Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Smithsonian

Το μουσείο Φυσικής ιστορίας Smithsonian στην Ουάσινγκτον που έχει δωρεάν είσοδο, φιλοξενείται σε ένα κτήριο συνολικής έκτασης 402.336 τετραγωνικών μέτρων! Αν αυτό δεν σας εντυπωσίασε, τότε ο χώρος που είναι προσβάσιμος στο κοινό έχει την έκταση των 106.680 τετραγωνικών μέτρων.
Υπάρχουν γραφεία και ερευνητικά κέντρα, αλλά ένα μεγάλο μέρος είναι αφιερωμένο στην συλλογή δειγμάτων και αντικειμένων. Το μουσείο έχει υπολογίσει ότι έχει συγκεντρώσει περίπου 127 εκατομμύρια δείγματα στα 106 του χρόνια λειτουργίας του.
Η συλλογή με τα έντομα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο. Μπορεί να μην κατέχει την πρώτη θέση, αλλά είναι πολύ εντυπωσιακή, έχοντας 35 εκατομμύρια δείγματα από 300.000 είδη. Αυτό καλύπτει το 60% των οικογενειών εντόμων σε όλο τον κόσμο.

Στα βάθη του τμήματος σπονδυλωτής ζωολογίας καταλαμβάνει η τρίτη μεγαλύτερη συλλογή πτηνών του κόσμου, με πάνω από 640.000 δείγματα.

                          πτηνά

Δεκάδες αίθουσες και χιλιάδες συρτάρια κρύβουν την αθέατη συλλογή του μουσείου με τα κύρια υλικά αναφοράς για την εξερεύνηση και κατανόηση της Γης και του πλανήτη, την βιολογική και πολιτιστική πολυμορφία και τις ιστορικές αλλαγές στη φύση και την ανθρωπότητα. 

Μπορούν να μας βοηθήσουν να ερμηνεύσουμε τη βιολογική καταγωγή μας, την πολιτιστική μας κληρονομιά, αλλά ακόμη και να αποκαλύψουν κάποια σημάδια για το μέλλον.

Τα εκατομμύρια επισκεπτών του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στην Ουάσινγκτον βλέπουν μια πραγματικά μοναδική συλλογή εκθεμάτων, αλλά αυτό είναι μόλις το 10% όσων μοναδικών ευρημάτων κρύβει η γιγαντιαία αποθήκη του μουσείου.

      Στα θηλαστικά, η συλλογή περιλαμβάνει σχεδόν 590.000 ζώα.

                  Θηλαστικά 

               

                                                                    Βοτανολογία

                                                      Βοτανολογία

Η συλλογή με ψάρια χρονολογείται από το άνοιγμα του μουσείου, στα μέσα του 1800.

                                       Τμήμα Ιχθυολογίας 

    

                                           Ανθρωπολογία

                 

                                                Ανθρωπολογία

                                           Τμήμα Θηλαστικών 

                                       Παλαιοβιολογία 

                

Στο τμήμα ασπόνδυλων, μπορείτε να βρείτε πάνω από 35 εκατομμύρια δείγματα.

Τμήμα εντομολογίας 

                              

                                         Ζωολογία - Τμήμα ασπόνδυλων 

Η συλλογή σε πετρώματα και πολύτιμους λίθους, αγγίζει τα 360.000. Πολλά από αυτά τα απίστευτα πετρώματα στέλνονται σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο, ή δανείζονται σε επιστήμονες για έρευνα.

                                            Τμήμα Ορυκτών και πετρωμάτων

                    

ΕΙΚΟΝΙΚΉ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΊΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Πυρηνικές εκρήξεις στον πλανήτη από το 1945 μέχρι σήμερα

Ως δοκιμή, ή δοκιμές πυρηνικών όπλων χαρακτηρίζονται γενικά οι πυρηνικές δοκιμές που διεξάγονται πειραματικά για τον προσδιορισμό της αποτελεσματικότητας, της απόδοσης, και την εκρηκτική ικανότητα των πυρηνικών όπλων. Καθ΄ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα, τα περισσότερα έθνη, εξ εκείνων που ανέπτυξαν πυρηνικά όπλα προέβησαν σε τέτοιες δοκιμές. Οι δοκιμές πυρηνικών όπλων μπορεί να δώσουν πληροφορίες για το πώς λειτουργούν τα όπλα, το πώς συμπεριφέρονται αυτά κάτω από διάφορες συνθήκες, καθώς και για το προσωπικό που χειρίζεται αυτά, τις δομές και τον ασφαλή εξοπλισμό όταν υποβάλλονται σε πυρηνικές εκρήξεις.

