- ΑΡΧΙΚΗ
- ΤΕΧΝΗ
- M.Mπρεχτ
- Άπαντα Οδ.Ελύτη νο1
- Άπαντα Οδ.Ελύτη νο2
- Άπαντα Οδ.Ελύτη νο3
- Άπαντα Οδ.Ελύτη νο4
- Άπαντα Οδ.Ελύτη νο5
- Κ.Καβάφης Άπαντα
- Γ.Τσαρούχης
- Γιάννης Ρίτσος 1-Ποιήματα Άπαντα
- Γιάννης Ρίτσος 2- Άπαντα συνέχεια-...
- Γιάννης Ρίτσος 3 Άπαντα συνέχεια...
- Γιάννης Ρίτσος 4 Άπαντα συνέχεια...
- Γιάννης Ρίτσος 5 Άπαντα συνέχεια...
- Γ.Σεφέρης
- Άπαντα Καρυωτάκη
- Θ.Βέγγος
- Charle Chaplin
- Gustav Klimt
- Vincent van Gogh
- Salvador Dali
- Η βροχή μέσα στους πίνακες
- Η Γυναίκα μέσα στους πίνακες
- Η υπέροχη γυναίκα... μια πραγματική θεά...στο πέρασμα των αιώνων...
- ΥπερρεαλισμόςΤ.Barbey
- Υπερρεαλισμός2Erik Johanson—Caras Ionut
- O μαγικός ρεαλισμός του Rob Gonsalves
- Κλασσικοί πίνακες που ζωντανεύουν
- "Έναστρη νύχτα" του Βαν Γκογκ
- Box
- Iστοσελίδα με ποιητές και ποιήματα
- Η τέχνη της πόλης
- 13 πίνακες του Edward Hopper ζωντανεύουν μαγικά
- Οι χειροποίητες σκιές της Λότε Ράινιγκερ
- Η απείρως πολύχρωμη βιοποικιλότητα των Fractals
- Pieter Bruegel: Η Αμαρτία και η «Σωτηρία»
- John Atkinson Grimshaw
- Gregory Ferrand
- No Blue Without Yellow
- street art
- Gallery Invasion (εισβολή στη γκαλερί)
- Το σκάκι μέσα από τις ζωγραφικές πινελιές
- Ο κόσμος του graffiti
- Διασχίζοντας τον κόσμο του Graffiti
- NONE
- Μάνος Χατζιδάκις
- Μίκη Θεοδωράκη:"δακρυσμένα μάτια"
- Ολόκληρα άλμπουμ Ελλήνων δημιουργών Μικρούτσικος-Πλέσσας-Σαββοπουλος-Θαλασσινός κλπ
- Η Λιτανεία των Αγίων
- Συμφωνία Μπολερό-Ραβέλ
- Η δύναμη και η μαγεία της μουσικής
- Stand By Me
- Μουσική χωρίς όρια
- Το τελευταίο τάγκο στην Αθήνα
- Tony Bennet-Lady Gaga
- Ορχήστρα γραφείου
- Μουσική με 565 ποτήρια
- Διασκευή του “One” των metallica
- nabucco
- Η ιστορία της μουσικής
- H κλασσική μουσική ..Το κλειδί για την πόρτα της κωμωδίας!!
- Η παρέλαση των θαυμάτων
- To μπαρόκ που έγινε ροκ.
