Οι κάτοικοι της Πομπηίας «ψήθηκαν» από θερμά και τοξικά κύματα αέρα στους 300 βαθμούς Κελσίου

Σύμφωνα με νέες μελέτες...

Η έκρηξη του Βεζούβιου, στις 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ, σήμανε το οριστικό τέλος της πόλης της Πομπηίας και των κατοίκων της. Ηφαιστειακά υλικά και τέφρα σκέπασαν όλη την πόλη, μέχρι που την αφάνισαν.

Τα αποτελέσματα των ερευνών που έχουν δημοσιευθεί από ειδικούς μέσα στο πέρασμα των αιώνων εντυπωσιάζουν και παράλληλα σοκάρουν, αφού μιλούν για κυριολεκτικό «ψήσιμο» των ανθρώπων από θερμά κύματα.

.

Μέχρι σήμερα η επικρατέστερη θεωρία για τον θάνατο των κατοίκων της Πομπηίας ήταν η ασφυξία από την εισπνοή τέφρας. Ωστόσο, ο Ιταλός ηφαιστειολόγος Giuseppe Mastrolorenzo επισημαίνει στο National Geographic ότι μέσα από εκτενή έρευνα που διεξήγαγε μαζί με την ομάδα του εισάγοντας τα δεδομένα της έκρηξης σε ειδικό προσομοιωτή, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Βεζούβιος που βρισκόταν περίπου δέκα χιλιόμετρα από την Πομπηία, έκανε 6 διαδοχικές πυροκλαστικές εξάρσεις με αποτέλεσμα θερμά κύματα να αγκαλιάσουν το έδαφος, ενώ παράλληλα ο αέρας μετέφερε τοξικά αέρια και τέφρα.

Οι περισσότεροι από του εκατοντάδες θανάτους, προήλθαν κατά τη διάρκεια του τέταρτου θερμού κύματος. Ο ηφαιστειολόγος Mastrolorenzo διευκρινίζει ότι: «Οι θερμοκρασίες τόσο στους εσωτερικούς, όσο και στους εξωτερικούς χώρους έφτασε τους 300 βαθμούς Κελσίου. Θερμοκρασία ικανή να σκοτώσει εκατοντάδες ανθρώπους σε κλάσματα του δευτερολέπτου». 
Τα θύματα υπέστησαν θερμικά σοκ με αποτέλεσμα να προκληθεί άμεση νεκρική ακαμψία η οποία ευθύνεται για την παραμορφωμένη στάση με την οποία βρέθηκαν τα περισσότερα σώματα. 
Αυτό που προκαλεί εντύπωση ακόμα και σήμερα είναι τα «ανθρώπινα εκμαγεία» όπου οι αρχαιολόγοι γέμισαν με γύψο στις ανθρώπινες κοιλότητες. Έτσι φαίνεται ανάγλυφο το σώμα, οι πτυχώσεις από τα ρούχα, ακόμη και οι εκφράσεις του προσώπου.

Γεγονός είναι πως ο δυνατός σεισμός που είχε προηγηθεί το 62 μ.Χ και έγινε αισθητός όχι μόνο στην Πομπηία, αλλά και σε τρεις γειτονικές πόλεις ήταν απλά μια μικρή προειδοποίηση για την ολική καταστροφή που θα αφάνιζε την όμορφη πόλη μαζί με όλους τους κατοίκους της.
.


SHARE:

Εκπληκτικό βίντεο όπου, με τη βοήθεια μιας τρισδιάστατης αναπαράστασης, οι αρχαιολόγοι από το πανεπιστήμιο της Μελβούρνης έφεραν στο φως τι ακριβώς συνέβη κατά τις τελευταίες ώρες της Πομπηίας.

Το πρωινό της 24ης Αυγούστου του 79 μ.Χ. άρχισε να εκρήγνυται το ηφαίστειο του Βεζούβιου που βρίσκεται κοντά στη Πομπηία και τη διπλανή πόλη Χερκουλένιουμ.

Η Πομπηία, με πληθυσμό περίπου 20.000 κατοίκους, ήταν η πρώτη που σκεπάστηκε από ένα τεράστιο κύμα από στάχτη -ηφαιστειακή τέφρα που έφτανε σε ύψος ενός μέτρου.

Ύστερα από το σύννεφο της στάχτης, κατέκλυσε την πόλη μία καταιγίδα από λάβα και ελαφρόπετρα, που την σκέπασαν σε ύψος τουλάχιστον τριών μέτρων.

Οι ηφαιστειολόγοι έχουν υπολογίσει πως η λάβα που κατέβαινε από τον Βεζούβιο, κινήθηκε με ταχύτητα 160 χλμ/ωρα, καταβροχθίζοντας την Πομπηία. Όσοι κάτοικοι βρέθηκαν στο δρόμο της κάηκαν σε θερμοκρασία κοντά στους 250 βαθμούς Κελσίου.