                                     Γενικά

Οι πυρηνικές δοκιμές συχνά έχουν χρησιμοποιηθεί ως δείκτες της επιστημονικής και στρατιωτικής δύναμης, ενώ πολλές δοκιμές έχουν εμφανώς πολιτική πρόθεση όταν μάλιστα τα περισσότερα κράτη με πυρηνικά όπλα δηλώνουν δημόσια τα πυρηνικά τους προγράμματα, προβάλλοντας έτσι την πυρηνική τους υπεροχή.

Το πρώτο πυρηνικό όπλο που πυροδοτήθηκε ως δοκιμασία από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ήταν στην περιοχή Αγίας Τριάδας στις 16 Ιουλίου 1945, με απόδοση περίπου ισοδύναμη με 20 χιλιάδες τόνους της ΤΝΤ. 

Η πρώτη βόμβα υδρογόνου, που έφερε την κωδική ονομασία «Μάικ», δοκιμάστηκε στην ατόλη Ενιγουέτοκ (Enewetak), στα Νησιά Μάρσαλ, στις 1 Νοεμβρίου του 1952 (ημερομηνία τοπική), επίσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Το μεγαλύτερο πυρηνικό όπλο που έχει δοκιμαστεί ποτέ ήταν η "Τσάρος βόμβα» της Σοβιετικής Ένωσης, στο πεδίο Novaya Zemlya στις 30 Οκτωβρίου 1961, είχε τη μεγαλύτερη απόδοση, 50-58 μεγατόνους (κατ΄ εκτίμηση).

Το 1963, τρεις χώρες (Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση) εκ των τότε τεσσάρων πυρηνικών κρατών (συν Κίνας) καθώς και πολλές μη πυρηνικές χώρες υπέγραψαν τη περίφημη Συνθήκη Απαγόρευσης των Πυρηνικών Δοκιμών, με τη δέσμευση να απέχουν από τις δοκιμές πυρηνικών όπλων στην ατμόσφαιρα, κάτω από το νερό, ή σε εξωτερικό χώρο. 

Η συνθήκη όμως αυτή δεν απαγόρευε τις υπόγειες πυρηνικές δοκιμές. 

Παρά ταύτα η Γαλλία συνέχισε τις ατμοσφαιρικές δοκιμές μέχρι το 1974, ενώ η Κίνα τις συνέχισε μέχρι το 1980 χωρίς να έχει υπογράψει τη συνθήκη. Υπόγειες δοκιμές συνέχισαν να επιχειρούν: οι Ηνωμένες Πολιτείες, μέχρι το 1992 (τελευταία πυρηνική δοκιμή της), η Σοβιετική Ένωση μέχρι το 1990, το Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι το 1991, και τόσο η Κίνα όσο και στη Γαλλία μέχρι το 1996.

Με την υπογραφή της Συνθήκης Απαγόρευσης Πυρηνικών Δοκιμών, το 1996, τα κράτη αυτά έχουν δεσμευθεί να διακόψουν όλες τις πυρηνικές δοκιμές. Ωστόσο, τον Δεκέμβριο του 2013, η συνθήκη δεν έχει ακόμη τεθεί σε ισχύ, λόγω της αποτυχίας να υπογραφεί / επικυρωθεί από οκτώ συγκεκριμένες χώρες. Μη υπογράφοντες την Ινδία και το Πακιστάν τον τελευταίο έλεγχο των πυρηνικών όπλων το 1998.

