Η ιστορία του αγάλματος της Αγίας Δήμητρας

.ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:ΓΚΡΑΒΟΥΡΑ ΕΠΟΧΗΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΩΣ ΕΣΤΕΚΕ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑ

Η ιστορία του αγάλματος της Αγίας Δήμητρας

Για να αγαπήσεις μια πόλη χρειάζονται δύο πράγματα: πρώτον να σε συνδέουν βιωματικές εμπειρίες, και δεύτερο να πιστεύεις ότι για κάποια πράγματα η πόλη αυτή είναι ξεχωριστή.

Το πρώτο είναι σημαντικό αλλά τις περισσότερες φορές δεν έχουμε τη δυνατότητα επιλογής, επειδή δεν αποφασίζουμε το μέρος που θα γεννηθούμε ή που θα μεγαλώσουμε.

Για το δεύτερο, η ιστορία της πόλης και κυρίως η προοπτική της στο μέλλον, είναι τα στοιχεία που μπορεί να την κάνουν ξεχωριστή.

Στην προσπάθεια μου να αναδείξω τη σημασία της ανακήρυξης της Ελευσίνας ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 2021, επέλεξα μια πραγματική ιστορία που δείχνει την διαχρονικότητα των πολιτισμικών αξιών της και την πνευματική αντοχή τους κάτω από διαδοχικά θρησκευτικά καθεστώτα (από τις αρχαίες δοξασίες στον χριστιανισμό και στον μωαμεθανισμό).

Είναι μια ιστορία που δεν την διδάσκεσαι στα σχολεία αλλά σε συγκλονίζει τόσο όσον αφορά την δύναμη των πολιτισμικών αξιών και της αντοχής τους στον χρόνο όσο και για τη δυναμική που μπορούν να δώσουν στις μελλοντικές εξελίξεις.

Ως γνωστόν, η πόλη της Αρχαίας Ελευσίνας, κτίστηκε γύρω από το ιερό της Δήμητρας, της θεάς της Γεωργίας και τα Ελευσίνια Μυστήρια δοξάζονταν στην περιοχή από την Μυκηναϊκή εποχή. Ο μύθος της Δήμητρας, είναι γνωστός παγκοσμίως και είναι συνυφασμένος με τις Τέσσερεις Εποχές.

Οι τελετές των Μεγάλων Ελευσίνιων Μυστηρίων λάμβαναν χώρα κατά το τέλος Σεπτεμβρίου και σηματοδοτούσαν το τέλος της σοδειάς για τους κατοίκους της περιοχής. Μετά την ήττα της Ελευσίνας από την Αθήνα, οι Αθηναίοι έδωσαν στις Ελευσίνιες γιορτές υπερτοπικό χαρακτήρα, και «Μύστες» κατέφθαναν στην περιοχή από όλη την Αρχαία Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτές συμμετείχαν όλοι, πολίτες και δούλοι, άνδρες και γυναίκες.

Τα Ελευσίνα Μυστήρια όχι μόνο διατηρήθηκαν αλλά κυριάρχησαν και κατά την Ρωμαϊκή εποχή, αποκτώντας παγκόσμια αίγλη. Είναι χαρακτηριστικό, ότι την περιοχή επισκέφτηκαν Ρωμαίοι Αυτοκράτορες, όπως ο Αδριανός και ο Μάρκος Αυρήλιος οι οποίοι συμμετείχαν ως Μύστες στα Μυστήρια. Με λίγα λόγια, ο τόπος της Ελευσίνας ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς ιερούς τόπους της Αρχαιότητας.

Φαίνεται όμως, ότι τα στοιχεία του μύθου της Δήμητρας και της Περσεφόνης και κυρίως αυτός της σχέσης του ανθρώπου με την φύση, επικράτησαν και κατά την περίοδο του Χριστιανισμού. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πόσο βαθιά ριζωμένη ήταν η ανάγκη να δοξαστεί τα Θεία για την σοδειά των κατοίκων, φαίνεται στην ιστορία του αγάλματος της «Αγίας Δήμητρας» της Ελευσίνας.

