To δώρο-the present

Μια καταπληκτική ταινία animation του Jacob Frey όπου αποτυπώνονται  τα προβλήματα ενός νέου και η αποδοχή όλων αυτών από τη μεριά του-μετά από προσπάθεια- απολαμβάνοντας τη χαρά της συντροφικότητας  και της φιλίας.Ένα φιλμ γεμάτο ανθρωπιά και συναισθήματα..

Το "δώρο", συμμετείχε σε πάνω από 180 διεθνή φεστιβάλ και κέρδισε περισσότερα από 50 βραβεία.

σκηνοθεσία:Jacob Frey

                                         

               

    

.

  Οι 40 ιστορικές φράσεις του Νίκου Καζαντζάκη

20 μέρη όπου ο χειμώνας μοιάζει να σου κόβει απόλυτα την ανάσα!

Ο Χειμώνας είναι απλά μια υπέροχη εποχή του χρόνου. Τα πάντα καλύπτονται κάτω από όμορφο πέπλο του χιονιού, ο αέρας γίνεται καθαρός και  παράλληλα παγωμένος, και το σπίτι σας  πιο άνετο  όταν κατακλύζεται από την αίσθηση της ζέστης. Υπάρχουν μέρη εκεί έξω που απλά με το χιόνι μετατρέπονται σε πανέμορφα παραμυθένια τοπία.
Ας δούμε τις παρακάτω φωτογραφίες

 

Val di Martello, Italy

Tadami River, Japan

Col de la Tourne, Switzerland

Peyto Lake, Canada

Alcázar of Segovia, Spain

Banff National Park, Canada

Boreal rainforest, Norway

Hallstatt, Austria

Manitoba, Canada

Dolomites, Italy

River Shannon, Ireland

Bavaria, Germany

Hamnøy, Norway

Campina National Park, Italy

Lake Bled, Slovenia

«Moomin World», Finland

Aramil, Russia

Alps, France

Plitvice Lakes National Park, Croatia

Surgut, Russia

 πηγή: 

  1.   Άντρες vs γυναίκες: Oι βασικές διαφορές των δύο φύλων

2.Το μετρό της Μόσχας είναι το ομορφότερο του κόσμου!

Όταν στιγματίζεσαι με το "μηδέν"

                                               Ζero

Το Μηδέν έχει προβληθεί σε πάνω από 50 φεστιβάλ και έχει κερδίσει  βραβείο «Καλύτερου Κινομένου Σχεδίου» 

Απέσπασε ακόμη άλλα 15 βραβεία  σε διάφορα φεστβάλ,μεταξύ των οποίων από το LA Σορτς Fest και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρόουντ Αϊλαντ και έχει οριστεί για ένα βραβείο AFI στο «Best Short Animation 'κατηγορίας.

Απέσπασε ακόμη άλλα 15 βραβεία  σε διάφορα φεστβάλ,μεταξύ των οποίων από το LA Σορτς Fest και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρόουντ Αϊλαντ και έχει οριστεί για ένα βραβείο AFI στο «Best Short Animation 'κατηγορίας.

 Απέσπασε ακόμη άλλα 15 βραβεία  σε διάφορα φεστβάλ,μεταξύ των οποίων από το LA Σορτς Fest και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρόουντ Αϊλαντ και έχει οριστεί για ένα βραβείο AFI στο «Best Short Animation 'κατηγορίας.Σε έναν κόσμο που οι πάντες   κρίνουν τους ανθρώπους μόνο  από τον αριθμό τους, είναι μειονέκτημα να γεννηθείς σε μια κοινωνία καθώς σε αντιμετωπίζει με στερεότυπα και προκατάληψη αφοού έχει κάτι το διαφορετικό.   

"Ο Μηδέν"  βρίσκεται αντιμέτωπος μ΄αυτές τις προκαταλήψεις και  το συνεχές  bulling  απ΄τα πρώτα  χρόνια  της ζωής του. 

Περπατά  σ' ένα μοναχικό μονοπάτι προσπαθώντας να επιβιώσει και παράλληλα να αποδείξει τις δυνατότητες και τις ικανότητες που έχει.

Δυστυχώς ο αριθμός  «μηδέν» τον ακολουθεί και τον στιγματίζει μέσα σε μια κοινωνία που αντιλαμβάνεται  και εκτιμά  μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων.

