυτό προέρχεται το αναλγητικό.
Το βάρος το αποκαλούσαν άχθος, σήμερα λέμε αχθοφόρος.

Ο ρύπος, δηλαδή η ακαθαρσία, εξακολουθεί και λέγεται έτσι - ρύπανση.

Από τη λέξη αιδώς (ντροπή) προήλθε ο αναιδής.

Πέδη, σημαίνει δέσιμο   και τώρα λέμε πέδιλο. Επίσης χρησιμοποιούμε τη λέξη χειροπέδες.

Από το φάος, το φως προέρχεται η φράση φαεινές ιδέες.

Άγχω, σημαίνει σφίγγω το λαιμό, σήμερα λέμε αγχόνη. Επίσης άγχος είναι η αγωνία από κάποιο σφίξιμο, ή από πίεση.

Βρύχια στον Όμηρο είναι τα βαθιά νερά, εξ ου και τo υποβρύχιο.

Φερνή έλεγαν την προίκα. Από εκεί επικράτησε την καλά προικισμένη να τη λέμε «πολύφερνη νύφη».

Το γεύμα στο οποίο ο κάθε παρευρισκόμενος έφερνε μαζί του το φαγητό του λεγόταν έρανος. Η λέξη παρέμεινε, με τη διαφορά ότι σήμερα δεν συνεισφέρουμε φαγητό, αλλά χρήματα.

Υπάρχουν λέξεις, από τα χρόνια του Ομήρου, που ενώ η πρώτη τους μορφή μεταβλήθηκε - η χειρ έγινε χέρι, το ύδωρ νερό, η ναυς έγινε πλοίο, στη σύνθεση διατηρήθηκε η αρχική μορφή της λέξεως.
 
Από τη λέξη χειρ έχομε: χειρουργός, χειριστής, χειροτονία, χειραφέτηση, χειρονομία, χειροδικώ κ.τ.λ.
 
Από το ύδωρ έχομε τις λέξεις: ύδρευση υδραγωγείο, υδραυλικός, υδροφόρος, υδρογόνο, υδροκέφαλος, αφυδάτωση, ενυδρείο, κ.τ.λ.
 
Από τη λέξη ναυς έχομε: ναυπηγός, ναύαρχος, ναυμαχία, ναυτικός, ναυαγός, ναυτιλία, ναύσταθμος, ναυτοδικείο, ναυαγοσώστης, ναυτία, κ.τ.λ.

Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα παραδείγματα προκύπτει ότι:
Δεν υπάρχουν αρχαίες και νέες Ελληνικές λέξεις, αλλά μόνο Ελληνικές.
 
Η Ελληνική γλώσσα είναι ενιαία και ουσιαστικά αδιαίρετη χρονικά. 

Από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα προστέθηκαν στην Ελληνική γλώσσα μόνο ελάχιστες λέξεις. (Αντίθετα, δημιουργήθηκε μεγάλος αριθμός από σύνθετες λέξεις, τα συστατικά των οποίων συνιστούν πρωτότυπες ή παράγωγες λέξεις της αρχαίας ελληνικής).
 
Η γνώση της ετυμολογίας και των εννοιών των λέξεων θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι μιλάμε τη γλώσσα της ομηρικής ποίησης, μια γλώσσα που, σημειωτέον, δεν ανακάλυψε ο Όμηρος αλλά προϋπήρχε χιλιετηρίδες πριν από αυτόν. 

 Είναι ακόμα χαρακτηριστικό ότι σε πολλές τοπικές ελληνικές διαλέκτους (Κρήτης, Πόντου κλπ) έχουν διατηρηθεί αυτοτελείς ομηρικές λέξεις.
  
Εάν κάποιος που δεν έχει διδαχθεί την Αρχαία Ελληνική διαβάσει το Ομηρικό κείμενο θα διαπιστώσει με έκπληξη ότι παρ'όλον ότι μπορεί να μην καταλαβαίνει την σημασία αυτών που διαβάζει, εν τούτοις δεν θα έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι η γλώσσα που έχει μπροστά του είναι Ελληνική!!                                           
                                           Όμηρος:Τρύγος                                                         

"ΓΙΝΕΤΑΙ":


Ο Πίτερ Οικονομίδης στην εκπομπή ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ του Σταύρου Θεοδωράκη στο MEGA την Κυριακή 11-3-2012. 
 Απόσπασμα από ολόκληρη την εκπομπή