Τέλος, μετά από περίπου 19 ώρες, ήρθε να σκεπάσει την πόλη ένα νέο στρώμα από στάχτη και πέτρες, αφανίζοντας ολόκληρη την πόλη, αλλά και το διπλανό Χερκουλένιουμ.

Η βροχή που ακολούθησε αναμίχτηκε με την στάχτη δημιουργώντας ένα είδος τσιμέντου που κάλυψε όλη την πόλη.

Δυο συγγραφείς εκείνης της εποχής που ήταν αυτόπτες μάρτυρες της έκρηξης, κατέγραψαν τα γεγονότα.

Ο Γάιος Πλίνιος ο Πρεσβύτερος ήταν ο ένας που -όπως γράφει- ως διοικητής ρωμαϊκής γαλέρας, μετά την έκρηξη του ηφαιστείου προσπάθησε με πλοία να πλησιάσει στην παραλιακή πόλη για να ερευνήσει το γεγονός, όμως τα πλοία δεν κατάφεραν να αγκυροβολήσουν καθώς δέχονταν «επίθεση από φλεγόμενους βράχους που εκτοξεύονταν από το βουνό». 
Πέθανε στις 25 Αυγούστου από τις δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις. Ο δεύτερος συγγραφέας είναι ο, τότε 17χρονος,Πλίνιος ο Νεώτερος, ανιψιός του Πρεσβύτερου που αντίκρισε την έκρηξη του ηφαιστείου από μια γειτονική πόλη.

Είναι αδύνατο να υπολογιστεί ο ακριβής αριθμός των νεκρών, με τους επιστήμονες να τους υπολογίζουν κάπου μεταξύ 10-25.000.

.

Al Margen-Página: Σχεδιάζει τις ατέλειες της εποχή μας

O Αργεντινός εικονογράφος Al Margen-Página Από το Μπουένος Άιρες όπου ζει και ζωγραφίζει, χρησιμοποιεί το facebook για να διαδώσει τα έργα του και απεικονίζει ό,τι πιστεύει πως πάει στραβά σήμερα εκεί έξω.

 Επικριτικός, για κάποιους ίσως υπερβολικός, επιμένει στο μολύβι και παραμένει πιστός στον τρόπο που κοιτά τις αξίες και τις πρακτικές του αιώνα.

.

.

.

share:

Ο Πορτογάλος street artist Bordallo γεμίζει τις πόλεις με τοιχογραφίες πελώριων ζώων

Χρησιμοποιεί ληγμένα υλικά και την τέχνη του γκράφιτι για να προκαλέσει την οικολογική συνείδηση των ανθρώπων.

Ο Πορτογάλος street artist, είναι γνωστός για τις τεράστιες τοιχογραφίες του που απεικονίζουν συνήθως ζώα. Πλέον έχει εξελίξει το στυλ του. Στα νέα του έργα, που ανήκουν στη σειρά «Trash Animals», δημιουργεί σε γωνίες τοίχων διχοτομημένα ζώα, που η μία τους πλευρά είναι φτιαγμένη με πολύχρωμα πλαστικά αντικείμενα, ξύλο και μέταλλο και η άλλη μισή είναι γκράφιτι. 

Σε ένα έργο του σε τοίχο της πόλης Moncton του Καναδά υπάρχει μια χελώνα που τα πόδια της μοιάζουν να σέρνονται στην άκρη του δρόμου. Τα πιο εντυπωσιακά είναι του λαγού που μπορεί κάποιος να δει στη Vila Nova de Gaia στην Πορτογαλία και ένα τεράστιο ρακούν στο Πίτσμπουργκ, που μοιάζει ζωντανό. 

Ο Bordallo II γεννήθηκε στη Λισαβόνα το 1987. «Ανήκω σε μια γενιά που είναι ακραία καταναλωτική, υλιστική και άπληστη. Δημιουργώ, συναρμολογώ και αναπτύσσω ιδέες με υλικά των οποίων η ημερομηνία λήξης έχει περάσει και προσπαθώ να τα συσχετίσω με την οικολογική και κοινωνική ευαισθητοποίηση και την έννοια της βιωσιμότητας» αναφέρει. 