Η πλέον πρόσφατη πυρηνική δοκιμή έλαβε χώρα τον Φεβρουάριο του 2013 από τη Βόρεια Κορέα. Τον Ιανουάριο του 2013, η Βόρεια Κορέα είχε ανακοινώσει ότι σκόπευε να προβεί σε περαιτέρω "εξετάσεις" που αφορούν τους πυραύλους που μπορούν να μεταφέρουν οι δορυφόροι καθώς και πυρηνικές κεφαλές προκειμένου "να πλήξουν σε περίπτωση πολέμου τις Ηνωμένες Πολιτείες".

Οι δοκιμές πυρηνικών όπλων διακρίνονται αντίστοιχα με τον τύπο των πυρηνικών εκρήξεων που μπορούν να συμβούν στον χώρο

Σοκαριστικό!!!

Από το 1945, έχουν πραγματοποιηθεί  δυστυχώς 2153 πυρηνικές εκρήξεις στον πλανήτη μας. Η ομάδα του Orbital Mechanics δημιούργησε μια παρουσίαση η οποία δείχνει που έγινε η κάθε έκρηξη με χρονολογική σειρά. 

Επίγειες:  Με κόκκινο χρώμα 

Υπόγειες: Με Με κίτρινο χρώμα  

Υποβρύχιες: Με μπλε χρώμα

                   Δείτε το παρακάτω βίντεο:

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Τσερνόμπιλ-Φουκουσίμα

Ένας άγνωστος καλοκαιρινός παράδεισος στην Κοιλάδα του Αχελώου

Στους υδάτινους δρόμους της Κοιλάδας του Αχελώου, οι παραλίες έχουν μόνον γαλάζιες σημαίες, γιατί τα νερά του ποταμού κατεβαίνουν από τα απάτητα, παρθένα κορφοβούνια των Αγράφων, του Βάλτου και των Φρουσίων Ορέων. Μια διαφορετική καλοκαιρινή πρόταση, για «κολύμπι στα βουνά», προσφέρει η Κοιλάδα, που αποτελεί και το φυσικό όριο των νομών Άρτας, Αιτωλοακαρνανίας, Ευρυτανίας και Καρδίτσας. Δεν είναι υπερβολή πως η εικόνα από τις μικρές παραλίες της θυμίζουν μέρος τροπικό, γιατί τα νερά του Ασπροπόταμου τρέχουν πάνω σε λευκά βότσαλα.

Εκεί ο χρόνος κυλάει με αργούς ρυθμούς και αφήνει ανόθευτη τη φυσική ομορφιά ανάμεσα στις βουνοπλαγιές. Όμως και για τον ταξιδευτή, τον περιηγητή, που αναζητά να ανακαλύψει τα μυστικά των βουνών, η Κοιλάδα κρύβει εκπλήξεις. Ο «οδηγός περιήγησης» τοποθετεί την περιοχή στα 700 μέτρα υψόμετρο, όπου οικισμοί ξεφυτρώνουν μέσα από τα έλατα, το ίδιο και θρησκευτικά μνημεία ή ιστορικές τοποθεσίες, που αξίζει να γνωρίσει ο επισκέπτης.

Η απόσταση των μικρών παραλιών του Αχελώου είναι περίπου 65 χιλιόμετρα από τις πόλεις της Άρτας, της Καρδίτσας, του Αγρινίου και του Καρπενησίου, αλλά το φυσικό κάλλος της διαδρομής, «εκμηδενίζει» τις αποστάσεις. Οι ντόπιοι πάντα εκεί ψαρεύουν. Πάντα εκεί κολυμπούν. Πάντα εκεί δροσίζονται τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Εκεί, οι ξενιτεμένοι της περιοχής επιστρέφουν με τις οικογένειες τους για διακοπές. Εκεί, συναντούν τους συγχωριανούς και τους φίλους για να αναπολήσουν ιστορίες από τα παιδικά όμορφα και δύσκολα χρόνια τους. Εκεί, οι νέοι της περιοχής δίνουν καθημερινά το ραντεβού τους για ήλιο, καφέ, κολύμπι. Και η «μπάντα του Αχελώου», που συγκρότησαν μαζί με τα παιδιά των ξενιτεμένων, χαρίζει πολλή μουσική, μαγικές βραδιές και river party.

.