Αναφέρομαι στο πάνω μέρος μιας Καρυάτιδας, μιας γυναικείας φιγούρας, η οποία κουβαλούσε στο κεφάλι της αλάτι, στάχυα, λουλούδια και ρόδια. Ήταν ένα από τα δύο αγάλματα-Καρυάτιδες που στήριζαν την πύλη εισόδου του Τελεστηρίου, του ιερού χώρου όπου διαδραματίζονταν τα Ελευσίνια Μυστήρια.

Αυτό το άγαλμα λατρευόταν και από τους ντόπιους Χριστιανούς κατοίκους της Ελευσίνας μέχρι και τον 19ο αιώνα και το οποίο περιγράφεται και από τον Παυσανία (Ρωμαίο περιηγητή του 2ου μΧ αιώνα). Ιστορίες περιηγητών της εποχής αναφέρουν ότι το άγαλμα ήταν σημείο αναφοράς για την περιοχή από την εποχή της καταστροφής της Ελευσίνας από τον Αλάριχο και το κλείσιμο των Ελευσίνιων Μυστηρίων από τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες και φαινόταν από μακριά, σε όλους όσους περνούσαν από έξω από την πόλη. 

Κι ενώ το άγαλμα στήριζε το Τελεστήριο κατά την αρχαϊκή, ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή, οι μετέπειτα χριστιανοί κάτοικοι της περιοχής προσάρμοσαν το αρχαίο άγαλμα στην Χριστιανική πίστη και το αποκαλούσαν ‘Αγία Δήμητρα’. Η προσαρμογή εξελίχθηκε και κατά την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, κατά την οποία αναπτύχθηκε ένας μύθος με πολλές ομοιότητες με αυτόν του αρχαίου μύθου της Δήμητρας και της Περσεφόνης, με την διαφορά ότι στον σύγχρονο μύθο των ντόπιων, η Κόρη ήταν Χριστιανή και αρπάχτηκε από έναν Τούρκο. 

Στις αρχές του 19ου αιώνα, την πόλη επισκέφτηκε ένας Άγγλος διπλωμάτης/ερευνητής ο οποίος ονομαζόταν Έντουαρντ Κλαρκ. Ο Ε. Κλαρκ ασχολείτο με την ποίηση, την ιστορία, τα νομίσματα, την συλλογή φυτών και ορυκτών. Παρόλα αυτά ο Έντουαρντ Κλαρκ έγινε περισσότερο γνωστός για τις περιηγήσεις και την ‘συλλογή’ αρχαιοτήτων από διάφορα μέρη του κόσμου. Με άλλα λόγια, έχουμε μια παρόμοια περίπτωση με αυτή του Λόρδου Έλγιν των Μαρμάρων του Παρθενώνα.

Ο Ε. Κλαρκ ήρθε στην Ελλάδα, περί το 1800, και βρήκε το άγαλμα. Οι ντόπιοι κάτοικοι, πίστευαν ότι αυτό το αρχαίο άγαλμα, ήταν ο λόγος για τον οποίο ο κάμπος της Ελευσίνας ήταν τόσο εύφορος. Όταν ο Ε. Κλαρκ, έκανε φανερές τις προθέσεις του να πάρει το άγαλμα, προκάλεσε την οργή των κατοίκων της περιοχής οι οποίοι φοβόταν ότι τυχόν μεταφορά του θα προκαλούσε προβλήματα στην σοδειά τους.

Θα πρέπει να αναφέρουμε, ότι πριν τον Ε. Κλαρκ, υπήρχαν πολλοί άλλοι διπλωμάτες που αποπειράθηκαν να αρπάξουν το άγαλμα από την Ελευσίνα. Ο Ε. Κλαρκ δωροδόκησε τον Τούρκο Διοικητή της Αθήνας με ένα τηλεσκόπιο, και ξεκίνησε τις εργασίες μεταφοράς του αγάλματος. Σε αυτή τη συναλλαγή βοήθησε και ο ηγούμενος της Μονής Φανερωμένης της Σαλαμίνας στην οποία υπαγόταν θρησκευτικά, η περιοχή της Ελευσίνας.

