Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ........


1. Η Πέπσι κόλα σαν εταιρεία έχει πτωχεύσει 2 φορές.

2. Το ένα από τα πλοκάμια του χταποδιού είναι το πέος του (Αλλά και τα 8 μπορούν να προσφέρουν απολαύσεις!)

3. Ο μέσος άντρας στη ζωή του παράγει 18 κιλά σπέρμα
(Πόσο τρώει η μέση γυναίκα;)

4. Τα μηριαία οστά στον άνθρωπο είναι πιο ανθεκτικά και από το τσιμέντο!

5. Το 98.5 % του DNA του ανθρώπου, είναι το ίδιο με του χιμπατζή!
(έχω κάποιους ..... που μπορούν να στο αποδείξουν αυτό! )

6. Ένα ανθρώπινο σώμα περιέχει 0.2mg χρυσού.
(Για βάρος 70 kg- Το βάρος σου σε χρυσό που λέμε!).

7. Σύμφωνα με την Κομισιόν το όριο φτώχειας είναι τα 22ευρώ την ημέρα.
Ενώ ο βασικός μισθός στην Ελλάδα είναι 18ευρώ ανά ημέρα. Δηλαδή 4ευρώ
χαμηλότερα από το όριο φτώχειας.
( Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία!!!!!!)

8. O μέσος άντρας βγάζει ένα κιλό γένια σε περίπου 30 χρόνια.

9. Η κοκα κολα θα ήταν πράσινη αν δεν πρόσθεταν  χρώμα  μέσα της  (Χρώμα; Λες να την κάνει ανθυγιεινή;!!)

10. Ο πιο ακριβός καφές του κόσμου, ο Kopi Luwak, φτιάχνετε από
κόπρανα
( Κι εσείς γκρινιάζετε που έχετε κάνει το σκατό σας παξιμάδι
με τους μισθούς που παίρνετε! Κοίτα αξία το...παξιμάδι!)

11.   52 χιλιάδες αγγλικές λέξεις, είναι ελληνικές (Τότε τι γκρινιάζετε
ότι οι νέοι δεν ξέρουν καλά ελληνικά; Όλοι σε φροντιστήρια αγγλικών πηγαίνουν!)

12. O ιδιοκτήτης της Αdidas και ο ιδιοκτήτης της Puma ήταν αδέρφια. (τσακωμένα)

13. H μαμά του Χίτλερ πήγε να κάνει έκτρωση, αλλά ο γιατρός δεν την άφησε και έτσι γεννήθηκε ο μικρός Αδόλφος. (Και μετά σου λέει ότι η έκτρωση είναι αμαρτία!)

14. Το Bacardi έχει σαν σύμβολό του την νυχτερίδα, γιατί τις νύχτες
έμπαιναν στο αποστακτήριο παραγωγής του ποτού πάρα πολλές νυχτερίδες.
(Κάπως έτσι φτιάχτηκε κι ο Μπάτμαν!)

15.  Το λάμα εάν σε συμπαθήσει μπορεί να σε φτύσει.
(Χλέπα το λάμα;)

16.  Η Wall Street πήρε το όνομά της από έναν τοίχο ο οποίος
κατασκευάστηκε με σκοπό να εμποδίζει τα γουρούνια από το να μπαίνουν στην πόλη.
(Και μετά μπήκαν όλα μαζί τα γουρούνια στο Χρηματιστήριο)

17. Ο μικρότερος πίθηκος που υπάρχει είναι ο Cebuella pygmaea, ο οποίος έχει μήκος σώματος 13,6 εκατοστά με ουρά από 17 έως 23
εκατοστά. Το βάρος του είναι 120 γραμμάρια. (Αυτή είναι η έκδοση
"τσέπης"; )

18. Τις αναλογίες της Barbie τις έχει μία στις 100.000 γυναίκες, ενώ
τις αναλογίες του Ken ένας στους 50 άντρες.( Και μετά σου λένε ότι δεν βρίσκουν άντρα! Τι να πούμε κι εμείς γ@@ω τα παιδικά μας πρότυπα!)