Ώσπου,  μια τυχαία συνάντηση αλλάζει για πάντα τη ζωή του : 

Συναντά τη γυναίκα «μηδέν». Μαζί, και παρά τις διώξεις πορεύονται στο δύσκολο δρόμο τους, με αποφασιστικότητα, θάρρος και αγάπη , ...Ξαφνικά.........

Η..... συνέχεια στο βίντεο!!!

 Director: Christopher Kezelos

Βιοχάκερ: Οι "αναρχικοί " της επιστήμης που δημιουργούν πραγματικούς υπερανθρώπους

Κολλύρια που προσδίδουν υπεράνθρωπη νυχτερινή όραση και χάπια που αυξάνουν το IQ. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα επιτεύγματα των βιοχάκερ ή βιοπανκ. 

Εκδημοκρατισμός της επιστήμης ή πειράματα επικίνδυνα για την ανθρωπότη

 Το 2005 ένα άρθρο στο έγκυρο περιοδικό Wired προανήγγειλε την έλευση μιας νέας εποχής όπου η βιολογία και οι πειραματισμοί της δεν θα έπρεπε να γίνονται μόνο σε εργαστήρια. Αντιθέτως, η επιστημονική γνώση σε αυτόν τον τομέα θα έπρεπε να εκδημοκρατισθεί, να απλωθεί στις μάζες, να δοκιμάζεται σε κουζίνες και γκαράζ, έτσι ώστε όλοι να έχουν δικαίωμα να γευτούν τις νέες εξελίξεις. 

Κάπως έτσι γεννήθηκε το κίνημα του biohacking που φιλοδοξεί να φέρει πιο κοντά τις επιστημονικές κατακτήσεις σε ανθρώπους που δεν εργάζονται στην πρώτη γραμμή της έρευνας. Και ο στόχος είναι να επωφεληθούν οι τελευταίοι κατά τέτοιο τρόπο ώστε να επιτύχουν ό,τι εκείνοι επιθυμούν μέσα από τα επιτεύγματα των ειδικών. 

Όπως λέει και το μανιφέστο των βιοχάκερ ή βιοπανκ, θέλουν να σπάσουν τα στεγανά των πανεπιστημίων και των ιδρυμάτων που δαπανούν εκατομμύρια δολάρια έτσι ώστε να πουλήσουν αργότερα τα πολύτιμα ευρήματα σε εταιρείες μέσα από τις πατέντες. Γιατί μόνο εκείνοι και όχι ο καθένας από εμάς, είναι το σύνθημά τους. 

Κοντολογίς βιολογία και γεννητική DIY (καν’ το μόνος σου). Πώς όμως θα μπορούσε να συμβεί αυτό με ένα επιστημονικό αντικείμενο που συνοδεύεται συνήθως από την φράση Dont try this at home. Με τι κινδύνους και ποια οφέλη; Η επιστημονική ηθική αυτού του underground κινήματος διχάζει. Πολλοί ενθουσιάζονται με την προοπτική των υπερανθρώπινων δυνάμεων αλλά ακόμα περισσότεροι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου επισημαίνοντας ότι δεν μπορούμε να το παίζουμε θεοί. 

Παρόλα αυτά, υπάρχουν αρκετοί πρωτοπόροι βιοχάκερ και πειραματικά εργαστήρια που παράγουν ήδη αποτελέσματα. Ας δούμε μερικά παραδείγματα.

 .

 

 Η ομάδα των βιοχάκερ «Science for the Masses». Ανακάλυψαν ότι η χημική ουσία  Chlorin e6 (Ce6) που έχει εντοπιστεί σε ψάρια που ζουν στα βάθη του ωκεανού και έχει χρησιμοποιηθεί σε διάφορα πειράματα από την δεκαετία του 1960, θα μπορούσε να βοηθήσει τα ανθρώπινα όντα να βελτιώσουν δραματικά την όρασή τους την νύχτα. 

Κατάφεραν μάλιστα να βρουν μια μέθοδο όπου υγροποιούν την ουσία και την ρίχνουν ως κολλύριο στα μάτια, για να επιτύχουν τον σκοπό αυτό. 
Εθελοντής δέχθηκε να το δοκιμάσει και πράγματι η μέθοδος είχε τεράστια επιτυχία καθώς μπόρεσε να διακρίνει αντικείμενα με πολύ μειωμένο φως μέσα σε απόσταση πενήντα μέτρων.