Η σειρά του «Trash Animals» αποτελείται από μεγάλα δημόσια έργα που μιλούν για τη σημασία της ανακύκλωσης τη σημερινή εποχή και την ευαισθητοποίηση του κόσμου σχετικά με ένα τόσο σοβαρό θέμα. Δηλαδή δείχνει πόσο αρνητικές είναι οι συνέπειες για το περιβάλλον όταν αφήνουμε σκουπίδια παντού. Μπορεί κανείς να δει όλη τη διαδικασία της δημιουργίας της πρόσφατης δουλειάς του στο Instagram

 

 

 

 

 

 







Share

Εντυπωσιακοί καταρράκτες της Ελλάδας

Πού βρίσκεται ο ψηλότερος καταρράκτης των Βαλκανίων; Στο χωριό Λειβαδίτης, στα 50 χλμ. Β.Δ. της Ξάνθης. Είναι ορμητικός και θορυβώδης - η βαρύτητα κάνει καλά τη δουλειά της στα υπέρβαρα νερά που πέφτουν απότομα από 40 μέτρα ψηλά.

Αυτός είναι ο θησαυρός του μικρού χωριού Λειβαδίτης, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μετά το κεφαλοχώρι της Σταυρούπολης, στα όρια των Νομών Ξάνθης και Καβάλας. Στον καταρράκτη σάς οδηγεί ένα από τα ωραιότερα ορειβατικά μονοπάτια του νομού, που ξεκινάει απ' το χωριό σε υψόμετρο 1.260 και καταλήγει στα 860 μ.

ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ- Ξάνθη

Η διαδρομή είναι πανέμορφη. Δεν υπάρχει περίπτωση να χαθείτε, όσο ανίδεοι κι αν είστε στον προσανατολισμό, αφού το μονοπάτι είναι τόσο καλά σηματοδοτημένο που φτάνεις πανεύκολα στην εντυπωσιακή υδάτινη «κουρτίνα» του Λειβαδίτη. Εννοείται πως κι εδώ οι ποδηλάτες θα βρείτε αμέτρητες διαδρομές στη φύση, χαμηλής-μέτριας δυσκολίας, trekking, ορειβασία, αναρρίχηση, 4x4 στα καλύτερά τους.  

Δίπλα απ' το χωριό απλώνεται το δάσος της Χαϊντούς με το Αρκουδόρεμα, μία σημαντική δασική περιοχή χαρακτηρισμένη ως ζωντανό μουσείο της φύσης, με πολλά δέντρα άνω των 250 χρόνων.   Άλλο τρομερό αξιοθέατο η κορυφή του Γυφτόκαστρου, στα 1.745 μ., με πανοραμική θέα προς τη γειτονική Βουλγαρία. Η πρόσβαση γίνεται από χαραγμένο μονοπάτι μήκους 4 χλμ., το οποίο διασχίζει δάση οξιάς και δασικής πεύκης και ξεκινά από το Δασικό Χωριό του Ερύμανθου. 

.

 ΔΗΜΟΣΑΡΗ - Λευκάδα

‘Οσοι για καλοκαίρι διαλέξατε Λευκάδα, μετά τις βουτιές σε Πόρτο Κατσίκι, Εκρεμνούς και Κάθισμα, για κοπιάστε για μια παγωμένη βουτιά στους καταρράκτες του νησιού. Πανεύκολη πρόσβαση, λίγο έξω απ' το πολύ τουριστικό Νυδρί. Στα 20 χλμ. νότια της πόλης της Λευκάδας, ακολουθώντας τις πινακίδες, θα αντικρίσετε σε 10 λεπτά τους πρώτους μικρούς καταρράκτες κι ένα ξύλινο κιόσκι καφέ με τραπεζάκια κάτω απ' τα πλατάνια.

Από κει 20λεπτη πεζοπορία μέσα σε παρθένο τοπίο γεμάτο δένδρα, μικρά φαράγγια, περάσματα με νερό μέχρι το γόνατο κι ο ορμητικός καταρράκτης του Δημοσάρη είναι μπροστά σας! Τα νερά κατεβαίνουν φασαριόζικα και ορμητικά, σχηματίζοντας μία ευρύχωρη βαθιά βάθρα κάτω απ' το δεύτερο και μεγαλύτερο καταρράκτη που πέφτει από 15 μέτρα.

Προσοχή στα γλιστερά βράχια και τα πλάγια περάσματα για τη βάθρα και καλές βουτιές! Για την ιστορίαν στη Ν. Εύβοια, στην καρδιά του Όρους Όχη, υπάρχει ένα συνώνυμο φαράγγι που είναι από τις ομορφότερες πεζοπορικές διαδρομές της Ελλάδας. Ξεκινά απ' τις πηγές του ποταμού Δημοσάρη και τερματίζει στο χωριό Άγιος Δημήτριος .

.