«Μια από τις πιο συνηθισμένες λέξεις στην ελληνική γλώσσα, είναι: "Μαλάκα".  "Γεια σου μαλάκα", "τι κάνεις βρε μαλάκα". Το χρησιμοποιούμε πολύ. Η δεύτερη πιο συνηθισμένη έκφραση, είναι: "Δεν γίνεται". "Δεν γίνεται συνήθως σημαίνει: "Δεν έχω διάθεση να το κάνω" ... "μπορεί να γίνει, αλλά τώρα δεν ευκαιρώ, είμαι σε γεύμα". Πολλές φορές μάλιστα τις συνδυάζουν. "Δεν γίνεται ρε μαλάκα"!
"Γίνεται"! Πρέπει να ξεφορτωθούμε το "δεν" και να κρατήσουμε το "Γίνεται". Γιατί "Γίνεται". Οφείλουμε να "Γίνεται"! Διαφορετικά έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Πρέπει να δημιουργήσουμε πάνω στην κρίση. Ας πάρουμε παράδειγμα τον Σάκη Ρουβά. Δεν ανεβαίνει στη σκηνή λέγοντας: "Δεν γίνεται". Η Εθνική ποδοσφαίρου το 2004 δεν πήγε στο γήπεδο της Λισσαβόνας λέγοντας "Δεν γίνεται". Ο Πύρρος Δήμας δεν είπε "Δεν γίνεται". Και οι άνθρωποι που έχτισαν τον Παρθενώνα σίγουρα δεν είπαν "Δεν γίνεται". Γιατί "ΓΙΝΕΤΑΙ". "ΓΙΝΕΤΑΙ".
Έγινε μια έρευνα παγκοσμίως σε 32 χώρες και είμασταν κάπου στην μέση όμως στην αυτοεκτίμηση είμασταν τελευταίοι. ... Δεν είναι πάντα ο πιο όμορφος που κεδρίζει, είναι αυτός που πιστεύει πως θα το κάνει!
Δεν είμαστε καλοί Γερμανοί. Είμαστε κακοί Γερμανοί γιατί είμαστε Έλληνες! Είμαστε αυτό που είμαστε και το μόνο που μπορούμε να είμαστε είναι καλοί Έλληνες. Γίνεται .... ΓΙΝΕΤΑΙ»!

                                               
                                          



  



Δείτε εδώ. παλαιότερη ομιλία (πολύ ενδιαφέρουσα)του Πίτερ Οικονομίδη, στα πλαίσια του 11ου Διεθνούς Συνεδρίου "ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ" της ΕΕΔΕ στη Θεσσαλονίκη με θέμα: "Rebranding Greece     ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ!!!

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Ζωγραφίζοντας την αγάπη. Ronald Searle


Μια ιστορία ρομαντισμού και αισιοδοξίας, από αυτές που όλοι μας έχουμε ανάγκη στα δύσκολα...



Ο σκιτσογράφος Ronald Searle έφτιαχνε στα '70ς σχέδια για να εμψυχώσει την άρρωστη γυναίκα του - ένα για κάθε χημειοθεραπεία της. Το αποτέλεσμα είναι τρυφερό και αισιόδοξο.
 
 

 
Ο σκιτσογράφος Ronald Searle, που πέθανε πρόσφατα, εκτός από καλός καλλιτέχνης ήταν και καλός άνθρωπος. Όταν, στη δεκαετία του '70, η γυναίκα του διαγνώστηκε με μια επικίνδυνη και σπάνια μορφή καρκίνου, για να την εμψυχώσει της έφτιαχνε ένα σχέδιο με "ηρωϊδα" την ίδια, κάθε φορά που πήγαινε για χημειοθεραπεία. 
 

Οι χημειοθεραπείες διήρκησαν συνολικά πέντε χρόνια. Τα σχέδια που της χάρισε, ένα για κάθε μία, έφτασαν αισίως τα 46.
 

                         

Όπως είχε πει της έδινε τις ζωγραφιές για να την κάνει να ξεχαστεί, να χαρεί αλλά και να σκεφτεί το όμορφο μέλλον όταν κάποτε, όλα αυτά θα τελείωναν. 
 

"Ήθελα να την κάνω να φαντάζεται ένα μέλλον χωρίς την ασθένεια, όπου θα είμαστε οι δυο μας, υγιείς και χαρούμενοι", είχε πει ο παγκοσμίου φήμης σκιτσογράφος.

Μετά από τα πέντε χρόνια θεραπειών και τα δεκάδες σκίτσα του Searle, το όμορφο μέλλον, επιτέλους, ήρθε. Η Monica Koenig γιατρεύτηκε - εντελώς. 
 

Όταν την Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1969 η κυρία Searle διαγνώστηκε με καρκίνο, οι γιατροί της έδωσαν περίπου 6 μήνες ζωής.
 

42 χρόνια αργότερα ζούσε με τον άντρα της στα βουνά της Γαλλίας, στις Alpes-de-Haute-Provence.
 

 Πριν από τρεις μήνες, το φθινόπωρο του 2011, ο Searl κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τα σχέδια που χάριζε στη γυναίκα του στις χημειοθεραπείες της. Πρόλαβε να το δει να κυκλοφορεί. 
 
Ο Ronald Searl πέθανε πριν λίγες μέρες, στις 30 Δεκεμβρίου του 2011, στην αγκαλιά της συζύγου του. Ήταν 91 ετών.
 

                                            

Είχε ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή - μαζί με την Monica Koenig.




Πώς μια γυναίκα μπορεί να επηρεάσει τα σχέδια ενός άντρα...

Από τον μεγάλο σκιτσογράφο MORDILLO