Δεν χρειάζεται τα ηνία του πειραματισμού να τα έχει μια ομάδα. Ακόμα και ένας μορφωμένος άνθρωπος μπορεί αν το θέλει να προχωρήσει την γνώση λίγο παραπέρα. 

Η Αμερικανίδα Μερέντιθ Πάτερσον έχει σπουδάσει βιολογία και το σπίτι της δεν μοιάζει καθόλου με εξελιγμένο επιστημονικό εργαστήριο. Χάρις στο πείσμα της έχει κάνει μεγάλες προόδους  σε θέματα που αφορούν την ασφάλεια τροφίμων.

 Έχει εξελίξει μια μέθοδο χάρις στην οποία μπορεί κανείς να δει εύκολα αν ένα γιαούρτι έχει προσβληθεί από τοξικές ουσίες και είναι κατάλληλο προς βρώση ενώ έχει κάνει και άλλα πειράματα που αφορούν την βελτίωση της πρόσληψης του ανθρώπινου οργανισμού στην βιταμίμη C. 

H Πάτερσον θεωρείται ένα από τα πιο επιδραστικά μέλη του κινήματος καθώς εκτός διαθέτει ευχέρεια λόγου και διατυπώνει την σκέψη της με τρόπο κατανοητό από όλους.

 

Αν όλα αυτά δεν σας φαίνονται προχωρημένα, τότε τι θα λέγατε αν κάποιος σας προσέφερε ένα χάπι ή ένα σκεύασμα που σας έκανε εξυπνότερους, πιο αποδοτικούς στην δουλειά, βελτιώνατε την ποιότητα του ύπνου σας και κυρίως αποφεύγατε τις δυσάρεστες συνέπειες του χρόνου; 

Δεν είναι λίγοι οι οπαδοί του κινήματος που πειραματίζονται με ουσίες που τους προσφέρουν όλα αυτά ή τέλος πάντων κάποια από αυτά. Ούτως ή άλλως η επιστήμη έχει κάνει τρομερή πρόοδο στον τομέα, για να βοηθήσει ανθρώπους που πάσχουν από εκφυλιστικές νόσους. 

Συνεπώς σύμφωνα με τους βιοχάκερ αυτού του είδους η γνώση θα έπρεπε να διαχυθεί στην κοινωνία με άλλο τρόπο έτσι ώστε να συμβάλει στην αύξηση των νοητικών μας δυνατοτήτων. Προτού γεράσουμε ή αρρωστήσουμε να έχουμε την δυνατότητα να γίνουμε λίγο βιονικοί.

Ανάμεσα σε αυτούς που είναι τολμηροί βρίσκεται ο συγγραφέας Ντείβ Ασπρει που έχει γράψει το best seller «Bulletproof Diet», ο οποίος ισχυρίζεται ότι παίρνοντας σκευάσματα βελτίωσε την ευφυία του και κυρίως έχασε σοβαρό βάρος. 

Ο Ρει Κουρτζβγουαιλ είναι επικεφαλής της Google στον τομέα του Engineering. Καταπίνει κάθε ημέρα πάνω από 100 χάπια διαφόρων τύπων, φτιάχνοντας συνδυασμούς που του δίνουν σχεδόν υπερδυνάμεις να διακριθεί σε μια πολύ απαιτητική εργασία. 

 

 Η Ερι Τζέντρι είναι μια βιοχάκερ που κατάφερε να βραβευτεί από τον Λευκό Οίκο το 2013 για τις προσπάθειές της να εκδημοκρατίσει την γνώση και την επιστήμη. Δεν είχε σπουδάσει  βιολόγος αλλά ξεκίνησε να συνεργάζεται με ένα πειραματικό εργαστήριο που την δέχθηκε στο προσωπικό του. Όταν ένας συνάδελφός της πέθανε από καρκίνο του οισοφάγου, αποφάσισε να κάνει ένα δικό της εργαστήριο με μερικά όργανα που αγόρασε από το ίντερνετ σε ένα γκαράζ. 

