Στη γοητευτική και παράλληλα οδυνηρή ταινία κινουμένων σχεδίων «Yes-People» του ισλανδού σκηνοθέτη Gísli Darri Halldórsson, και Arnar Gunnarssoe, αρχίζει με μια συνηθισμένη γυναίκα που κάθεται στην κουζίνα της και ρουφάει με ικανοποίηση ένα μπολ ζωμού με πολύ θόρυβο. Σε όλο αυτό το διάστημα, ο σύζυγός της ενοχλείται διαβάζοντας την πρωινή του εφημερίδα . Καθώς φέρνει μια άλλη κουταλιά στο στόμα της,σε μια στιγμή πιάνει τη δυσφορία του. Τα μάτια της στενά μα αποφασιστικότητα. Το κουτάλι όμως επανέρχεται ρουφώντας ξανά και ξανά...
Ο σύζυγος μιλά με μια μόνο συλλαβή: já (προφέρεται "yow"), που σημαίνει "ναι" στα ισλανδικά - είναι η μόνη λέξη που μίλησαν οι περισσότεροι πρωταγωνιστές κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ταινίας. Η ιδέα για το έργο καρποφόρησε όταν ο Halldórsson περιέγραψε το " já" στους Ιρλανδούς φίλους του, εξηγώντας την ικανότητά του να εμπεριέχει μυριάδες νοήματα, αναλόγως με τον τόνο και την έκφραση που το λέμε
«Αυτό με οδήγησε να σκεφτώ την ιδέα μιας ημι-σιωπηλής ταινίας, με μικρές στιγμές ζεστασιάς μεταξύ των χαρακτήρων καθώς υποδηλώνουν τη βαθύτερη σύνδεσή τους, ενώ οι οπτικές λεπτομέρειες προσδίδουν ιδιαίτερη σημασία, όπως μια γυναίκα που μάχεται με τον αλκοολισμό και έχει ένα στυλ μαλλιών που αιωρείται πάνω από το κεφάλι της, σαν ένα σκοτεινό σύννεφο.Οι πρωταγωνιστές είναι παγιδευμένοι σε προδιαγεγραμμένα μοτίβα, διαφωνούν ελαφρώς με τον κόσμο στον οποίο ζουν, αλλά αναζητούν τον δρόμο τους, μέρα με τη μέρα. η οποία με έκανε πολύ ενθουσιασμένο», είπε ο Halldórsson.
Το Yes-People ακολουθεί τη ζωή έξι ανθρώπων που ζουν στο ίδιο κτίριο, καθώς πλοηγούνται σε μικρές στιγμές της καθημερινότητάς τους μέσα σε μια μέρα, γνωρίζοντας, αγνοώντας ή ενοχλώντας τόσο τους γείτονές τους όσο και τους συγγενείς τους.
H συγκεκριμένη ταινία είναι υποψήφια για το όσκαρ 2021.
Πηγή:The New Yorker