19.  Στην αρχή όλες οι ζώνες του καράτε ήταν άσπρες. Με τον καιρό όμως οι άσπρες ζώνες γίνονταν μαύρες (από την βρωμιά). Έτσι ο παλιός καρατέκα είχε μαύρη ζώνη.(Το πλύσιμο δεν ήταν μέσα στις επιλογές τους;)

20. O λόγος που οι Μεξικανοί βάζουν μία φέτα λεμόνι στο στόμιο της μπύρας είναι, για να απωθούν τις μύγες.
( Ο λόγος που οι Έλληνες βάζουν μια φέτα λεμόνι στο στόμιο της μπύρας είναι, για να δείξουν ότι ξέρουν πως πίνετε η μπύρα. Κι ας μην υπάρχουν μύγες σε ακτίνα 100 χιλιομέτρων!)

21. Ο Marlboro man Ντέιβιντ Μακλίν πέθανε από καρκίνο των πνευμόνων το 1995. ( Αλλά προς Θεού, δεν έφταιγε το τσιγάρο!)

22. Στον εμφύλιο πόλεμο της Αμερικής, όταν οι Βόρειοι κατέλαβαν την πόλη των Νότιων, όπου ζούσε ο Τζακ Ντάνιελ, δεν πείραξαν καθόλου τον Τζακ, γιατί δεν ήθελαν να ξεμείνουν από ουίσκι. ( Βίσμα και διπλοθεσίτης ο Τζάκ !!!)

23. Ο Ian Hibbell, από τα πιο μεγάλα ονόματα στον χώρο της ποδηλασίας, είχε γυρίσει τα τελευταία 40 χρόνια όλο τον κόσμο με το ποδήλατό του.
Από την Ανταρκτική μέχρι τον Αμαζόνιο και από την Αλάσκα μέχρι την Ινδονησία. Στις 4 Σεπτεμβρίου 2008 έπεσε θύμα ασυνείδητου οδηγού στην
Εθνική οδό, στο ύψος της Βαρυμπόπης. Ο άτυχος Βρετανός άφησε την τελευταία του πνοή στο ΚΑΤ Κηφισιάς.( Και κάπου εδώ μένεις κόκκαλο και συνειδητοποιείς πόσο χαζός λαός είμαστε. Πάντως αυτός κατι ήξερε.
Έκανε 40 χρόνια προπόνηση για να έρθει στην Ελλάδα, μήπως και
καταφέρει να αποφύγει τους έλληνες οδηγούς. Δυστυχώς δεν τα
κατάφερε...)

24. Οι Κινέζοι γιορτάζουν τα γενέθλια τους κάθε 10 χρόνια.(Δεν
ψηλώνουν πολύ από χρόνο σε χρόνο, γι αυτό μάλλον!)

25. To 1989 ένας αστεροειδής με διάμετρο 300m και όνομα 4581 Asclepius πέρασε 700000km μακρυά από την γη. Ο αστεροειδήςπέρασε από το σημείο που η γη βρισκόταν 6 ώρες πριν. (Ωραία το παραδέχομαι. Γεννήθηκα το1989 και έτσι ήρθα στη Γη. Μπορείτε να με λέτε Κλάρ Κεντ...)