Λόγω του βάρους του (άνω των 2 τόνων), ο Ε. Κλαρκ συνάντησε πολλά προβλήματα να το μεταφέρει στο πλοίο, εκτός των αντιδράσεων των ντόπιων. Φαίνεται ότι το πλοίο βυθίστηκε, αλλά το άγαλμα τελικά ανασύρθηκε από το ναυάγιο. Ο Ε. Κλαρκ τελικά το δώρισε στο Πανεπιστήμιο του Cambridge της Αγγλίας, μαζί με άλλους αρχαιολογικούς θησαυρούς που είχε στην κατοχή του. Ο ίδιος έγινε καθηγητής της έδρας της Μεταλλειολογίας αυτού του Πανεπιστημίου.  

Ταξίδευσα στο μουσείο Fitzwilliam toy Cambridge, για να δω το άγαλμα και το φωτογράφισα. Το άγαλμα είναι το πιο μεγάλο και επιβλητικό έκθεμα του ελληνικού τμήματος του μουσείου, με ύψος 2.09 μέτρα (βλέπε φωτό). Είναι εμφανές ότι το άγαλμα έχει ταλαιπωρηθεί κατά τη μεταφορά του.

Το δίδυμο άγαλμα του αγάλματος της Αγίας Δήμητρας, δηλαδή η δεύτερη Καρυάτιδα που στήριζε το Τελεστήριο, ήταν θαμμένο εξ ’ολοκλήρου στο έδαφος. Διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση και βρίσκεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ελευσίνας.

Το άγαλμα όπως βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο Fitzwilliam του Cambridge​

 Το διδυμο άγαλμα που βρίσκεται στο Μουσείο της Ελευσίνας​

Το άγαλμα της ‘Αγίας Δήμητρας’ θεωρείται ένα από τα λίγα και αρχαιότερα αγάλματα που λατρευόταν διαχρονικά από διάφορες θρησκείες.

Εάν αναλογιστούμε την μακρόχρονη ιστορία που συνδέει το άγαλμα με την πόλη και την εξέλιξη των πολιτισμών, και το δούμε στο νέο πλαίσιο που αναπτύσσεται μετά την ανακήρυξη της Ελευσίνας ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2021, το αίτημα της επιστροφής του αγάλματος της Αγίας Δήμητρας από το μουσείο Fitzwilliam στο υπό διαμόρφωση νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ελευσίνας προβάλλει ως υπέρμετρα σημαντικό.

Θα είναι μία έμπρακτη συνεισφορά της Μεγάλης Βρετανίας προς τον ελληνικό λαό και την Ελευσίνα, προς το θεσμό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας. Επίσης είναι σημαντικό ότι ταυτίζεται με το μύθο της Δήμητρας και της Περσεφόνης, και το μήνυμα Euphoria της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας και την αναζήτηση του νέου παραγωγικού μοντέλου.

Θέλω να πιστεύω ότι μια μέρα και η Ελευσίνια Δήμητρα (Αγία Δήμητρα) θα στέκει δίπλα στη δίδυμη αδελφή της, στο Νέο Μουσείο της Ελευσίνας, τα οποίες θα επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες και ξένοι, συμβολίζοντας το ξεκίνημα μιας καινούργιας εποχής, η οποία έτσι κι αλλιώς ξεκινά μετά την ανάδειξή της Ελευσίνας ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2021.

 πηγή:

was ist Weihnachten? - "Tι σημαίνει Χριστούγεννα;"

Κοριτσάκι :was ist Weihnachten? - "Tι σημαίνει Χριστούγεννα;"

Αγοράκι:" Das ist  Weihnachten  Αυτό, σημαίνει  Χριστούγεννα!"