ΒΡΟΝΤΟΥ -Αρκαδία

Λίγοι τον ξέρουν, ακόμη λιγότεροι τον χαίρονται. Ως αυτή την ώρα, της δικής σας ανάγνωσης, ήταν ένα μικρό μυστικό σε παραμυθένιο τοπίο. Βρόντος τ' όνομά του, η χάρη του μεγάλη. Όλη τη δουλειά την κάνει μια ανήσυχη πηγή που «φτύνει» τα παιδιά της από ύψος 17 μέτρων σε μια κλιμακωτή βάθρα, ανάμεσα σε πλατάνια και πλατύφυλλα δέντρα. Όταν πρωτοπήγα εκεί ένιωσα σαν να 'παιζα στο «Lost», το τοπίο είναι πανομοιότυπο.

Τα νερά του καταρράκτη μετά τη βάθρα χύνονται στον υπέροχο Αλφειό ποταμό, σε απόσταση λίγων μέτρων. Συνεπώς, διαλέγεις τον Βρόντο και παίρνεις και τον Αλφειό πακέτο, που εκτός των υψηλών του επιδόσεων ήταν κι ο αγαπημένος ποταμός του Δία και αδελφός ποταμός του Γάγγη στην Ινδία!   Έξτρα δώρο, επειδή μας προτιμήσατε: σε απόσταση αναπνοής και το πέτρινο τοξωτό γιοφύρι του Κούκου, ψηλό, «ψαρωτικό», πανέμορφο, «θαύμα της μηχανικής» το χαρακτηρίζουν αυτοί που ξέρουν, φτιαγμένο το 1880 διά χειρός του πετροπελεκητή-ποιητή μάστορα Αντώνη Κάτσιανου μετά του υιού εκ Λαγκαδίων.

Όλα αυτά θα τα βρείτε στα όρια των Νομών Αρκαδίας και Ηλείας. Στο 7ο χλμ. του δρόμου Καρύταινας-Ανδρίτσαινας υπάρχει πινακίδα για Βρόντο: στρίβετε σε χωματόδρομο και τσιμεντένια κατηφόρα και μετά από 2-3 χιλιόμετρα φτάνετε στο γιοφύρι, τον καταρράκτη και τον ποταμό. Σ' όλη την περιοχή δραστηριοποιούνται εταιρείες για κανό-καγιάκ, rafting, ιππασία και χίλια δυο άλλα για να αποφασίσετε τι σπορ θα κάνετε και πού.

Η Νέδα, ένας ποταμός με θηλυκό όνομα, βρίσκεται στα σύνορα των νομών Ηλείας και Μεσσηνίας. Στο πέρασμά της διασχίζει ένα πανέμορφο φαράγγι με στενά περάσματα και σημεία με καταρράκτες όπου σχηματίζονται μικρές φυσικές λίμνες. Ο μεγαλύτερος καταρράκτης βρίσκεται κοντά στη Φιγαλεία. Το φαράγγι της Νέδας είναι μια από τις ομορφότερες διαδρομές που αξίζει να κάνει κάθε φυσιολάτρης.

 

Παλαιοκαρυά, Τρίκαλα

Στην όμορφη χαράδρα της Παλαιοκαρυάς ρέουν τα κρυστάλλινα νερά του μικρού ποταμού Παλαιοκαρίτη. Το μονότοξο πέτρινο γεφύρι μήκους 26 μέτρων στέκεται εκεί από τον 16ο αιώνα, ενώ ο καταρράκτης πίσω από το γεφύρι έχει ύψος 12 μέτρων και το νερό που πέφτει δημιουργεί μια υπέροχη εικόνα που μαγεύει τον επισκέπτη.

Σκρα, Κιλκίς

Ανάμεσα στα χωριά Σκρα και Αρχάγγελος, στο βορειοδυτικό τμήμα του νομούς Κιλκίς, μέσα στο πυκνό δάσος σχηματίζονται καταρράκτες σε διάφορα μεγέθη που συναρπάζουν με την ομορφιά τους. Οι καταρράκτες του Σκρα, παρέα με τη μικρή σμαραγδένια λίμνη του, είναι μια μαγική γωνιά του όρους Πάικου που αξίζει να ανακαλύψεις.

Φονιάς, Σαμοθράκη

Οι περίφημες «βάθρες» είναι ένας από τους λόγους που αγαπάμε τη Σαμοθράκη. Πρόκειται για μικρές φυσικές πισίνες μέσα στους βράχους, με κρυστάλλινα δροσερά νερά, στις οποίες χύνονται μικροί και μεγάλοι καταρράκτες. Ο πιο διάσημος είναι εκείνος του Φονιά, ύψους 35 μέτρων, που είναι προσβάσιμος μέσα από ένα μονοπάτι.

Ο πιο γνωστός, μεγαλύτερος και σίγουρα ο πιο εντυπωσιακός είναι ο Κάρανος

Τα τέσσερα ποτάμια που περνούν μέσα από την Έδεσσα σχηματίζουν δώδεκα καταρράκτες. Οι δύο είναι επισκέψιμοι.

SHARE