...θα ξαναβάλεις χταπόδι στο στόμα σου (μετα συγχωρήσεως;) ;;;
Ακόμα δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις αυτό που διάβασες για τον ποδηλάτη, ε ;

Η αλήθεια ειναι όπως την ονειρευόμαστε,με τη διαφορά ότι μετά την κοιτάμε μόνο τη νύχτα πκ 24/3/1980

Το όνειρο του τρελού

Περπατούσα ώρες μέσα στο μουρμουρητό
της ανθρώπινης ανυπαρξίας.
Βλαστημούσα για το χτες ,για το τώρα,
χωρίς να ξέρω το αύριο.
Κάπνιζα ταξιδεύοντας στον κόσμο της
μπερδεμένης και γεμάτης αφισβήτησης
αλήθειας.
Γελούσα κι έκραζα,προσπαθώντας να δώσω θάρρος
σ΄αυτούς που με κοίταζαν.
Σταμάτησα όμως...απότομα!  γιατί
το σκοτάδι με είχε ζώσει... και ο πόνος του δοντιού μου
δυνάμωνε...
                                                                                         π.κ. Ιανουάριος 1981 

                         Το κλίμα βλέπεις
Ποτέ σου δεν έζησες έστω και για λίγο τη σκέψη σου,
ποτέ σου δεν κατέβηκες στο μονοπάτι της αδυναμίας σου,
ποτέ σου δε μίλησες με τη φωνή σου.
Όταν σου έδειξα την αρχή πήγες να ξεκινήσεις...
Χάθηκες όμως και συ, όπως κι εγώ που άρχισα το δικό σου δρόμο,
παίρνοντας αυτά που σ΄έπεισα να αφήσεις..
                                                                 π.κ. Ιανουάριος 1981   
 
 




Η πληρωμή ενός δασκάλου σε σχέση με ένα...υδραυλικό...
 Φυσικά πρόκειται για μια σειρά απλών συλλογισμών που έστειλε ένας φίλος. Η πλάκα είναι πως η...
αριθμητική του  είναι σωστή, δικαιώνει τις απόψεις των συνδικάτων, παρότι το ζήτημα έχει και άλλες τεράστιες εκπαιδευτικές και κοινωνικές πλευρές….

  «Καταλαβαίνεις πόσο κυνικός έχει γίνει ένας λαός όταν θεωρεί
    φυσιολογικό να πληρώνει περισσότερο αυτόν που ασχολείται με τις
   αποχετεύσεις του παρά αυτόν που ασχολείται με τα μυαλά των παιδιών
                                                    του».  J. F. Kennedy
Με τους παχυλούς μισθούς τους βάζουν μέσα το ελληνικό κράτος και δουλεύουν μόνο 9 μήνες τον χρόνο! Ήρθε η ώρα να βάλουμε τα πράγματα στην σωστή σειρά και να τους πληρώνουμε για αυτό που πραγματικά κάνουν….baby-sitting (προσέχουν τα παιδιά μας)!

Μπορούμε να πετύχουμε να το κάνουν με λιγότερο από τον βασικό μισθό. Κάτι τέτοιο θα ήταν δίκαιο. Θα τους έδινα 3 ευρώ την ώρα και μόνο
για τις ώρες που δουλεύουν και όχι για όλο τον χρόνο.  Αυτό σημαίνει 15ευρώ την ημέρα (8:15 πμ to 1:30 μμ ). Κάθε γονιός θα πρέπει να πληρώνει 15ευρώ την ημέρα στους δασκάλους που κρατάνε τα παιδιά του.

Τώρα πόσα παιδιά διδάσκουν την ημέρα; Γύρω στα 25; Δηλαδή 15Χ25=375 ευρώ την ημέρα.. Όμως θυμηθείτε δουλεύουν μόνο 180 μέρες τον χρόνο! Δεν πρόκειται να τους πληρώνουμε για να κάνουν διακοπές!!! Για να δούμε…αυτό είναι 375 Χ 180 = 67.500 ευρώ τον χρόνο. (Περίεργο! μάλλον η αριθμομηχανή μου θέλει μπαταρίες!) Και τι γίνεται με τους δασκάλους ειδικής αγωγής και αυτούς που έχουν μεταπτυχιακούς τίτλους;