Προσωπικότητες από την Ευρώπη έχουν επισκεφθεί την Κοιλάδα του Αχελώου, έχουν μιλήσει σε ημερίδες για ανάπτυξη στο πλαίσιο προσπάθειας για την ανάδειξη και προβολή της.

Ο Αντώνης Κοσσυβάκης, στέλεχος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες, με καταγωγή από την Κοιλάδα του Αχελώου με δήλωσή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο σημειώνει: «Η κοιλάδα του Αχελώου, πέραν της φυσικής ομορφιάς, έχει μια πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά που χάνεται στα βάθη των αιώνων, με την ύπαρξη στην περιοχή αρκετών μνημείων. 

Αυτή πρέπει να αναδειχθεί και να δώσει πνοή στον τόπο και να τον αναδείξει ως προορισμό εναλλακτικού, πολιτιστικού και θρησκευτικού τουρισμού. Αυτό θα γίνει μόνο με στοχευμένες δράσεις φορέων της περιοχής, σε συνεργασία με την Πολιτεία αλλά και με την αξιοποίηση του αξιόλογου ανθρώπινου δυναμικού, που κατάγεται από την περιοχή και θα μπορούσε να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση».

.

.

.

.

.

.

SHARE:

Τα πέτρινα γνωστά και άγνωστα γεφύρια του Αχελώου

..

Η κοιλάδα του Αχελώου είναι όμορφη όλες τις εποχές. Όποια μέρα του χρόνου και αν φτάσει εκεί ο επισκέπτης της θα ανακαλύψει τα χρώματά της. Είναι ένα όμορφο φυσικό τοπίο ανάμεσα στην Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Δυτική Στερεά Ελλάδα. Οι ορεινοί όγκοι και το υδάτινο στοιχείο εναλλάσσονται, δημιουργώντας πληθώρα προορισμών με κομβικό σημείο τον Αχελώο, μια ξεχωριστή πινελιά με εντυπωσιακή θέα για τον επισκέπτη.

 Από παντού ξεπηδούν πετρόχτιστα σπίτια και μοναστήρια με ιστορία. Η περιοχή δίνει στους εξερευνητές της την ευκαιρία να απολαύσουν τις διαδρομές στη φύση, τη ζεστή φιλοξενία και τα επώνυμα, ποιοτικά γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα.

 

Μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς

 σημεία αναφοράς στην κοιλάδα, αποτελούν τα ιστορικά πέτρινα γεφύρια του πoταμού:

Το λίθινο γεφύρι στο Αυλάκι, ενώνει τον νομό Αιτωλοακαρνανίας με τους νομούς Καρδίτσας και Ευρυτανίας. Το γεφύρι άρχισε να χτίζεται το 1907 και τελείωσε το 1911. Για την κατασκευή του δούλεψαν 60 Ηπειρώτες μαστόροι και 60 εργάτες από τα γύρω χωριά του Βάλτου. 
Η γέφυρα έδωσε ένα ασφαλές πέρασμα του ποταμού. Έως τότε, οι κάτοικοι περνούσαν το ποτάμι με κίνδυνο για της ζωής τους. Άλλοτε χρησιμοποιούσαν σχοινιά ή ξύλα και άλλοτε περαταριές, τις ξύλινες πλατφόρμες, πλωτές η εναέριες

 

Τo γεφύρι θεωρείται τέλειο αισθητικά. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, τα μανιασμένα νερά του Αχελώου το έχουν «τραυματίσει» με αποτέλεσμα να χρειάζεται άμεσα επισκευή και συντήρηση.

Η γέφυρα της Τέμπλας συνδέει τον νομό Ευρυτανίας με εκείνον της Αιτωλοακαρνανίας. Είναι ένα πετρόχτιστο γεφύρι του 1915. Πριν τη κατασκευή του από πέτρα, υπήρχε ένα ξύλινο, μια «τέμπλα», όπως αποκαλείται στο τοπικό ιδίωμα, από όπου πήρε το όνομα του. 
Παλιά, το λέγανε και γεφύρι του Στράτου, διότι εκείνος μερίμνησε για τη κατασκευή των γεφυριών του Αυλακίου και των Βρουβιανών. Κατά τον εμφύλιο επιχειρήθηκε η ανατίναξη του χωρίς αποτέλεσμα. Ωστόσο, μετά την αποτυχημένη έκρηξη, φέρει εμφανή μεγάλη ρωγμή στο ανατολικό βάθρο.