Ύστερα έκανε συγκεντρώσεις στις οποίες καλούσε όλους όσοι ενδιαφέρονταν για την επιστήμη, χωρίς να είναι ειδικοί ή πτυχιούχοι να λάβουν μέρος. Σε λίγο η κοινότητα των φίλων και συνεργατών της άρχισε να μεγαλώνει και οι ιδέες της διαδόθηκαν πολύ γρήγορα. Η ίδια έγινε δημοφιλής. Αποφάσισε να ξεκινήσει κάτι μέσα από το Kickstarter και έτσι συγκέντρωσε τους πόρους που αναζητούσε. 

Σήμερα έχει ένα τρομερό χώρο πάνω από 2500 τμ στην Καλιφόρνια που ονομάζεται Biocurius, που είναι ανοιχτό 24 ώρες 7 ημέρες την εβδομάδα και έχει γίνει ο τόπος συνάντησης των βιοχάκερ και των εραστών της επιστήμης.

 

Mαργαρίτα Πουρνάρα

πηγή:


                                 

                      Τα σπάνια και παράξενα σκίτσα του Salvador Dali

Creek Skies- ελληνικοί ουρανοί

Ο Παναγιώτης Φιλίππου  γεννήθηκε στον Βόλο το 1978 και μεγάλωσε στην Αγριά Μαγνησίας. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και Πληροφορική με υποτροφία στην Αγγλία από όπου και αποφοίτησε. Το 2010 διαγνώσθηκε με την επάρατη νόσο. Έδωσε όμως τη δική του μάχη και την κέρδισε. 

Σήμερα, χαρακτηρίζει ως “δώρο” αυτή του την περιπέτεια. “Η προσωπική μου περιπέτεια με έκανε και εκτίμησα κάτι που πολύς κόσμος το παίρνει ως δεδομένο, την υγειά. Βγήκα πιο δυνατός και με άλλη προοπτική. Επαναπροσδιορίζεις καταστάσεις, ανθρώπινες σχέσεις, φιλικές, επαγγελματικές, οικογενειακές και πολλές άλλες και τα πράγματα ξαφνικά γίνονται πολύ καθαρά, πέρα από κάθε επιρροή συναισθηματική και μη” σημειώνει. 

Σύμμαχος σε αυτή του τη μάχη ήταν και η αγάπη του για τη φωτογραφία. Από μικρός άλλωστε ένιωθε την ανάγκη να αποτυπώνει το κάθετί που έβλεπε με τη φωτογραφική του μηχανή. 

“Η φωτογραφία γεννήθηκε μέσα μου στα 7 μου έτη που αποτέλεσε για μένα την αρχή μιας αιώνιας αγάπης με πολλά διαλείμματα ανάμεσα βέβαια ανά έτη, αλλά άσβηστη μέσα στην καρδιά μου”, τονίζει.

Στην εποχή της εικόνας και του θεάματος, πόσο συχνά βλέπεις κάτι και αναφωνείς αμέσως, εκπληκτικό! Αυτό ακριβώς συμβαίνει με το Greek Skies, το υπέροχο timelapse video των ελληνικών ουρανών που τις τελευταίες μέρες κάνει το γύρο του διαδικτύου. 

 

Ο δημιουργός του, Παναγιώτης Φιλίππου, διένυσε 8.400 χιλιόμετρα σε 365 ημέρες για να διασφαλίσει 825.000 ώρες λήψεων και 55.000 φωτογραφίες. 

Στη συνέχεια χρειάστηκαν 650 ώρες επεξεργασίας, αλλά το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. 

Το Greek Skies έλαβε το βραβείο Best of the Fest στα Hollywood International Independent Documentary Awards (HIIDA), ενώ έχει επιλεγεί από το LAIFFA Los Angeles International Film Festival, που ανοίγει τις πύλες του στις 23 Ιανουαρίου.

Για τον νεαρό κινηματογραφιστή, δικαίωση ήταν η ολοκλήρωση και μόνο αυτού του απαιτητικού πρότζεκτ, μια “σιωπηρή υπόσχεση” που έδωσε στον πατέρα του που έφυγε από καρκίνο. 