              

Tο 2016 σε δέκα φωτογραφικά «κλικ» από το TIME

Το αμερικανικό περιοδικό μέσα σε δέκα φωτογραφικά στιγμιότυπα περικλείει μερικά από τα σημαντικά γεγονότα της χρονιάς. Από το προσφυγικό μέχρι την εκλογή Τραμπ.
Τα δέκα πιο «δυνατά» ενσταντανέ του 2016 επέλεξε το περιοδικό Time λίγο πριν την εκπνοή του χρόνου. Ανάμεσά τους και η φωτογραφία ενός Ελληνα, του Αρη Μεσσίνη.

Jonathan Bachman- H διαδηλώτρια Ieshia Evans συλλαμβάνεται ενώ διαμαρτύρεται μπροστά στους αστυνομικούς κατά της δολοφονίας του Αφροαμερικανού Alton Sterling κοντά στο αστυνομικό τμήμα του Baton Rouge.​

Stringer -Στρατιώτες που εμπλέκονται στο αποτυχημένο πραξικόπημα της Τουρκίας τον Ιούλιο παραδίνονται στη γέφυρα του Βοσπόρου. 

Karam al - Masri -Ένα μικρό αγόρι θρηνεί δίπλα στο πτώμα ενός συγγενή του που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια αεροπορικής επιδρομής στο Χαλέπι.

Daniel Berehulak-Η μόλις έξι χρονών Jimji κλαίει δίπλα στο πτώμα του νεκρού 25χρονου πατέρα της στη Μανίλα των Φιλιππίνων. Το παιδί φωνάζει «μπαμπά». Ο 25χρονος βασανίστηκε και εκτελέστηκε σε ένα διάστημα 40 λεπτών. Αυτό έγινε στα πλαίσια της άγριας εκστρατείας κατά των ναρκωτικών που εξαπέλυσε ο πρόεδρος Ντουέρτε και στοίχισε χιλιάδες ζωές.

Alberto Reyes - Το Air Force One που μεταφέρει τον Μπαράκ Ομπάμα πετάει πάνω από γειτονιά στην Αβάνα της Κούβας καθώς προσεγγίζει το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας. 

Άρης Μεσσίνης- Πρόσφυγες περιμένουν να διασωθούν από μέλη ΜΚΟ στη Μεσόγειο Θάλασσα, 15 ναυτικά μίλια έξω από τη Λιβύη. 

James Nachtwey- Πρόσφυγες με αδιάβροχα περιμένουν το συσσίτιο σε καταυλισμό προσφύγων στην Ελλάδα, κοντά στα σύνορα με τα Σκόπια. 

Εvan Vucci -Ο υποψήφιος τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ απευθύνεται στο ακροατήριο του σε ομιλία στο Γκρίνβιλ, τον Σεπτέμβρη του 2016. 

Cameron Spencer- Ο Γιουσέιν Μπολτ τρέχει στον ημιτελικό των 100 μέτρων κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο.

Scott Kelly- Μια τεράστια χιονοθύελλα καλύπτει την Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ. Εδώ είναι ορατή από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. 

share:

Χριστούγεννα: Εικόνες από τον εορτασμό στις γειτονιές του κόσμου

Τα γεγονότα στον κόσμο που «σημάδεψαν» το 2016

Chez moi / My Home

.



Oι  αλλαγές που έχει υποστεί ο πλανήτης τα τελευταία 100 χρόνια, εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας

Η NASA έχει διαθέσει στο κοινό φωτογραφίες από μέρη της Γης που έχουν υποστεί τεράστιες αλλαγές εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας και της υπερεκμετάλλευσης του πλανήτη μας.

Έτσι, μέρη που κάποτε διατηρούσαν τα κύρια χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος σήμερα δεν θυμίζουν σε τίποτα την εικόνα που είχαν πριν από 100 ή και 50 χρόνια, χάρη στην ανθρώπινη παρέμβαση, η οποία αποδεικνύεται καταστροφική.

