Το κουτί (the box)

Άντρας και γυναίκα είναι δυο κλειδωμένα κουτιά, το καθένα από τα οποία περιέχει το κλειδί για το άλλο.( Ernest Hemingway)

City of Athens - A Portrait of a Changing Metropolis

Του Αλέξανδρου Μαραγκού

Η ταινία είναι ένας φόρος τιμής στην πρωτεύουσα της Ελλάδας. Διαθέτει υπερπλάσια, χρονική και κινηματογραφική κίνηση της αστικής περιοχής και του ορίζοντά της " κλεινόν άστυ" . 

Τραβήχτηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από τις ψηλότερες στέγες, λόφους και βουνά  νύχτα.

Eξερευνά τον αστικό πυρήνα, του κέντρου της πόλης και  ό,τι υπάρχει πέρα από αυτό.
Το φιλμ αποτελείται κυρίως από hyperlapse,(είναι μια τεχνική της φωτογραφίας που επιτρέπει στον φωτογράφο να δημιουργήσει πυροβολισμούς κίνησης για τη δημιουργία timelapses. Στην απλούστερη μορφή του, επιτυγχάνεται μια υπερπλασία μετακινώντας με το χέρι τη φωτογραφική μηχανή σε μικρή απόσταση μεταξύ κάθε στιγμιότυπου. Η πρώτη ταινία που χρησιμοποιεί την τεχνική υπερπλασίας, χρονολογείται από το 1995). μια τεχνική κινηματογράφισης που χρειάζεται ιδιαίτερη υπομονή και είναι εξαιρετικά χρονοβόρα και επίπονη.

Ηyperlapse, timelapse and drivelapse τεχνικές σε ανάλυση 5Κ και λήψεις με Canon 5D Mark III και φακούς της σειράς L, κυρίως στα 200mm και 400mm, είναι οι μέθοδοι και τα εργαλεία που προτίμησε για να φέρει εις πέρας την ιδέα του με την καταπληκτική δουλειά του o Αλέξανδρος Μαραγκός.

Η επεξεργασία και η βαθμολόγηση έγιναν στα Adobe Premiere Pro και Adobe After Effects. Η ταινία ολοκληρώθηκε για το διαδίκτυο σε αναλογία διαστάσεων 1920x870, 2.20: 1 και είναι διαθέσιμη σε ανάλυση 5Κ. 

Η υποβλητική μουσική είναι από τον Tony Anderson.

La Madre Buena (The Good Mother)

Η επίκαιρη ιστορία μιας μητέρας στο  Μεξικό (La madre buena) που κάνει τα πάντα για να ικανοποιήσει την επιθυμία του γιου της να έχει στα γενέθλιά του πινιάτα με τη φάτσα του Ντόναλντ Τραμπ.( Donald Trump piñata) 

Η μικρού μήκους ταινία της Sarah Clift βγήκε στις αίθουσες  από τις 26 Σεπτεμβρίου  του 2016, κι έχει συγκεντρώσει αρκετά βραβεία στα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους.

 

Η Monica del Carmen παίζει τη μαμά και ο Abraham Espíndola τον γιο.

Διευθυντής φωτογραφίας είναι ο Matias Penachino και η μουσική είναι του Brendan Woithe.

«Περνάω τη ζωή μου ανάμεσα στο Μεξικό και τη Μεγάλη Βρετανία», λέει η σεναριογράφος και σκηνοθέτης της ταινίας Sarah Clift,«και γι’ αυτό εξοργίζομαι όλο και περισσότερο με τα στερεότυπα που επικρατούν για το Μεξικό, με τα οποία διαφωνώ...Το χιούμορ έχει σημαντική παρουσία σε όλες τις δουλειές μου. 

Μου φάνηκε εξαιρετική ευκαιρία να χρησιμοποιήσω το χιούμορ για να δημιουργήσω μια απλή ιστορία με θέμα το πού θα έφτανε μια μάνα για να κάνει το χατίρι του παιδιού της».

Φωτογραφίες του Wolfgang Suschitzky της Ελλάδας του 1960

Ο σημαντικός φωτογράφος Wolfgang Suschitzky πέθανε στις 7 Οκτωβρίου του 2016, σε ηλικία 104 χρονών.   

Γεννημένος στη Βιέννη το 1912, αλλά κάτοικος Λονδίνου ήδη από το 1935, βρέθηκε στην Ελλάδα τη δεκαετία του '60, όπου φωτογράφισε τοπία, ανθρώπους, ασχολίες και παραδόσεις, λίγο πριν η επέλαση της νεωτερικότητας και της αστυφιλίας αλλάξει θεαματικά τα πρόσωπα και τα σημεία αναφοράς του.   Δυο χρόνια πριν από τον θάνατό του μια εξαιρετική έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη είχε αποκαλύψει στο κοινό την αγάπη του για την Ελλάδα της δεκαετίας του '60. 
Μέσα από τις 48 πρωτότυπες ασπρόμαυρες φωτογραφίες του από τη Σκιάθο, την Ύδρα και την Αθήνα ζωντάνεψε μια Ελλάδα της αγροτικής ζωής και των αυστηρά τηρούμενων ηθών, εθίμων και παραδόσεων, καθώς και πορτρέτα καθημερινών ανθρώπων, αντιπροσωπευτικά της ανεπιτήδευτης ομορφιάς και της φαινομενικής, έστω, αθωότητας ενός κόσμου που έμελλε γρήγορα να χαθεί.    

Ξεχώριζε μία του Παρθενώνα που ξεπροβάλλει πίσω από τις κολόνες του Ερεχθείου, με κάποιες ανθρώπινες φιγούρες στο βάθος να δίνουν μια ιδέα της κλίμακας:   «Καθώς έκανα τη λήψη, σκεφτόμουν με δέος στα χνάρια πόσων χιλιάδων ανθρώπων ανά τους αιώνες βάδιζαν εκείνοι οι επισκέπτες... 
Είναι συγκλονιστική η αίσθηση να ξετυλίγεται μπροστά σου μια ζωντανή ιστορική συνέχεια».   Δεν βρήκε, πάντως, κάποια μοναδικότητα στο περιώνυμο «αττικό φως»:   «Πρόκειται ουσιαστικά για ένα φως που λίγο-πολύ απαντά σε όλη τη Μεσόγειο και, ναι, έχει μια ιδιαίτερη ευκρίνεια που το κάνει ιδανικό για έναν φωτογράφο... Φοβάμαι ότι δυστυχώς δεν θα καταφέρω να ξαναδώ αυτά τα μέρη, πιστεύω όμως ότι το φως τους παραμένει το ίδιο λαμπρό, το ίδιο αφοπλιστικό!».

.

 

..

.


 

.

.

.

.

 

.

 

.

.

 

.

 

.



Πηγή:Lifo




 ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ.... H Aθήνα και οι παραλίες του έτους 1961...

Jonathan Higbee ...Ιστορίες της Νέας Υόρκης

Ο φωτογράφος Jonathan Higbee φωτογραφίζει εδώ και μία δεκαετία περαστικούς στους δρόμους της Νέας Υόρκης συνθέτοντας απίστευτες εικόνες ρεαλισμού και φαντασίας!

Οι φωτογραφίες του βραβεύτηκαν το 2015 και 2016 και δεσπόζουν στα street photography περιοδικά ..

..

.

..

.

.

.

.


.

.

.


.

            
                                                                            

               

    ΔΕΙΤΕ ΤΟ SLIDESHOW