Η γέφυρα αποτελεί μια εντυπωσιακή λιθόκτιστη κατασκευή. Έχει επιβλητικό όγκο, απόλυτα εναρμονισμένο με το φυσικό περιβάλλον, και αξιόλογες κατασκευαστικές και διακοσμητικές λεπτομέρειες οι οποίες συνθέτουν ένα αρμονικό σύνολο. Το γεφύρι της Τέμπλας έχει χαρακτηριστεί, ως διατηρητέο μνημείο, από την υπουργό Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη.

Η γέφυρα του Λιάσκοβου είναι ένα εντυπωσιακό μονότοξο πετρογέφυρο με άνοιγμα τόξου 17 μ. και ύψος 11 μ., μέσα σε θαυμάσιο φυσικό και άγριο περιβάλλον, το φαράγγι του Πετριλιώτη. Βρίσκεται στον δρόμο για Συκιά και Πηγές Άρτας, στη θέση «Γέρακας» ή «Πυρήνα» Πετρωτού. 
Γεφυρώνει τα ρέματα Κουμπουργιανίτικο και Πλατανιά, λίγο πριν την ένωσή τους με τον Αχελώο. Εικασίες θέλουν το γεφύρι να κτίστηκε τον 13ο αιώνα. 
Χρυσοθήρες έσκαψαν το κατάστρωμα της γέφυρας για να βρουν θησαυρό και μετακίνησαν δεκάδες πέτρες, με αποτέλεσμα από τα νερά της βροχής και την υγρασία να υπάρχει διάβρωση και πρόβλημα την στατική του κατάσταση.

Η γέφυρα Καμάρα Μεσοπύργου είναι το πέτρινο μονότοξο γεφύρι, το οποίο γεφυρώνει το ρέμα που διασχίζει το ομώνυμο χωριό. Έχει άνοιγμα τόξου 19 μ. και το ύψος του είναι 8 μ, ενώ δεν υπάρχουν στοιχεία για το πότε κτίστηκε. Οι κάτοικοι της περιοχής θεωρούν ότι είναι έργο του 18ου αι. όπως και ο παλιός νερόμυλος, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση.

Η γέφυρα Καμάρα-Μεγαλόχαρη είναι ένα πανέμορφο μικρό μονότοξο γεφύρι που ένωνε τα χωριά Μεγαλόχαρη και Μηλιανά. Στοιχεία για την κατασκευή του δεν υπάρχουν. Οι ντόπιοι θεωρούν ότι πρέπει να κτίστηκε την ίδια εποχή με το Μοναστήρι της Μεγαλόχαρης, δηλαδή στα μισά του 14 αι. Το γεφύρι χρήζει συντήρησης.

Στον Αχελώο υπάρχει ακόμη τέσσερα ιστορικά γεφύρια:

Η γέφυρα Κουτσοκαμάρας,

 το αρχαιότερο πέτρινο γεφύρι της Αργιθέας πάνω στην οδό που ένωνε την Αμβρακία με τους Γόμφους και την Τρίκκη. Εξυπηρετούσε τους αρχαίους οικισμούς, τις πολίχνες της Αθαμανίας. Το 1955 δίπλα από το βάθρο της γέφυρας, προς τη Συκιά, βρέθηκαν πέντε τάφοι ρωμαϊκής εποχής με αντικείμενα στρατιωτών. Σήμερα, έχει καταπλακωθεί από τα μπάζα των εργασιών του φράγματος, της εκτροπής του Αχελώου.

 

Η γέφυρα Τατάρνας, που σήμερα βρίσκεται μέσα στα νερά της τεχνητής λίμνης των Κρεμαστών, μετά την κατασκευή του ομώνυμου φράγματος τη δεκαετία του 1960. Ήταν μονοκάμαρη γέφυρα του Αχελώου με μεγάλο άνοιγμα που το ένα της άκρο πατούσε στον Βάλτο Αιτωλοακαρνανίας και το άλλο στην Ευρυτανία. Στο ιστορικό γεφύρι της Τατάρνας δόθηκε το 1821 η πρώτη μάχη των Ελλήνων της Ρούμελης κατά των Τούρκων.