Πάγοι Pedersen, Αλάσκα το 1917 και το 2005

Η θάλασσα Αράλ, Κεντρική Ασία το 2000 και το 2014

Πάγοι Carroll, Αλάσκα το 1096 και το 2003

Λίμνη Powell, Αριζόνα - Γιούτα το 1999 και τον Μάιο του 2014

Πάγοι Bear, Αλάσκα το 1909 και το 2005

Το δάσος Rondonia, Βραζιλία το 1975 και το 2009

Πάγοι McCarty, Αλάσκα το 1909 και το 2004

Ο ποταμός Dasht, Πακιστάν το 1999 και το 2011

Όρος Matterhorn, Άλπεις το 1960 και το 2005

Το δάσος Mabira, Ουγκάντα το 2001 και το 2006

Ποταμός Great Man-Made Λιβή, το 1987 και το 2010

Πάγοι Qori Kalis, Περού το 1978 και το 2011

Λίμνη Mar Chiquita, Αργεντινή το 1998 και το 2011\

share:

Άγνωστα αριστουργήματα της Θήρας σε ένα μνημειώδες έργο

Στον νέο τόμο του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση, τα σημαντικά ευρήματα των ανασκαφών της Θήρας με άγνωστες τοιχογραφίες

Η «Προϊστορική Θήρα» είναι ο νέος τόμος του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση με συγγραφέα τον αρχαιολόγο  Χρίστο Ντούμα, έναν σπάνιο επιστήμονα, ο οποίος έχει ανασκάψει στο Ακρωτήρι για σχεδόν 5 δεκαετίες. Πρόκειται για τον δέκατο ένατο τόμο του εκδοτικού προγράμματος «Ο Κύκλος των Μουσείων» και καθώς δεν έχει εμπορικό χαρακτήρα είναι αναρτημένος σε μορφή e-book και στις δύο γλώσσες στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του Ιδρύματος η οποία είναι ελεύθερα προσβάσιμη μέσω του ιστότοπου www.latsis-foundation.org. 

Με αυτό τον τρόπο το Ίδρυμα υλοποιεί ένα ευρύ πρόγραμμα δωρεάν διανομής σε φορείς έρευνας, εκπαίδευσης και πολιτισμού στην Ελλάδα και στο εξωτερικό καθώς το βιβλίο εκδίδεται και στην αγγλική γλώσσα.

Άποψη του αρχαιολογικού χώρου του Ακρωτηρίου.

Πλούσιος τοιχογραφικός διάκοσμος ιδιωτικού σπιτιού που εκτείνονταν σε ολόκληρη τη δυτική πτέρυγα του Ά ορόφου (Δυτική Οικία). Οι τοίχοι καλύπτονταν με παραλλαγές της ίδιας παράστασης που εικονίζει ελαφρά κατασκευή με τρεις στύλους που συνδέονται μεταξύ τους με γιρλάντες. Στην τοιχογραφία της νηοπομπής οι κατασκευές αυτές απεικονίζονται στην πρύμνη του πλοίου με ανδρικές μορφές στο εσωτερικό τους, γεγονός το οποίο οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ήταν ο θάλαμος του κυβερνήτη του σκάφους, το λεγόμενο «ικρίο».

        

                                          

          Πρόχους με παράσταση δελφινιών σε θαλάσσιο βυθό.

           

Η τοιχογραφία της λεγόμενης «Ιέρειας» στη Δυτική Οικία. Η μορφή κρατεί μικρό θυμιατήρι με το αριστερό χέρι, ενώ με το δεξί φαίνεται να πασπαλίζει με αρωματικό θυμίαμα τα αναμμένα κάρβουνα.

ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΤΟΜΟ – ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΚΤΕΘΕΙ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 

Λεπτομέρεια ζωφόρου, μήκους 4 περίπου μέτρων, από την ανώτερη ζώνη του νότιου τοίχου στο δωμάτιο 5 της Δυτικής Οικία, με παράσταση νηοπομπής

Ακόμη και σ’αυτόν τον εξωτικό και μακρινό κόσμο η ζωή έχει τις απαιτήσεις της. Ο αγριόγατος για να επιβιώσει έστησε ενέδρα και εφορμά προς τις πάπιες που, αμέριμνες ως εκείνη τη στιγμή στην όχθη του ποταμού, τον αντιλήφθηκαν και σπεύδουν να τον αποφύγουν. Μέσα στην άγρια φύση του παραποτάμιου τοπίου, η ανθρώπινη παρουσία υποδηλώνεται από τα κλαδεμένα φοινικόδεντρα