“Το Greek Skies δεν το αφιερώνω στον πάτερα μου, είναι ο ίδιος ο πατέρας μου γιατί απλά ήταν η απώλειά του η οποία με έκανε να βγω εκεί έξω ώστε να υλοποιήσω αυτήν την ιδέα” λέει στο WE του News247. “Αποτύπωσα αυτό που δεν βλέπουμε και υπάρχει στον ελληνικό ουρανό. Τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα κινούμαστε με το κεφάλι κάτω λόγω των καταστάσεων. Ας σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά και να δούμε τη μαγεία που υπάρχει στους ελληνικούς ουρανούς και στα τοπία γύρω μας. Ξεχάσαμε να ζούμε και να βλέπουμε γύρω μας. Ίσως αυτό να αποτέλεσε τον κοινό παρανομαστή και να έκανε τον κόσμο να νιώσει ευχάριστα και να αγκαλιάσει το Greek Skies”, προσθέτει.

 .

          Πώς γεννήθηκε η ιδέα του Greek Skies

Τον ρωτάμε πως προέκυψε η ιδέα για ένα timelapse βίντεο των ελληνικών ουρανών. “Το 2014 κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού μου στο Los Angeles είδα πως η Ελλάδα στο εξωτερικό έχει δυστυχώς μια διαφορετική εικόνα από αυτήν που θα έπρεπε. 

Μιλώντας εκεί αλλά και σε άλλες πολιτείες με ανθρώπους Έλληνες στην Αριζόνα, στο Σικάγο, Καναδά αλλά κι από μέρη στα οποία υπάρχει έντονο ελληνικό στοιχείο είδα κι ένιωσα μέσα μου μια μεγάλη ευγενική αγανάκτηση του Έλληνα του εξωτερικού να εκφράζεται στα λόγια τους. Γιατί στην Ελλάδα δεν κάνουμε κάτι να την φέρουμε κοντά τους! 

Σε ένα φεστιβάλ κινηματογράφου (LAIFFA Los Angeles Independent Film Festival Awards) στο Λος Αντζελες, μιλώντας με ανθρώπους, μου είπανε πως το ελληνικό στοιχείο είναι αυτό που λείπει, εκμεταλλεύεται περισσότερο από τους ξένους και καθόλου από Έλληνες. 

Σε μια τέτοια συζήτηση με ρώτησαν κατά πόσο θα ήταν εφικτό να γίνει κάτι ελληνικό κι αν θα είχε απήχηση στην Ελλάδα. Φεύγοντας από Αμερική, επιστρέφοντας στην δουλειά μου στο Βουκουρέστι κι έχοντας πολλά στο μυαλό μου επέστρεψα Ελλάδα για λίγες μέρες ξεκούρασης. 

Tην ίδια περίοδο έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο του πνεύμονα. Λόγω παράλληλων προσωπικών θεμάτων και καταστάσεων, έμεινα στην Ελλάδα προκειμένου να διαχειριστώ την όλη κατάσταση. 

Έτσι ξεκίνησα και το πρότζεκτ που συζητούσα στην Αμερική. Ήταν και μια σιωπηρή υπόσχεση στον πατέρα μου να το ολοκληρώσω”.

Ξεπερνώντας τα εμπόδια

Βεβαίως, η ολοκλήρωση του πρότζεκτ δεν ήταν κάτι απλό και συνάντησε πολλές δυσκολίες που ξεπεράστηκαν με κούραση και με υπομονή για έναν ιερό σκοπό. “Η πρώτη δυσκολία ήταν η χρηματοδότηση του πρότζεκτ” εξηγεί ο ίδιος. “Εδώ θα ήθελα να δηλώσω με μια γλυκιά πικρία πως καμιά ελληνική εταιρεία πέραν μιας (βλέπετε στα credits του βίντεο) δεν μας στήριξε, αντιθέτως επιβεβαιώθηκαν τα λεγόμενα των ανθρώπων που γνώρισα στην Αμερική πως μόνο εταιρείες εξωτερικού δείχνουν ενδιαφέρον για την ανάδειξη της Ελλάδας. Τα σχόλια και οι απαντητικές επιστολές των εταιρειών ήταν αποκαρδιωτικά, και λυπάμαι πάρα πολύ σαν Έλληνας που ζω κι εργάζομαι στο εξωτερικό να πρέπει να δηλώνω αυτό για την μητέρα πατρίδα μου. 