- Δωμάτιο συνήχησης
- Four Musicians Playing Bolero On One Cello
- Π. Σιδηρόπουλος 25 χρόνια μετά τον θάνατό του
- Ποιος ήταν ο Κώστας Μπέζος που έγινε ρεμπέτης
- Woodstock 1969 και τα παιδιά των λουλουδιών
- Ρεμπέτικο- Rebetiko
- Ο κύκλος της ζωής
- The Maker
- Καρικατούρες μιας αληθινής ζωής
- Λεμονιά
- Πώς η ζωή σου αγγίζει τους άλλους
- H αποτύπωση μιας ταλάντωσης ενός χθεσινού κόσμου
- Ζωγραφίζοντας την αγάπη
- Alma
- Bottle
- Χρωμοφοβία
- Πώς δημιουργείται ένας ΝΑΖΙ
- Ο λαθρεπιβάτης
- Fallin’ Floyd
- Ένας τυχερός άνθρωπος
- Το φαινόμενο Κούλιτζ
- Φεύγοντας από το σπίτι -leaving home
- H σκύλα
- Ο χάρος βγήκε παγανιά
- Η αγάπη για τη ζωή
- Παρουσία και πραγματικότητα
- Jack
- Emi
- "Soar" - "Πτήση"
- Όταν στιγματίζεσαι με το "μηδέν"
- To δώρο-the present
- On the Other Side of the Woods -Η άλλη μεριά του δάσους
- The Kiosk (το περίπτερο)
- Δανεικός χρόνος - Borrowed Time
- DINNER FOR FEW-Δείπνο για λίγους
- Bao
- Photographs
- Η δύναμη της ενσυναίσθησης
- Weekends
- Ίσως είμαι εγώ/Maybe it’s me
- BreakingPoint-οριακό σημείο
- Father And Daughter
- Driftless-χωρίς οδηγό
- UMBRELLA
- 40 εγκαταλελειμμένα έργα τέχνης
- Γραφικά εκκλησάκια
- Ρωσικά ορυχεία με ψυχεδελικά σχέδια
- Μόσχα 1954
- Η τέχνη του δρόμου
- 45 ασπρόμαυρες φωτο που ζωντανεύουν
- Οδός Θερμοπυλών στο Παρίσι
- Φωτό του Β΄ παγκ.πολέμου
- 25 δημιουργικά γλυπτά στον κόσμο
- Τα ωραιότερα βιβλιοπωλεία του κόσμου
- Τα φλεγόμενα βράχια Λυκία-Μ.Ασία
- 30 δυνατές φωτογραφίες
- 24 φωτογραφίες που αξίζει να δεις
- Γνώρισε τον κόσμο στην Ελλάδα
- 17 μνημεία που επέλεξε η UNESCO
- 50 από τις πιο όμορφες γυναίκες
- ΑΝΟΙΞΗ
- National Geographic 2014
- 30 γοητευτικές και ιστορικές φωτογραφίες που αξίζει να δείτε...
- Ιστορικές φωτογραφίες
- Μέσα σε 100 φωτογραφίες,η ιστορία του «Καρυοθραύστη»
- Οι 17 πιο όμορφες μικρές πόλεις της Ευρώπης
- 12 απίστευτα οικογενειακά πορτραίτα
- Σπάνιες φωτογραφίες διασωθέντων του Τιτανικού
- Τα χρώματα των πόλεων με το φακό του Wayne Sorce (1946 - 2015)
- Επιχρωματσμένες καρτ ποστάλ της Βενετίας του 19ου αιώνα
- Διαγωνισμός φωτογραφίας National Geographic 2019... οι νικητές
- Awesome Photos-Εντυπωσιακές φωτογραφίες
- Όταν ο φωτογραφικός φακός βρίσκεται σε μεγάλα κέφια...
- Η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου
- ΦΑΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
- Σμύρνη:Το χαμένο βίντεο
- Λάκης Σάντας
- Λευκά όρη-Κρήτη
- Η πιο όμορφη χώρα του κόσμου
- Άγιον Όρος
- Νησιά της άγονης γραμμής
- Τοπία της χώρας μας
- Το παλιό ελληνικό σχολείο
- Η Ελλάδα του 1950
- Αθήνα 1961
- Αθήνα 1970
- Η Αθήνα στο διάβα του χρόνου
- ΑΘήνα:Θεματικός-εικονικός πανοραμικός χάρτης
- Μοναστηράκι
- Απέραντο γαλάζιο
- Ονόματα πλατειών της Αθήνας
- Τα μυστικά του Παρθενώνα
- Ψηφιακή περιήγηση του Παρθενώνα
- Moving Athens (REMIX)
- Μετέωρα..ένα πανέμορφο εναέριο βίντεο
- Santorini: Volcano History - Σαντορίνη: Ιστορία του Ηφαιστείου
- φωτογραφίες από την Ελλάδα του 1965
- Τα ποτάμια της Αθήνας όπως ήταν
- Κοιτώντας από ψηλά τις Μυκήνες
- Φωτογραφίες του Wolfgang Suschitzky της Ελλάδας του 1960
- Το οδοιπορικό του φωτογράφου Henri Cartier Bresson στην Ελλάδα
- Φράγμα Μαραθώνα: 90 χρόνια ιστορίας
- Project Tilos-Γνώρισε το πρώτο πραγματικά «πράσινο» νησί στη Μεσόγειο
- ATHENS IN SILENCE
- Ξενάγηση στην Κλασική Αθήνα (5ος αιώνας π.Χ.) - 3D αναπαράσταση-Ancient Athens 3D
- Σημεία των καιρών
- Λόγια Μεγάλων
- Ο πολύτιμος χόνος των ωρίμων
- Ράινερ-Μαρία Ρίλκε:για την παιδική ηλικία
- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΩΜΑΛΙΑ- SOCIAL ANOMALY
- Όμορφος κόσμος
- Κλιματική Αλλαγή
- Μια ενδιαφέρουσα ιστορία
- Η λειψυδρία θα είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα του πλανήτη..
