«Νερό ένα ανθρώπινο δικαίωμα ή μια μπίζνα δισεκατομμυρίων δολαρίων;»

Το «Monitor» της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης ερευνά τον ρόλο της Κομισιόν στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων.
 
Η εκπομπή της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης «Monitor» έκανε πρόσφατα μια έρευνα για τις πιέσεις που ασκεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις χώρες μέλη της Ε.Ε. για να ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες ύδρευσης.

Το ρεπορτάζ αναφέρεται στην περιοχή Pacos de Ferreira της Πορτογαλίας όπου επιβλήθηκε η ιδιωτικοποίηση και όπου μέσα σε λίγα χρόνια τα τιμολόγια αυξήθηκαν 400 τα εκατό και συνεχίζουν με αύξηση 6 τα εκατό κάθε χρόνο. «Δεν μπορούμε πια να πιούμε νερό, όπως πίναμε στο παρελθόν, δεν είναι καλό» λένε οι κάτοικοι της περιοχής που ήταν από την αρχή αντίθετοι στην ιδιωτικοποίηση.

Το 8λεπτο βίντεο στη συνέχεια πηγαίνει στο κέντρο του προβλήματος στις Βρυξέλλες. Εκεί ερευνά σε βάθος την κατάσταση και παρουσιάζει έγγραφα που αποδεικνύουν την απόφαση για «άνοιγμα της αγοράς» του νερού, ξεκινώντας από τις χώρες του Νότου, μια αγορά που την υπολογίζουν σε τριψήφια δις. Όσο για τους ποιους έχει ως συμβούλους, στην ομάδα ειδικών που χαράσσουν την πολιτική του νερού, ο επίτροπος Barnier ο ισχυρός άντρας της Commission, το ρεπορτάζ μας πληροφορεί ότι είναι το Steering Group που αποτελείται από τους γενικούς διευθυντές των μεγαλύτερων πολυεθνικών του χώρου.

 «Το γκρουπ δεν το επέλεξα εγώ» δηλώνει ο Barnier, «Αν με ρωτάτε αν θα έπρεπε να είναι αυτό το γκρουπ πιο ισορροπημένο απαντάω ναι» λέει όταν ο δημοσιογράφος του διαβάζει τη λίστα των συμμετεχόντων... «Νερό ένα ανθρώπινο δικαίωμα ή μια μπίζνα δισεκατομμυρίων δολαρίων;» «Φαίνεται ότι οι Βρυξέλλες αποφάσισαν». 
«Στο μέλλον το νερό θα ανήκει στις πολυεθνικές αντί σε όλους εμάς.»

Με αυτές τς φράσεις κλείνει ένα ρεπορτάζ μιας πραγματικής εκπομπής ειδήσεων.

Δείτε το βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους 

    το προβλημα της λειψυδρίας                

       κλιματική αλλαγή                            

              

Το Μοναστηράκι. Η ιστορία του και η καταγωγή πολλών γνωστών σήμερα ονομασιών

Γράφει οΓιώργος Δαμιανός

Αφήνοντας πίσω σας το τζαμί του Τσισδαράκη και την παλιά καθολική εκκλησία του Μπονεφάτση (τη σημερινή Παναγία παντάνασσα*) μπαίνουμε στο Γιουσουρούμ. μέσα στο μυαλό μου ο Nικόλας Άσιμος σιγοτραγουδάει το στιχάκι:
«κι εμείς ξεπουλιόμαστε στογιουσουρούμ, για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ»,

Ενώ σκέφτομαι ότι σε κανένα σημείο του πλανήτη δεν αγκαλιάζει τόσο αρμονικά η ανατολή τη δύση, όσο στην περιοχή γύρω από το μοναστηράκι. Δίχως φανφάρες, υστερίες, πατριωτικές κορώνες και αντισημιτικές χυδαιότητες συνυπάρχουν, χιλιάδες χρόνια τώρα, οι δωδεκαθεϊστές (η αρχαία αγορά και η βιβλιοθήκη του Αδριανού), οι μουσουλμάνοι (τζαμί του Τσισδαράκη, σημερινό μουσείο λαϊκής τέχνης), οι καθολικοί και οι ορθόδοξοι στην ίδια εκκλησία (την Παναγία παντάνασσα) και οι ιουδαίοι, γόνος των οποίων έδωσε το όνομα του στην περιοχή. 

Πρόκειται για την εβραϊκή οικογένεια του Νώε Γιουσουρούμ ή Γιεσουρούμ, που ήλθε το 1863 από τη Σμύρνη και εγκαταστάθηκε στο μοναστηράκι ως παλαιοπώλης μαζί με άλλες οικογένειες ομοθρήσκων του. ηταν, μάλλον, ένας αξιαγάπητος άνθρωπος που οι αθηναίοι τον συμπάθησαν και προς τιμήν του ονόμασαν ολόκληρη την περιοχή της πλατείας Αβησσυνίας**, ως Γιουσουρούμ.