Η εικονιζόμενη «Λατρεύτρια», ώριμη γυναίκα, φοράει αραχνοΰφαντο διαφανές περικόρμιο και προτείνει το αριστερό της χέρι κρατώντας πολύτιμο περιδέραιο

ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΤΟΜΟ – ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΚΤΕΘΕΙ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Στη μεγάλη αυτή τοιχογραφική σύνθεση εικονίζεται σε ορεινό τοπίο κατάφυτο με κρόκους μια ώριμη γυναίκα που δείχνει σε μυούμενη νεαρή μορφή με ξυρισμένο κεφάλι τον τρόπο συλλογής των στημόνων του άνθους. Η τελευταία μιμείται ατενίζοντας την «δασκάλα», αγωνιώντας για την επιδοκιμασία της.

ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΤΟΜΟ – ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΚΤΕΘΕΙ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ: Οι εικονιζόμενοι νεαροί, με αρκετά ξυρισμένο το κεφάλι τους, απέχοντας πολύ από την δική τους ενηλικίωση, απλώς βοηθούν στην τελετή του πιο ώριμου. Το πολύχρωμο ύφασμα που κρατεί ο νεαρός που προηγείται είναι πιθανώς το ζώμα, με το οποίο θα περιβληθεί εκείνος που θα ανακηρυχτεί σε ενήλικο. Ο μικρός που ακολουθεί μεταφέρει μικρή φιάλη, της οποίας το χρώμα έχει ξεθωριάσει και δεν φαίνεται με γυμνό μάτι.

Ο τόμος παρουσιάζει τα ευρήματα από τον αρχαιολογικό χώρο του Ακρωτηρίου στη Σαντορίνη, ένα μεγάλο μέρος από τα οποία εκτίθενται στο Μουσείο Προϊστορικής Θήρας στα Φηρά. 

Ωστόσο, το πιο σημαντικό είναι οι αποκατεστημένες τοιχογραφίες από δημόσια κτήρια και ιδιωτικές κατοικίες του οικισμού στο Ακρωτήρι που παρουσιάζονται για πρώτη φορά, καθώς δεν εκτίθενται στο μουσείο, και οι οποίες αναδεικνύουν τη μοναδική παραστατική τέχνη που είχε αναπτυχθεί. 

Η υπέροχη παράσταση της νηοπομπής, ένα ζωγραφικό έργο μήκους 4 μέτρων που κοσμούσε ιδιωτική κατοικία, η μεγάλη τοιχογραφική σύνθεση των κροκοσυλλεκτριών, έργο που είχε φτιαχτεί για δημόσιο κτήριο του οικισμού, και η αναπαράσταση της τελετουργικής διαδικασίας μύησης στην οποία παρουσιάζονται νέοι, είναι μερικά μόνο από τα δείγματα του μεγάλου έργου της αποκατάστασης που έχει επιτελέσει το εργαστήριο που λειτουργεί στον αρχαιολογικό χώρο του Ακρωτηρίου.

ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΤΟΜΟ – ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΚΤΕΘΕΙ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ Τοιχογραφική σύνθεση παριστάνει τρεις γυναικείες μορφές («Λατρεύτριες»), που φορώντας πλούσιες ενδυμασίες και πολύτιμα κοσμήματα κατευθύνονται προς το τέμενος. Η μεσαία «Λατρεύτρια» η οποία κάθεται πιθανώς μετά από τραυματισμό στο μεγάλο δάκτυλο του ποδιού της. Με το αριστερό χέρι στο μέτωπο πιθανώς δηλώνει τον πόνο, ενώ κρατώντας το τραυματισμένο πόδι με το δεξί δείχνει το αίτιο του πόνου. Η μακρά κόμη της δηλώνει ότι πρόκειται για ώριμη γυναίκα. Το εν μέρει ξυρισμένο κεφάλι της τρίτης «Λατρεύτριας» δηλώνει ότι πρόκειται για νεαρή μορφή σε διαδικασία μύησης. Καλύπτεται ολόκληρη με αραχνοΰφαντο διαφανή πέπλο και έχει το σώμα στραμμένο προς τις άλλες μορφές, ενώ ταυτόχρονα ατενίζει το ιερό, πιθανώς εκδηλώνοντας την αγωνία της για την έκβαση της τελετής.