- Αλεύρι-ψωμί..Όμορφες εικόνες
- Κορνήλιος Καστοριάδης
- Γίνεται
- Σοφία-Φιλόσοφοι
- Γεγονότα του 2014 μέσα από εικόνες
- Ωδή στον Βαγγέλη Γιακουμάκη...
- Είμαστε τελικά ρατσιστές εμείς οι Έλληνες;
- Οι Ιάπωνες εργάτες που ζουν σε Internet Café
- Τσερνόμπιλ 29 χρόνια μετά..
- Το βυρσοδεψείο
- Το ψέμα που ζούμε (The Lie We Live)
- O εφιάλτηs της κατανάλωσης
- Η ιστορία της Mosanto-Το νέο τραγούδι του Manu Chao για την ελευθερία των σπόρων
- Τα ερωτήματα που προκύπτουν γύρω από τον κόσμο μας, βλέποντας αυτές τις εικόνες
- Ένα τραγούδι για τις φάλαινες -A song for the whales
- Happiness (ευτυχία)
- La Madre Buena (The Good Mother)
- Are You Lost in the World Like Me?
- Peripheria
- BALANCE-Ισορροπία
- Le Gouffre-Το χάσμα
- σκίτσα μιας πραγματικής ζωής
- Transparency- Διαφάνεια
- Noisia - Mantra
- Τσερνόμπιλ: Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες των κατοίκων
- Spoon
- Wire Cutters
- The Turning Point-"Το σημείο στροφής"
- Woody
- MAN 2020
- Selfies by Claudius Gentinetta
- BLAU
- All Jerk, No Work
- Cosmonaut
- Ο θαυμαστός κόσμος του Albert Kahn
- Οδοιπορικό στην Ν.Αμερική
- Οι ανταύγειες του κόσμου μας
- Η μαγεία στην κορυφή του κόσμου
- Τα αγάλματα στο νησί του Πάσχα
- Ταξίδι στην Ήπειρο
- Η λίμνη Maggiore
- Η λίμνη Λεμάν και οι Deep Purple
- Η μεγαλύτερη λίμνη της Παταγωνίας
- Ασπρόμαυρο ταξίδι στο χωροχρόνο
- 100 χρόνια σε...δέκα λεπτά
- ταξιδεύοντας
- Η ιστορία του κόσμου σε 2 λεπτά
- Ο γύρος του κόσμου σε δύο λεπτά
- "πετώντας" στα πέρατα του κόσμου
- Ένα ταξιδάκι σε 25 από τις πιο χρωματιστές γωνιές της Ελλάδας
- 10 καλύτερες πόλεις για αποδράσεις στην Ευρώπη
- Η Κούβα μέσα από την ομορφιά της πραγματικότητας αλλά και της απομόνωσης
- Tαξίδι στην Ανταρκτική μέσα από 20 εικόνες
- Περιδιαβαίνοντας τους όμορφους δρόμους του κόσμου
- Δυο γυναίκες για πέταμα-Αρμάντα Γκουιντούτσι
- Ρόμπερτ Μούζιλ:Περί Βλακείας
- Έντγαρ Άλλαν Πόε:Βερενίκη, Το κοράκι
- Αλμπέρ Καμύ:Ο μύθος τουΣίσυφου,Η πτώση,Ο επαναστατημένος άνθρωπος,Οι δίκαιοι,Ο ξένος
- Φραντς Κάφκα:Η Δίκη,Ο Πύργος,Η Μεταμόρφωση
- Ν.Άσιμος:αναζητώντας κροκάνθρωπους-
- Ηλίας Βενέζης:Αιολική Γη,Το Νούμερο31328
- Εμ. Ροΐδης:Η Πάπισσα Ιωάννα
- Πηνελόπη Δέλτα: Ο Τρελαντώνης,Ο Μάγκας,Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου,Στα μυστικά του Βάλτου
- Νίκος Καζαντζάκης: O Χριστός ξανασταυρώνεται,βίος και η Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά,Ασκητική
- Α.Παπαδιαμάντης:Η φόνισσα,Η Σταχομαζώχτρα
- Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι:Το υπόγειο,Ο ηλίθιος,Έγκλημα και τιμωρία
- ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ:Οι τρεις αδελφές(θεατρικό)
- Ομιλούντα βιβλία
- Όλα τα τεύχη του Αρκά
- Περιοδικά και κόμικς για όλους
- Το μυστικό της πυραμίδας...
- e-book-Ανοιχτή βιβλιοθήκη
- Η γλώσσα μας
- 24 γράμματα
- Έλληνες συγγραφείς
- Iστοσελίδα για τον πολιτισμό
- Milo Manara
- Όταν Ο Wile E. Coyote έπιασε τον Roadrunner
- Al Margen-Página: Σχεδιάζει τις ατέλειες της εποχή μας
- Ο κόσμος μας στέλνει σκουπίδια ..Στέλνουμε πίσω μουσική.