Όλα αυτά όμως δεν ήταν αρκετά για να με κάνουν να σταματήσω. Απευθύνθηκα σε μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού (Αγγλία, Γερμανία, Ιαπωνία & Αμερική) οι οποίες αφού μελέτησαν το πρότζεκτ και το πορτφόλιο μου, μου απάντησαν θετικά. Και έτσι ξεκίνησε ο μεγάλος δρόμος για να προβάλλουμε τους ελληνικούς ουρανούς στο εξωτερικό”

 

"Η δεύτερη δυσκολία στο εγχείρημα ήταν η ημέρα των capital controls, όπου εκεί βρέθηκα αντιμέτωπος με τα πάντα κλειστά και αναγκάστηκα να σταματήσω μερικές μέρες. 

Γιατί το πρότζκετ αρχικά ξεκίνησε με σκοπό να ολοκληρωθεί στο Άγιο Όρος, πράγμα αδύνατο πλέον με τα cc ως προς τις μετακινήσεις, βενζινάδικα κλειστά, μετρητά περιορισμένα για μεγάλες διαδρομές. 

Τη λύση ήρθε να δώσει μετά από ένα τηλεφώνημα η μητέρα μου η οποία χαριτολογώντας είπε, 'Η Ελλάδα είναι γεμάτη από μοναστήρια, πηγαίνετε στα Μετέωρα'. Εκεί βέβαια δεν είχα εξασφαλίσει άδεια φωτογράφισης, αλλά όλα γίνανε πάρα Θεού. 

Με το πρώτο τηλεφώνημα στον Αγ.Νικόλαο τον Αναπαυσά με καλοδέχτηκαν και επιπλέον η φιλοξενία επί ημέρες ήταν κάτι το ασύλληπτο".

“Ένα ακόμη δύσκολο σημείο θα έλεγα ήταν τα δυσπρόσβατα μέρη μακριά από τον πολιτισμό όπου οι ήχοι της φύσης κατά την διάρκεια κάθε νυχτερινής λήψης μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. 

Αρχικά σε κάνανε να πετάγεσαι όρθιος και να θες να φύγεις από το φόβο μέσα στο πουθενά, κάτι το οποίο ξεπεράστηκε με τους μήνες. Γνωρίζεις τους πραγματικούς ήχους της φύσης και πλέον γίνεσαι ένα με αυτή. 

Ο χρόνος ήταν ο επόμενος αντίπαλος σε ένα τέτοιο μεγάλο πρότζεκτ αφού ήμουν ένας άνθρωπος και οι διαδρομές και τα μέρη και οι ώρες ατελείωτες. Με πολλή κούραση και επιμονή παραμερίστηκε και αυτό αφού ο σκοπός πλέον του πρότζεκτ ήταν για μένα κάτι ιερό”.

 

                                  Οι πιο ξεχωριστές στιγμές

365 ημέρες, 55.000 φωτογραφίες, 825 ώρες λήψεων, 8.400 χιλιόμετρα, 650 ώρες επεξεργασίας. 

Ποιες στιγμές ξεχωρίζει ο Παναγιώτης Φιλίππου από όλη αυτή την εμπειρία και τι θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη του; “Η μεγαλύτερη και πιο έντονη στιγμή ήτανε στα Μετέωρα, όπου θα επανέλθω κάποια στιγμή φέτος γιατί πιστεύω είναι σαν δίνεις σε μικρό παιδί ένα κομμάτι σοκολάτα και να 'χεις κρατήσει την υπόλοιπη. 

Οι νυχτερινές λήψεις ξεκινούσαν από το απόγευμα και τελειώνανε 7 το πρωί. Στην διάρκεια της νύχτας όταν όλοι εμείς οι κοσμικοί κοιμόμαστε ή ξενυχτάμε σε εργασία & διασκέδαση, εκεί πάνω στους Άγιους αυτούς βράχους ξυπνάνε οι μοναχοί και υπέρμαχοι της Ορθοδοξίας μας, και ξεκινάνε να προσεύχονται για εμάς! 