Για να είμαστε και λίγο δίκαιοι θα τους πληρώνουμε το βασικό ωρομίσθιο που για λόγους στρογγυλοποίησης είναι 7ευρώ. αυτό σημαίνει 7 επί 5 ώρες επί 25 παιδιά επί 180 μέρες= 157.500 ευρώ τον χρόνο! Για περιμένετε ένα λεπτό, κάτι πρέπει  να γίνεται λάθος εδώ! Κάτι είναι σίγουρα λάθος!
*****
Κάντε ένα δάσκαλο να χαμογελάσει, στείλτε το σε κάποιον που καταλαβαίνει τι σημαίνει να είσαι Δάσκαλος!!! (Μέσος μισθός Δασκάλου 20,000/180 μέρες = 111 ευρώ την ημέρα /25 μαθητές =4.44/5 ώρες = 0.88 ευρώ την ώρα ανά μαθητή.) Τρομερά φτηνή φροντίδα και φύλαξη παιδιών και από πάνω μορφώνουν και τα παιδιά σας. Τρελό εεε; Τα νούμερα από την αρχική δημοσίευση έχουν αλλάξει για να ταιριάζουν με τον μέσο μισθό των δασκάλων στην Ελλάδα!

ΥΓ: Και σκεφτείτε ότι το κείμενο γράφτηκε για πολλές χώρες και ότι πια στην χώρα μας οι μισθοί και των δασκάλων συνεχώς μειώνονται, ενώ ο αριθμός των μαθητών αυξάνεται και τα αντικίνητρα για την σύνταξη κορυφώνονται… Τι αξία έχουν τα δημόσια και συλλογικά αγαθά. Έπρεπε να φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού για να αρχίσουμε να την κατανοούμε… Ή μήπως πρέπει να πέσουμε μέσα στο ρέμα;

πηγή:

http://www.epikairo.gr/

 Τι σημαίνει να είσαι εκπαιδευτικός

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

ΟΙ τέσσερις εποχές του VIVALDI


Στο στόχαστρο περιβαλλοντικών οργανώσεων η Apple

Τριανταέξι περιβαλλοντικές οργανώσεις στην Κίνα κατηγορούν την Apple για αδιαφορία στους προβληματισμούς που κατά καιρούς της έχουν εκφράσει σχετικά με την μόλυνση και τα διάφορα προβλήματα υγείας που επικρατούν στα εργοστάσια της χώρας που κατασκευάζουν εξαρτήματα για αυτή.
Σε έκθεση τους που δημοσιεύθηκε χθες, όπως αναφέρει το Associated Press, η Apple καταλαμβάνει την τελευταία θέση μεταξύ περισσοτέρων από 24 τεχνολογικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην Κίνα. Η κριτική εναντίον της εταιρείας έρχεται την ώρα που η Apple ετοιμάζεται να ανοίξει καταστήματα στην Κίνα και να διεισδύσει βαθύτερα στην κινεζική αγορά.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Apple βρίσκεται στο στόχαστρο διαφόρων περιβαλλοντικών και άλλων οργανώσεων, καθώς τον περασμένο χρόνο αρκετοί εργαζόμενοι στην εταιρεία Foxconn Technology Group που δραστηριοποιείται στη νότια Κίνα και κατασκευάζει τα iphones, αυτοκτόνησαν.
Επίσης πολλοί εργαζόμενοι στην εταιρεία Wintek Corp η οποία κατασκευάζει τις οθόνες αφής για την Apple αρρώστησαν από την έκθεσή τους σε διάφορα χημικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή τους.

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα - ΑΥΤΟΚΤΟΝΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΙΡΟΥΝΙ ΜΑΣ....

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ - ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ....

Πόσο υγιεινό είναι το κρέας που καταναλώνουμε; Τι πρέπει να απόφεύγουμε και ειδικά τα παιδιά;Ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Στέλιου Κούλογλου αποκαλύπτει τη διάσταση του προβλήματος παγκοσμίως.Τελικά τι απομένει να καταναλώσουμε; Δείτε το παρακάτω video.

