O Lovro είναι κουρασμένoς και λυπημένος. Γεμίζει την μπανιέρα με νερό, κοιτάζοντας σταγονίδια που στάζουν από τη βρύση. Καθώς κάποια χτυπούν την επιφάνεια του νερού, ο Lovro θυμάται την ημέρα που πήγε για πρώτη φορά για ψάρεμα με τον παππού του.
Οι σκέψεις του τον πηγαίνουν στη λιμνούλα με τα ψάρια, και οι ήχοι και τα αντικείμενα του μπάνιου φέρνουν μνήμες εκείνης της ημέρας: βάζοντας ένα μαύρο σκουλήκι στο αγκίστρι, μπλέκοντας στην πετονιά του παππού του, την οδήγηση στη λίμνη με ένα χτυπημένο παλιό αυτοκίνητο, πιάνοντας ένα ψάρι για πρώτη φορά και βλέποντάς το να πεθαίνει.
Μνήμες και πραγματικότητα που γίνονται ένα……