Στην ιστορία της γέφυρας του Κοράκου αποτυπώνονται τα σημάδια της ταραγμένης πορείας της στον χρόνο, των κατά καιρούς διχασμών και ιδεολογικών αντιπαραθέσεων στην σύγχρονη ελληνική ιστορία. 
Η γέφυρα ανατινάχθηκε το 1949 από άνδρες του Δημοκρατικού Στρατού, σε μια προσπάθεια να ανακόψουν την επίθεση που δέχονταν. «Έζησε» για 435 χρόνια αντέχοντας σε σεισμούς και στις... κατεβασιές του Αχελώου έως ότου έπεσε κι αυτή «θύμα» του Εμφυλίου. Το γεφύρι ένωνε την Αργιθέα με την Άρτα, στο ορεινό σημείο Πυργάκι, κοντά στο χωριό Πηγές.

Ένα άγνωστο γεφύρι της κοιλάδας του Αχελώου βρίσκεται γκρεμισμένο στα σύνορα των νομών Αιτωλοακαρνανίας και Ευρυτανίας κοντά στην ορεινή Άρτα και τη Θεσσαλία. Ελάχιστοι γνωρίζουν την ύπαρξή του. 
Πρόκειται για ξεχασμένο μνημείο, που αποτελούσε κομβικό σημείο στρατηγικής σημασίας του Αχελώου τη αρχαία ή βυζαντινή εποχή και αξίζει να γίνει γνωστό κι επισκέψιμο, καθώς είναι εύκολα προσβάσιμο, διότι βρίσκεται κοντά στην Γέφυρα Τέμπλα.

SHARE:

Η μικρή λίμνη Σκρα

Η μικρή λίμνη Σκρα ή αλλιώς «Γαλάζια λίμνη», οφείλει το χρώμα της στους απολιθωμένους οργανισμούς που βρίσκονται στον πυθμένα της.

Μια λίμνη με χαρακτηριστικά σμαραγδένια νερά και καταρράκτες, «βουτηγμένη» μέσα στο πράσινο και «λουσμένη» στο φως του ήλιου.

.

Στα βόρεια σύνορα της χώρας και σε ελάχιστη απόσταση από την πόλη του Κιλκίς, όλοι μιλούν για μια λίμνη με χαρακτηριστικά σμαραγδένια νερά και καταρράκτες, «βουτηγμένη» μέσα στο πράσινο και «λουσμένη» στο φως του ήλιου.

Ο λόγος για τη μικρή λίμνη Σκρα ή αλλιώς «Γαλάζια λίμνη», που οφείλει το χρώμα της στους απολιθωμένους οργανισμούς που βρίσκονται στον πυθμένα της.

Για να φτάσετε εκεί θα πρέπει να πάρετε το δρόμο προς την Αξιούπολη και από εκεί να συνεχίσετε για τα χωριά Κούπα και Φανός. Έπειτα ακολουθήστε τις πινακίδες προς τους «Καταρράκτες».

Το μαργαριτάρι αυτό της βορείου Ελλάδος σχηματίζεται από δεκάδες ρυάκια του όρους Πάικου που τρέχουν μαζί, καταλήγουν στους καταρράκτες του Σκρα (πήραν το όνομα τους από το χωριό Σκρα, που βρίσκεται στα βόρεια) με τους χαρακτηριστικούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες και τα κρυστάλλινα νερά πέφτουν στο σημείο αυτό δημιουργώντας τη λίμνη, το βάθος της οποίας φτάνει τα τέσσερα μέτρα.

Η απαράμιλλη ομορφιά της προκαλεί δέος σε κάθε επισκέπτη και κάνει απαραίτητη την αναζωογονητική και δροσιστική βουτιά, την οποία αν είστε τολμηροί μπορείτε να την κάνετε από το σκοινί με κόμπους που κρέμεται από ένα δέντρο.

.

.

.

SHARE:

 ΕΔΩ!

Οι δίδυμες λίμνες Ζερέλια που ήρθαν από το διάστημα!