- Άουσβιτς 70 χρόνια μετά..
- Ο λόφος των σταυρών στη Λιθουανία
- Stephen Fry:Η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα
- National Geographic 2014
- Je suis Charlie!
- O γαλαξίας της Ανδρομέδας από το τηλεσκόπιο Hubble
- Βλέποντας τον κόσμο από το παράθυρο ενός αεροπλάνου
- Πώς βρέθηκε ο ναός του Όσιρι
- 21 φυσικά θαύματα του πλανήτη μας που πιθανόν δεν γνωρίζατε
- Νύχτα με το Βόρειο Σέλας
- Η θαυμάσια Κίνα
- Νύχτα τρόμου στο Παρίσι...To βίντεο της Monde από την επίθεση στο Bataclan!
- Παρίσι: Η ιστορία του πιανίστα που έπαιξε το "Imagine" στο Bataclan
- O Παγκόσμιος χάρτης στη λίμνη Klejtrup -Δανία
- Lands of wind ( χώρες του ανέμου)
- Μια ξενάγηση στην Ευρώπη με φωτογραφίες
- 22 θαύματα της φύσης που αξίζει να δείτε έστω μια φορά στη ζωή σας
- Μια εναέρια προοπτική στη χώρα του Βορρά -ΝΟΡΒΗΓΙΑ
- Σημαντικά κτίρια της Αθήνας
- Οδηγοί αρχαιολογικών μουσείων
- Πτήσεις σε πραγματικό χρόνο
- Σεισμοί σε πραγματικό χρόνο
- ΖΩΝΤΑΝΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΚΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ !!!
- Δες το σπίτι σου
- Η μεγαλύτερη πινακοθήκη του κόσμου
- Εικονική περιήγηση της Ακρόπολης
- Μουσείο φυσ.ιστορίας Ουάσιγκτον-περιήγηση
- εικονική περιήγηση στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
- Παγκόσμια στατιστικά σε πραγματικό χρόνο
- ECM Radio
- Δες τη ροή και την κατεύθυνση των ανέμων
- Πώς βλέπουμε ταινίες και σειρές
- Εικονικές περιηγήσεις εντός και εκτός Ελλάδας
- H ιστορία του Εθνικού Κήπου
- Anatomy-λεπτομερειακό και ΠΟΛΥ επεξηγηματικό πρόγραμμα
- Μια απίθανη ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια
Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011
Στο στόχαστρο περιβαλλοντικών οργανώσεων η Apple
Τριανταέξι περιβαλλοντικές οργανώσεις στην
Κίνα κατηγορούν την Apple για αδιαφορία στους προβληματισμούς που κατά καιρούς
της έχουν εκφράσει σχετικά με την μόλυνση και τα διάφορα προβλήματα υγείας που
επικρατούν στα εργοστάσια της χώρας που κατασκευάζουν εξαρτήματα για
αυτή.
Σε
έκθεση τους που δημοσιεύθηκε χθες, όπως αναφέρει το Associated Press, η Apple
καταλαμβάνει την τελευταία θέση μεταξύ περισσοτέρων από 24 τεχνολογικών
εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην Κίνα. Η κριτική εναντίον της εταιρείας
έρχεται την ώρα που η Apple ετοιμάζεται να ανοίξει καταστήματα στην Κίνα και να
διεισδύσει βαθύτερα στην κινεζική αγορά.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Apple
βρίσκεται στο στόχαστρο διαφόρων περιβαλλοντικών και άλλων οργανώσεων, καθώς τον
περασμένο χρόνο αρκετοί εργαζόμενοι στην εταιρεία Foxconn Technology Group που
δραστηριοποιείται στη νότια Κίνα και κατασκευάζει τα iphones,
αυτοκτόνησαν.
Επίσης πολλοί εργαζόμενοι στην
εταιρεία Wintek Corp η οποία κατασκευάζει τις οθόνες αφής για την Apple
αρρώστησαν από την έκθεσή τους σε διάφορα χημικά που χρησιμοποιούνται για την
κατασκευή τους.
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011
Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011
Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011
Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα - ΑΥΤΟΚΤΟΝΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΙΡΟΥΝΙ ΜΑΣ....
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ - ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ....
Πόσο υγιεινό είναι το κρέας που καταναλώνουμε; Τι πρέπει να απόφεύγουμε και ειδικά τα παιδιά;Ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Στέλιου Κούλογλου αποκαλύπτει τη διάσταση του προβλήματος παγκοσμίως.Τελικά τι απομένει να καταναλώσουμε; Δείτε το παρακάτω video.
Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011
ΜΥΡΜΗΓΚΟΦΩΛΙΑ 50τμ ΚΑΙ 8μ ΒΑΘΟΣ!!
Για να δουν πώς μοιάζει το εσωτερικό μιας φωλιάς μυρμηγκιών, μια ομάδα ερευνητών έριξε τσιμέντο για 3 συνεχόμενες μέρες σε μια εγκαταλειμμένη φωλιά.
Χώρεσαν 10 τόνοι τσιμέντο. Μετά από έναν μήνα ...
άρχισαν οι ανασκαφές και χρειάσθηκαν εβδομάδες για να ολοκληρωθούν. Αυτό που ανακάλυψαν ήταν εντυπωσιακότατο !!
Μια ολόκληρη ¨πόλη¨, με δρόμους, κατοικίες και εξαερισμό. Όλα δείχνουν σαν να ήταν σχεδιασμένα από αρχιτέκτονα. Αυτή η κολοσσιαία πόλη δημιουργήθηκε με την σκληρή εργασία ολόκληρης της κοινότητας των μυρμηγκιών , που αποδείχτηκε εξαιρετικά εκπαιδευμένη, πειθαρχημένη και προσηλωμένη στον σκοπό της.
Το κτίσμα καλύπτει 50 τετραγωνικά μέτρα και έχει 8 μέτρα βάθος. Για να χτιστεί, τα μυρμηγκιά αναγκάσθηκαν να μετακινήσουν 40 τόνους γης. Απολαύστε το βίντεο και μετά σκεφτείτε εάν έχουμε να μάθουμε κάτι από τα μυρμήγκια. Ειδικά τώρα ..
Χώρεσαν 10 τόνοι τσιμέντο. Μετά από έναν μήνα ...
άρχισαν οι ανασκαφές και χρειάσθηκαν εβδομάδες για να ολοκληρωθούν. Αυτό που ανακάλυψαν ήταν εντυπωσιακότατο !!
Μια ολόκληρη ¨πόλη¨, με δρόμους, κατοικίες και εξαερισμό. Όλα δείχνουν σαν να ήταν σχεδιασμένα από αρχιτέκτονα. Αυτή η κολοσσιαία πόλη δημιουργήθηκε με την σκληρή εργασία ολόκληρης της κοινότητας των μυρμηγκιών , που αποδείχτηκε εξαιρετικά εκπαιδευμένη, πειθαρχημένη και προσηλωμένη στον σκοπό της.
Το κτίσμα καλύπτει 50 τετραγωνικά μέτρα και έχει 8 μέτρα βάθος. Για να χτιστεί, τα μυρμηγκιά αναγκάσθηκαν να μετακινήσουν 40 τόνους γης. Απολαύστε το βίντεο και μετά σκεφτείτε εάν έχουμε να μάθουμε κάτι από τα μυρμήγκια. Ειδικά τώρα ..
ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΡΑΝΤΥ ΠΑΟΥΣ
Ο Ράντυ
Πάους ήταν καθηγητής της Επιστήμης των Υπολογιστών.
Η τελευταία ομιλία του,
επτά μήνες προτού πεθάνει σε ηλικία 48 ετών (έχασε τη μάχη με τον καρκίνο στις
25 Ιουλίου 2008 ), είχε θέμα την πραγματοποίηση των παιδικών ονείρων.
Το βιβλίο του, βασισμένο στη διάλεξη αυτή, εκτινάχθηκε στις λίστες των μπεστ σέλερ όπου παρέμεινε για πολλές εβδομάδες
Το βιβλίο του, βασισμένο στη διάλεξη αυτή, εκτινάχθηκε στις λίστες των μπεστ σέλερ όπου παρέμεινε για πολλές εβδομάδες
Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011
Για τα παιδιά με νοιάζει
Για τα παιδιά με νοιάζει
Που γεννιούνται μαθαίνοντας πως ο ήλιος είναι θανατηφόρος
Που γεύονται σάρκες μεταλλαγμένες
Που βουτάνε τη μπουκιά τους σε παλιόλαδα
Που μασάνε τους καρπούς της γης ποτισμένους με δηλητήρια
Που πίνουν βρώμικα νερά
Που κολυμπάνε σε μολυσμένες θάλασσες
Που ανασαίνουν αέρα δηλητήριο.
Που ζουν μέσα στο τσιμέντο και δεν ένοιωσαν ποτέ τη μυρουδιά της φύσης
Που δεν κοιμήθηκαν κάτω από δέντρο με τη δροσιά από τα φύλλα να στάζει στο πρωινό ξύπνημα.