Είχα στήσει 2 κάμερες να τραβάνε ήδη από το απόγευμα και εκείνη την στιγμή έστηνα την 3η για να συνεχίσω την λήψη του γαλαξία μας καθώς θα μας αποχαιρετούσε για να ρθει η μέρα και να ταξιδέψει στην άλλη πλευρά του πλανήτη μας. Καθόμουν στο ξέφωτο χώρο του βράχου του μοναστηριού και με διαφορά ελαχίστων δευτερολέπτων ακούς ξαφνικά όλες τις καμπάνες να ηχούν από το ένα μοναστήρι στο άλλο. 

Από τον ένα βράχο στον άλλο έβλεπα να ανάβουν κεριά κυρίως κι όχι πολλά φώτα και η δοξολογία να ακούγεται σαν σύρσιμο απαλό στα αυτιά μου. Στο άκουσμα αυτό όλα σταματήσανε! 

Κάθισα στο πρεβάζι και έβγαλα τα πόδια μου έξω να αιωρούνται δεκάδες μέτρα στο κενό, ακούμπησα τα χέρια μου πίσω και έριξα το βλέμμα μου κάτω κοιτώντας την Θεσσαλία. 

Για μια στιγμή ανάμεσα σε δυο κόσμους τόσο ίδιους και τόσο διαφορετικούς να αιωρείσαι πάνω σε αυτούς τους Άγιους βράχους, ήταν ένα δέος. Το καλύτερο συνέβη όταν ήρθε ένας μοναχός και με προσκάλεσε να συμμετέχω αν θέλω στην λειτουργία διαβάζοντας τα Άγια γράμματα. 

Η εμπειρία μοναδική, το κλίμα κατανυκτικό και ο συνδυασμός όλων απερίγραπτος, από την μια η φύση, ο γαλαξίας, ο κόσμος κάτω, η φωτογραφία, η θρησκεία, τα λείψανα των Αγίων και εγώ τόσο γεμάτος, δεν θα μπορούσε να υπάρξει θεωρώ ως σήμερα πιο ευτυχισμένη στιγμή”.

 

 .
 

                                                  Σκοπός ζωής

Σκοπός του Παναγιώτη είναι να ιδρύσει και να ξεκινήσει στην Ελλάδα με ανθρώπους που γνωρίζει από το εξωτερικό ένα κανάλι το οποίο θα βοηθά παιδιά που έχουν την ανάγκη οποιασδήποτε μορφής κατά της άνισης μάχης με τον καρκίνο. 

“Είναι σκοπός ζωής και ήδη κάποια πράγματα έχουνε πάρει τον δρόμο τους σε συνεργασία με ανθρώπους από το εξωτερικό αλλά και Ελλάδα. Δειλά δειλά βήματα σταθερά και με την ευλογία του πιστεύω σύντομα θα μπορέσουμε να μιλήσουμε και για αυτό”. Τι θα έλεγε όμως σε όσους δίνουν τη δική τους μάχη; “Θα έλεγα πως απλά, να θυμούνται ένα πράγμα, κάθε άσχημο, κάθε κακό, έχει μια αρχή και ένα τέλος. 

Ασχέτως το πόσο άσχημη, επίπονη, και πολλές φορές αβάσταχτη είναι εκείνη την στιγμή η δοκιμασία που περνάνε, θα πρέπει να ξέρουν πως σε λίγο η πολύ θα περάσει και θα ρθει το τέλος της. 

Ο σκοπός είναι να νικήσουν στο τέλος. Να έχουνε πίστη σε οτιδήποτε πιστεύει ο καθένας τους και να ναι αμείλικτοι με οτιδήποτε αρνητικό, να χαμογελούν ακόμη κ όταν μέσα τους κλαίνε γιατί και το ψεύτικο χαμόγελο γίνεται αληθινό από τον ίδιο μας τον εαυτό”.

Sky is the limit

Στο τέλος της κουβέντας μας, τον ρωτάμε για τα μελλοντικά του πλάνα ως προς τη φωτογραφία και αν σκέφτεται να επιστρέψει μόνιμα στην Ελλάδα. “Η ζωή στο εξωτερικό δεν συγκρίνεται με το να ζεις και να εργάζεσαι σε μια χώρα όπως η Ελλάδα μας, χωρίς να θέλω να πως πως δεν υπάρχουν πανέμορφα μέρη ανά τον κόσμο. 