Λεπτομέρεια με την έκφραση του προσώπου της ώριμης κροκοσυλλέκτριας («δασκάλας»).

Λεπτομέρεια με την έκφραση του προσώπου της νεαρής (μυούμενης) κροκοσυλλέκτριας.

Οι σχέσεις των Θηραίων με την Ανατολική Μεσόγειο αντανακλάται και στην τέχνη. Αυτό προκύπτει από τοιχογραφίες όπως η μεγάλη σύνθεση των πιθήκων. Ο φυσιοκρατικός τρόπος με τον οποίο αποδίδονται οι πίθηκοι αναρριχώμενοι στους βράχους ασφαλώς οφείλεται σε προσωπική εμπειρία του ζωγράφου, όσον αφορά την κίνηση και τις συνήθειές τους.

τμήμα της τοιχογραφίας των Παπύρων

 

 

 

Εγκλείσματα φύλλων ελιάς σε λάβα. 

                

             SHARE:

Η απείρως πολύχρωμη βιοποικιλότητα των Fractals

Fractals: Μορφοκλασματικά σχήματα, βασικό χαρακτηριστικό των οποίων είναι η μη ελάττωση της λεπτομέρειας, όσο και αν μεγεθυνθούν. 

Παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον στα γραφικά υπολογιστή, γιατί μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία φυσικών εικόνων ή μιας ανεξάντλητης σειράς άκρως ενδιαφερόντων σχημάτων

Τα Φράκταλς, ή μορφοκλάσματα, Fractals, είναι επαναλαμβανόμενα μοτίβα που είναι παρόμοια σε διαφορετικές κλίμακες και αποτελούν μια δημοφιλή δισδιάστατη τεχνοτροπία.

Όταν δημιουργούμε με τα fractals και καθώς αυτά αναδύονται  αρχίζουν να γίνονται οικεία με πράγματα και καταστάσεις που το μάτι μας έχει την ψευδαίσθηση ότι  γνωρίζει από πριν.

Για παράδειγμα, αν κάτι μοιάζει μ΄ ένα βουνό, καθώς παίρνει το συγκεκριμένο χρώμα και σχήμα, αυτό οπτικά  θα μας ικανοποιήσει, γιατί θα  μας θυμίσει ένα κανονικό βουνό,ή ένα φως που θα μοιάζει  σαν τον απαλό  ήλιο,  τα βάθη ενός ωκεανού, μια  θολή ατμόσφαιρα κλπ.

Αυτό είναι άκρως εντυπωσιακό επειδή το ανθρώπινο μάτι θα συνδεθεί με κάτι που θεωρεί εκ των προτέρων ότι είναι γνωστό – άσχετα αν αυτό το μοτίβο  είναι  κάτι εντελώς διαφορετικό πράγμα.

Τέλος, ο κίνδυνος  των συνεχόμενων μοτίβων στα φράκταλς τέχνης είναι ότι αυτά καταλήγουν  να γίνονται όλο και πιο  αφηρημένα ώστε στο τέλος το μυαλό μας δυσκολεύεται  να τα αναγνωρίσει.
Παρ' όλα αυτά τα φράκταλς με το συνδυασμό της τέχνης και των μαθηματικών που περικλείουν αποδίδουν ένα καταπληκτικό και εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
π.κ.

                  

                              Prophecy- προφητεία

Επισήμως -Τίποτα απ' όλα αυτά

A Film by:Anna Hinds Paddock,Isabela Littger de Pinho,Kriti Kaur

Music by:Corey Wallace