Που δεν σκαρφάλωσαν ποτέ να ξετρυπώσουν μια φωλιά
Που δεν είδαν ποτέ ένα αγρίμι
Για τα παιδιά με νοιάζει
Γιατί ακόμα και μέχρι εμένα , μέχρι τη δική μου γενιά υπάρχουν μνήμες, γεύσεις, μυρουδιές, αγγίγματα, αισθήσεις κοιμισμένες που κάποτε υπήρξαν.
Ήπια αγνό γάλα, έφαγα βερίκοκα που μοσχοβόλαγαν, μύρισα ψωμί ζυμωτό που μοσχοβόλαγε στο ξεφούρνισμα, ζαλίστηκα με τη μυρουδιά απ΄τις πορτοκαλιές, μάζεψα θυμάρι και χόρτα, είδα τη ρίγανη να ξεραίνεται στον ήλιο και τη φρέσκια ντομάτα να γεμίζει μοσχοβολιές το κυριακάτικο τραπέζι.
Έτρεχα στο κυρ-Λεωνίδα να μου δώσει το φρέσκο αυγό κάθε πρωί και με χαιρέταγε φωνάζοντας «γειά σου μόρτη!»
Ακολουθούσα σαν υπνωτισμένη τη μυρουδιά δυόσμου απ΄τα κεφτεδάκια της γειτόνισσας , κι εκείνη με περίμενε πάντα μ΄ενα πιατάκι γεμάτο και δυο φέτες ψωμί ψημένες στη σχάρα.
Έμαθα συνταγές απ΄τη γιαγιά, προσπάθησα να πλέξω, να κεντήσω.
Μου διάβασαν παραμύθια.
Μάτωσα τα γόνατα στις αυλές απ΄τα χαλίκια. Τσακώθηκα για τους βόλους.
Κράτησα την ισορροπία μου στα στρατιωτάκια ακούνητα αμίλητα κι αγέλαστα.
Με είδα σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες ντυμένη σουλιώτισσα.
Κοιμήθηκα στην αγκαλιά της μάνας μου στο συνοικιακό ταβερνάκι χαζεύοντας το βαρέλι με το κοκκινέλι και τη θαυματουργή βρυσούλα του
Με είδα να κοκκινίζω στο πρώτο φλερτ , στο πρώτο πάρτυ.
Χόρεψα μπλουζ που διαρκούσαν δέκα λεπτά κι όλο κάποιος έβαζε το βυνίλιο ξανά από την αρχή μέχρι να καταφέρει να πάρει την υπόσχεση από τη Σούλα.
Κάπνισα κρυφά το πρώτο τσιγάρο, άφιλτρο, κι ένοιωθα ότι ήμουν όλη μια αμαρτία.
Τσουρούφλισα την άκρη των μαλλιών σε κάποια ανάσταση.
Φύλαγα σ΄ενα μικρό ημερολόγιο ένα κλαράκι βάγια
Για τα παιδιά με νοιάζει.
Με είδα στην ανθρώπινη διάστασή μου ανακατεμένη με γέλιο και δάκρυ.
Αποκοιμήθηκα στη καρέκλα ενός νοσοκομείου προσμένοντας με λαχτάρα τα καλά νέα, ξενύχτησα σε σπίτι που πενθούσε πίνοντας καφέ ελληνικό , κι έβγαλα από μέσα μου 2 παιδιά . Ένα πιθανό στρατιώτη και μια πιθανή μάνα.
Χωρίς να ξέρω αν θα πολεμήσουν , αν θα γεννήσουν.
Φοβάμαι μήπως μαζί με το άρωμα του αγνού λαδιού, τη γεύση του αγνού μελιού, και το άρωμα από θυμάρι, μήπως χάθηκαν οι πόλεμοι τους κι οι γέννες τους.
Μήπως ζήσουν σ΄ενα κόσμο που η γέννα κι ο θάνατος θα έχουν μετατραπεί σε μια ακόμα μεταλλαγμένη εμπειρία.
Για τα παιδιά με νοιάζει.
Να πολεμήσουν και να γεννήσουν ένα νέο κόσμο.
Που να μιλάει με όλες τις αισθήσεις.
Που να έχει βρει ξανά από την αρχή τα πολύτιμα.
Που γεύονται σάρκες μεταλλαγμένες
Που βουτάνε τη μπουκιά τους σε παλιόλαδα
Που μασάνε τους καρπούς της γης ποτισμένους με δηλητήρια
Που πίνουν βρώμικα νερά
Που κολυμπάνε σε μολυσμένες θάλασσες
Που ανασαίνουν αέρα δηλητήριο.