Αυτό που κάνει την συνταγή επιτυχημένη είναι ότι είναι ο τόπος σου. Και αυτό δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο, μιας και στην Ελλάδα μπορείς να ζεις σαν να ζεις σε 20 χώρες ταυτόχρονα. Οι ομοιότητές της με χώρες του εξωτερικού σε κάνουν να νιώθεις πως ζεις Αριζόνα (Μετέωρα), Μαλδίβες (Κρήτη, Μπάλος) κοκ. 

Η Ελλάδα πάντα μου έλειπε ακόμη και σαν φοιτητής και πάντα θα μου λείπει, είναι ο τόπος που γεννήθηκα και αγάπησα και θα έχει πάντα ένα ξεχωριστό μέρος στην καρδιά μου. Ναι, η προσωρινά παραμονή μου στην Ελλάδα όλο το τελευταίο έτος με έχει κάνει να σκέφτομαι ακόμη πιο έντονα την πιθανότητα αυτή, αν και εφόσον πάντα δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις. 

Θα ήταν ευχάριστο να κάνω κάτι σχετικό με τη φωτογραφία στην Ελλάδα, είναι μια επιθυμία την οποία δεν την πιέζω στο να γίνει άμεσα πραγματικότητα, αλλά αν υπάρξουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις και ο σωστός χρόνος και συνεργασίες, τότε είναι κάτι που σίγουρα δεν θα αγνοήσω αλλά και ούτε θα το προσπεράσω. Ήδη υπάρχει πολύ υλικό ακόμη και θα ακολουθήσει μια σειρά βίντεο συνέχεια του Greek Skies μέσα στο 2016, και όπως λέμε: Sky is the limit”.

 πηγή:

Oι επισκέπτες-Μια ταινία του Θοδωρή Παπαδουλάκη

                          Oι επισκέπτες          
 

                              σκηνοθεσία: Θοδωρής Παπαδουλάκης

Έπαιξαν οι: Παππούς ΜΑΝΟΛΗΣ ΠΟΥΛΗΣ Γιαγιά ΒΑΖΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Παιδιά-Εγγόνια: Μπαμπάς ΑΛΕΞΗΣ ΚΟΥΒΑΡΙΤΑΚΗΣ Μαμά ΙΩΑΝΝΑ ΔΑΒΗ Γιός ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΟΥΛΑΚΗΣ Μωρό ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΥΛΑΚΗΣ Μετανάστες: Μαμά ΣΤΕΛΛΑ ΣΚΟΡΔΑΡΑ Γιός ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΤΖΑΚΗΣ Κόρη ΣΟΦΙΑ ΧΙΩΤΑΚΗ Σενάριο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕΛΙΤΟΠΟΥΛΟΣ Παραγωγοί ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΞΕΝΑΚΗΣ, ΙΩΑΝΝΑ ΔΑΒΗ Μοντάζ ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΥΛΑΚΗΣ Διεύθυνση Παραγωγής ΝΙΚΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ Δεύθυνση Φωτογραφίας ΚΩΣΤΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠOΥΛΟΣ Κάμερα ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΟΥΛΙΖΑΚΗΣ Επεξεργασία Εικόνας - Εφέ ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ Ηχοληψία ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΚΟΛΑΚΗΣ Ηχητική Επένδυση - Μιξάζ ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΠΑΡΑΚΗΣ Βοηθός Σκηνοθέτη ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΑΚΗ Σκηνογράφος ΕΥΑ ΠΑΤΕΡΑΚΗ Ενδυματολόγος ΞΑΝΘΗ ΚΟΝΤΟΥ Μακιγιάζ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΑΓΩΝΑ Βοηθός Σκηνογράφου ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ Ηλεκτρολόγος ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ 

Ακούγεται το παραδοσιακό τραγούδι του Λιβάνου "Wa habibi"/ "Μάνα μου, μάνα"Αραβικά: παραδοσιακό / Ελληνική προσαρμογή Χριστόδουλος Χάλαρης σε στίχους του Νίκου Γκάτσου Ερμηνεύουν η Ελένη και η Σουζάνα Βουγιουκλή

                                          SOAR-Πτήση

Ένα νεαρό κορίτσι πρέπει να βοηθήσει έναν μικρό πιλότο να πάει σπίτι του πριν είναι πολύ αργά...

Written and Directed by Alyce Tzue
Music by Jack Gravina