Που ζουν μέσα στο τσιμέντο και δεν ένοιωσαν ποτέ τη μυρουδιά της φύσης
Που δεν κοιμήθηκαν κάτω από δέντρο με τη δροσιά από τα φύλλα να στάζει στο πρωινό ξύπνημα.
Που δεν σκαρφάλωσαν ποτέ να ξετρυπώσουν μια φωλιά
Που δεν είδαν ποτέ ένα αγρίμι
Για τα παιδιά με νοιάζει
Γιατί ακόμα και μέχρι εμένα , μέχρι τη δική μου γενιά υπάρχουν μνήμες, γεύσεις, μυρουδιές, αγγίγματα, αισθήσεις κοιμισμένες που κάποτε υπήρξαν.
Ήπια αγνό γάλα, έφαγα βερίκοκα που μοσχοβόλαγαν, μύρισα ψωμί ζυμωτό που μοσχοβόλαγε στο ξεφούρνισμα, ζαλίστηκα με τη μυρουδιά απ΄τις πορτοκαλιές, μάζεψα θυμάρι και χόρτα, είδα τη ρίγανη να ξεραίνεται στον ήλιο και τη φρέσκια ντομάτα να γεμίζει μοσχοβολιές το κυριακάτικο τραπέζι.
Έτρεχα στο κυρ-Λεωνίδα να μου δώσει το φρέσκο αυγό κάθε πρωί και με χαιρέταγε φωνάζοντας «γειά σου μόρτη!»
Ακολουθούσα σαν υπνωτισμένη τη μυρουδιά δυόσμου απ΄τα κεφτεδάκια της γειτόνισσας , κι εκείνη με περίμενε πάντα μ΄ενα πιατάκι γεμάτο και δυο φέτες ψωμί ψημένες στη σχάρα.
Έμαθα συνταγές απ΄τη γιαγιά, προσπάθησα να πλέξω, να κεντήσω.
Μου διάβασαν παραμύθια.
Μάτωσα τα γόνατα στις αυλές απ΄τα χαλίκια. Τσακώθηκα για τους βόλους.
Κράτησα την ισορροπία μου στα στρατιωτάκια ακούνητα αμίλητα κι αγέλαστα.
Με είδα σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες ντυμένη σουλιώτισσα.
Κοιμήθηκα στην αγκαλιά της μάνας μου στο συνοικιακό ταβερνάκι χαζεύοντας το βαρέλι με το κοκκινέλι και τη θαυματουργή βρυσούλα του
Με είδα να κοκκινίζω στο πρώτο φλερτ , στο πρώτο πάρτυ.
Χόρεψα μπλουζ που διαρκούσαν δέκα λεπτά κι όλο κάποιος έβαζε το βυνίλιο ξανά από την αρχή μέχρι να καταφέρει να πάρει την υπόσχεση από τη Σούλα.
Κάπνισα κρυφά το πρώτο τσιγάρο, άφιλτρο, κι ένοιωθα ότι ήμουν όλη μια αμαρτία.
Τσουρούφλισα την άκρη των μαλλιών σε κάποια ανάσταση.
Φύλαγα σ΄ενα μικρό ημερολόγιο ένα κλαράκι βάγια
Για τα παιδιά με νοιάζει.
Με είδα στην ανθρώπινη διάστασή μου ανακατεμένη με γέλιο και δάκρυ.
Αποκοιμήθηκα στη καρέκλα ενός νοσοκομείου προσμένοντας με λαχτάρα τα καλά νέα, ξενύχτησα σε σπίτι που πενθούσε πίνοντας καφέ ελληνικό , κι έβγαλα από μέσα μου 2 παιδιά . Ένα πιθανό στρατιώτη και μια πιθανή μάνα.
Χωρίς να ξέρω αν θα πολεμήσουν , αν θα γεννήσουν.
Φοβάμαι μήπως μαζί με το άρωμα του αγνού λαδιού, τη γεύση του αγνού μελιού, και το άρωμα από θυμάρι, μήπως χάθηκαν οι πόλεμοι τους κι οι γέννες τους.
Μήπως ζήσουν σ΄ενα κόσμο που η γέννα κι ο θάνατος θα έχουν μετατραπεί σε μια ακόμα μεταλλαγμένη εμπειρία.
Για τα παιδιά με νοιάζει.
Να πολεμήσουν και να γεννήσουν ένα νέο κόσμο.
Που να μιλάει με όλες τις αισθήσεις.
Που να έχει βρει ξανά από την αρχή τα πολύτιμα.
Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1950-1985
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:
περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να
περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές
έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή..
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε
ακόμα
ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες
ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα
σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της
τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και
μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα
ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν
φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες
κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε
ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε
«μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή
εξάρθρωση..
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα
και
δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα
στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν
υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν
υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και
δεν
έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα
θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε
κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε
καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να
το
ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν
παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.
Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας
δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το
αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς
είχαμε
φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά
φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για
να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι
μας από ξύλα. Χάσαμε
χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου.
Πίναμε νερό κατευθείαν από τη
βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους
πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα
στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν
ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των
φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς
να
ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο
σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα
καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν
μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί
μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν
υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε
ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη
προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή
γκολφ..
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με
καλάμι...
Και μια και αναφερθήκαμε στην Ψωροκώσταινα, να και η ιστορία
της.
ΓΙΑΤΙ ΛΕΜΕ Η
"ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ"...
Στην εποχή λίγο πριν έλθει στην Ελλάδα ο Καποδίστριας και μετά την έλευσή του
ζούσε στο Ναύπλιο μια ζητιάνα, που την έλεγαν «Ψωροκώσταινα». Σε μια λοιπόν
συνεδρίαση της Συνέλευσης, κάποιος θέλοντας να πει για τη φτώχεια του Ελληνικού
Δημοσίου το παρομοίασε με την πασίγνωστη ζητιάνα. Από τότε η λέξη επαναλήφθηκε
στις συζητήσεις και τελικά επικράτησε. Μόνο που, όταν λέγεται τώρα δεν εννοεί
το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά ολόκληρη την χώρα.
Η όλη ιστορία της Ψωροκώσταινας (Ευ. Δαδιώτης,
«Αιγαιοπελαγίτικα» τεύχος 13) είναι η εξής:
«Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό
το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι», είπε περήφανα η
γριά πλύστρα Χατζηκώσταινα και τα άφησε πάνω στο τραπέζι που είχε στήσει στην
πλατεία του Ναυπλίου η ερανική επιτροπή, εκείνη την Κυριακή του 1826.Ύστερα από
αυτή την απρόσμενη χειρονομία, κάποιος από το πλήθος φώναξε: «Για δείτε, η
πλύστρα η Ψωροκώσταινα πρώτη πρόσφερε τον οβολό της.»
Κι αμέσως το φιλότιμο πήρε και έδωσε. Βροχή πέφταν πάνω στο
τραπέζι λίρες, γρόσια και ασημικά.
Αυτή ήταν η συνέχεια της φτωχής προσφοράς
της πλύστρας Χατζηκώσταινας, που από εκείνη τη στιγμή αποθανατίστηκε με το
παρατσούκλι «Ψωροκώσταινα». Και το παρανόμι αυτό κόλλησε έπειτα στην Ελλάδα.
Αλλά, ποιά ήταν αυτή η «Ψωροκώσταινα»;
Ήταν η κάποτε αρχόντισσα των Κυδωνιών, του Αϊβαλιού,
Πανωραία Χατζηκώστα, σύζυγος πάμπλουτου Αϊβαλιώτη εμπόρου, που φημιζότανε όχι
μόνο για τα πλούτη του άνδρα της, μα και για τα πολλά δικά της κι ακόμα για την
ομορφιά της.
Όταν αργότερα οι Τούρκοι πυρπόλησαν την πολιτεία του Αϊβαλί,
και έσφαξαν άνδρες και γυναικόπαιδα, ανάμεσα σε αυτούς που σώθηκαν ήταν και η
αρχόντισσα Πανωραία Χατζηκώστα, που είδε να σφάζουν οι Τούρκοι τον άνδρα της
και τα παιδιά της. Κατά καλή της τύχη ένας ναύτης την βοήθησε και μαζί με
άλλους την ανέβασε σε ένα καράβι που ξεμπάρκαρε στα Ψαρά. Εκεί αναγνωρίστηκε
από τον ομοιοπαθή της Βενιαμίν τον Λέσβιο, την προστάτεψε και τον ακολούθησε
στην Πελοπόννησο.
Στο Ναύπλιο, ο Βενιαμίν παρέδιδε μαθήματα για να ζήσει και η
Πανωραία, για να ζήσει, άρχισε να ξενοπλένει και αργότερα, με σαλεμένα σχεδόν
τα λογικά της, ζητιάνευε στους δρόμους του Ναυπλίου.
Έπειτα από το περιστατικό του εράνου στο Ναύπλιο, όταν
έφτασε ο Καποδίστριας στην Ελλάδα, τη συμμάζεψε κι όταν ίδρυσε το
ορφανοτροφείο, η Πανωραία, που τώρα έγινε γνωστή με το παρανόμι «Ψωροκώσταινα»,
προσφέρθηκε να πλένει τα ρούχα των ορφανών χωρίς καμιά πληρωμή.