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

ΜΥΡΜΗΓΚΟΦΩΛΙΑ 50τμ ΚΑΙ 8μ ΒΑΘΟΣ!!


Για να δουν πώς μοιάζει το εσωτερικό μιας φωλιάς μυρμηγκιών, μια ομάδα ερευνητών έριξε τσιμέντο για 3 συνεχόμενες μέρες σε μια εγκαταλειμμένη φωλιά.
Χώρεσαν 10 τόνοι τσιμέντο. Μετά από έναν μήνα ...

άρχισαν οι ανασκαφές και χρειάσθηκαν εβδομάδες για να ολοκληρωθούν. Αυτό που ανακάλυψαν ήταν εντυπωσιακότατο !!
Μια ολόκληρη ¨πόλη¨, με δρόμους, κατοικίες και εξαερισμό. Όλα δείχνουν σαν να ήταν σχεδιασμένα από αρχιτέκτονα. Αυτή η κολοσσιαία πόλη δημιουργήθηκε με την σκληρή εργασία ολόκληρης της κοινότητας των μυρμηγκιών , που αποδείχτηκε εξαιρετικά εκπαιδευμένη, πειθαρχημένη και προσηλωμένη στον σκοπό της.
Το κτίσμα καλύπτει 50 τετραγωνικά μέτρα και έχει 8 μέτρα βάθος. Για να χτιστεί, τα μυρμηγκιά αναγκάσθηκαν να μετακινήσουν 40 τόνους γης. Απολαύστε το βίντεο και μετά σκεφτείτε εάν έχουμε να μάθουμε κάτι από τα μυρμήγκια. Ειδικά τώρα .. 



ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ....ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟΙ;




                                                    

ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΡΑΝΤΥ ΠΑΟΥΣ



Ο Ράντυ Πάους ήταν καθηγητής της Επιστήμης των Υπολογιστών.
Η τελευταία ομιλία του, επτά μήνες προτού πεθάνει σε ηλικία 48 ετών (έχασε τη μάχη με τον καρκίνο στις 25 Ιουλίου 2008 ), είχε θέμα την πραγματοποίηση των παιδικών ονείρων.
Το βιβλίο του, βασισμένο στη διάλεξη αυτή, εκτινάχθηκε στις λίστες των μπεστ σέλερ όπου παρέμεινε για πολλές εβδομάδες




Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

Για τα παιδιά με νοιάζει


Για τα παιδιά με νοιάζει
Που γεννιούνται μαθαίνοντας πως ο ήλιος είναι θανατηφόρος
Που γεύονται σάρκες μεταλλαγμένες
Που βουτάνε τη μπουκιά τους σε παλιόλαδα
Που μασάνε τους καρπούς της γης ποτισμένους με δηλητήρια
Που πίνουν βρώμικα νερά
Που κολυμπάνε σε μολυσμένες θάλασσες
Που ανασαίνουν αέρα δηλητήριο.
Που ζουν μέσα στο τσιμέντο και δεν ένοιωσαν ποτέ τη μυρουδιά της φύσης
Που δεν κοιμήθηκαν κάτω από δέντρο με τη δροσιά από τα φύλλα να στάζει στο πρωινό ξύπνημα.
Που δεν σκαρφάλωσαν ποτέ να ξετρυπώσουν μια φωλιά
Που δεν είδαν ποτέ ένα αγρίμι
Για τα παιδιά με νοιάζει
Γιατί ακόμα και μέχρι εμένα , μέχρι τη δική μου γενιά υπάρχουν μνήμες, γεύσεις, μυρουδιές, αγγίγματα, αισθήσεις κοιμισμένες που κάποτε υπήρξαν.
Ήπια αγνό γάλα, έφαγα βερίκοκα που μοσχοβόλαγαν, μύρισα ψωμί ζυμωτό που μοσχοβόλαγε στο ξεφούρνισμα, ζαλίστηκα με τη μυρουδιά απ΄τις πορτοκαλιές, μάζεψα θυμάρι και χόρτα, είδα τη ρίγανη να ξεραίνεται στον ήλιο και τη φρέσκια ντομάτα να γεμίζει μοσχοβολιές το κυριακάτικο τραπέζι.
Έτρεχα στο κυρ-Λεωνίδα να μου δώσει το φρέσκο αυγό κάθε πρωί και με χαιρέταγε φωνάζοντας «γειά σου μόρτη!»
Ακολουθούσα σαν υπνωτισμένη τη μυρουδιά δυόσμου απ΄τα κεφτεδάκια της γειτόνισσας , κι εκείνη με περίμενε πάντα μ΄ενα πιατάκι γεμάτο και δυο φέτες ψωμί ψημένες στη σχάρα.
Έμαθα συνταγές απ΄τη γιαγιά, προσπάθησα να πλέξω, να κεντήσω.
Μου διάβασαν παραμύθια.
Μάτωσα τα γόνατα στις αυλές απ΄τα χαλίκια. Τσακώθηκα για τους βόλους.
Κράτησα την ισορροπία μου στα στρατιωτάκια ακούνητα αμίλητα κι αγέλαστα.
Με είδα σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες ντυμένη σουλιώτισσα.
Κοιμήθηκα στην αγκαλιά της μάνας μου στο συνοικιακό ταβερνάκι χαζεύοντας το βαρέλι με το κοκκινέλι και τη θαυματουργή βρυσούλα του
Με είδα να κοκκινίζω στο πρώτο φλερτ , στο πρώτο πάρτυ.
Χόρεψα μπλουζ που διαρκούσαν δέκα λεπτά κι όλο κάποιος έβαζε το βυνίλιο ξανά από την αρχή μέχρι να καταφέρει να πάρει την υπόσχεση από τη Σούλα.
Κάπνισα κρυφά το πρώτο τσιγάρο, άφιλτρο, κι ένοιωθα ότι ήμουν όλη μια αμαρτία.
Τσουρούφλισα την άκρη των μαλλιών σε κάποια ανάσταση.
Φύλαγα σ΄ενα μικρό ημερολόγιο ένα κλαράκι βάγια

Για τα παιδιά με νοιάζει.
Με είδα στην ανθρώπινη διάστασή μου ανακατεμένη με γέλιο και δάκρυ.
Αποκοιμήθηκα στη καρέκλα ενός νοσοκομείου προσμένοντας με λαχτάρα τα καλά νέα, ξενύχτησα σε σπίτι που πενθούσε πίνοντας καφέ ελληνικό , κι έβγαλα από μέσα μου 2 παιδιά . Ένα πιθανό στρατιώτη και μια πιθανή μάνα.
Χωρίς να ξέρω αν θα πολεμήσουν , αν θα γεννήσουν.
Φοβάμαι μήπως μαζί με το άρωμα του αγνού λαδιού, τη γεύση του αγνού μελιού, και το άρωμα από θυμάρι, μήπως χάθηκαν οι πόλεμοι τους κι οι γέννες τους.
Μήπως ζήσουν σ΄ενα κόσμο που η γέννα κι ο θάνατος θα έχουν μετατραπεί σε μια ακόμα μεταλλαγμένη εμπειρία.

Για τα παιδιά με νοιάζει.
Να πολεμήσουν και να γεννήσουν ένα νέο κόσμο.
Που να μιλάει με όλες τις αισθήσεις.
Που να έχει βρει ξανά από την αρχή τα πολύτιμα.





Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1950-1985                

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:

περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να

περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο

ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές

έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.

Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή..



Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα

ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα

σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και

μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα

ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,

καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν

φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.



Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες

κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε

κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε

ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε

«μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..



Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και

δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα

στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν

υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν

υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»


Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν

έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα

θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε

κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε

καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το

ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..


Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,

βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε

φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε

χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. 
Πίναμε νερό κατευθείαν από τη

βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους

πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα

στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν

ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

 Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των

φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να

ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο

σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;


Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν

υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη

προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..

Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με καλάμι...





Και μια και αναφερθήκαμε στην Ψωροκώσταινα, να και η ιστορία της.

  ΓΙΑΤΙ ΛΕΜΕ Η "ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ"...



Στην εποχή λίγο πριν έλθει στην  Ελλάδα ο Καποδίστριας και μετά την έλευσή του ζούσε στο Ναύπλιο μια ζητιάνα, που την έλεγαν «Ψωροκώσταινα». Σε μια λοιπόν συνεδρίαση της Συνέλευσης, κάποιος θέλοντας να πει για τη φτώχεια του Ελληνικού Δημοσίου το παρομοίασε με την πασίγνωστη ζητιάνα. Από τότε η λέξη επαναλήφθηκε στις συζητήσεις και τελικά επικράτησε. Μόνο που, όταν λέγεται τώρα δεν εννοεί το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά ολόκληρη την χώρα.

Η όλη ιστορία της Ψωροκώσταινας (Ευ. Δαδιώτης, «Αιγαιοπελαγίτικα» τεύχος 13) είναι η εξής:
«Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι», είπε περήφανα η γριά πλύστρα Χατζηκώσταινα και τα άφησε πάνω στο τραπέζι που είχε στήσει στην πλατεία του Ναυπλίου η ερανική επιτροπή, εκείνη την Κυριακή του 1826.Ύστερα από αυτή την απρόσμενη χειρονομία, κάποιος από το πλήθος φώναξε: «Για δείτε, η πλύστρα η Ψωροκώσταινα πρώτη πρόσφερε τον οβολό της.»
Κι αμέσως το φιλότιμο πήρε και έδωσε. Βροχή πέφταν πάνω στο τραπέζι λίρες, γρόσια και ασημικά. 
Αυτή ήταν η συνέχεια της φτωχής προσφοράς της πλύστρας Χατζηκώσταινας, που από εκείνη τη στιγμή αποθανατίστηκε με το παρατσούκλι «Ψωροκώσταινα». Και το παρανόμι αυτό κόλλησε έπειτα στην Ελλάδα. Αλλά, ποιά ήταν αυτή η «Ψωροκώσταινα»;
Ήταν η κάποτε αρχόντισσα των Κυδωνιών, του Αϊβαλιού, Πανωραία Χατζηκώστα, σύζυγος πάμπλουτου Αϊβαλιώτη εμπόρου, που φημιζότανε όχι μόνο για τα πλούτη του άνδρα της, μα και για τα πολλά δικά της κι ακόμα για την ομορφιά της.
Όταν αργότερα οι Τούρκοι πυρπόλησαν την πολιτεία του Αϊβαλί, και έσφαξαν άνδρες και γυναικόπαιδα, ανάμεσα σε αυτούς που σώθηκαν ήταν και η αρχόντισσα Πανωραία Χατζηκώστα, που είδε να σφάζουν οι Τούρκοι τον άνδρα της και τα παιδιά της. Κατά καλή της τύχη ένας ναύτης την βοήθησε και μαζί με άλλους την ανέβασε σε ένα καράβι που ξεμπάρκαρε στα Ψαρά. Εκεί αναγνωρίστηκε από τον ομοιοπαθή της Βενιαμίν τον Λέσβιο, την προστάτεψε και τον ακολούθησε στην Πελοπόννησο. 
Στο Ναύπλιο, ο Βενιαμίν παρέδιδε μαθήματα για να ζήσει και η Πανωραία, για να ζήσει, άρχισε να ξενοπλένει και αργότερα, με σαλεμένα σχεδόν τα λογικά της, ζητιάνευε στους δρόμους του Ναυπλίου.
Έπειτα από το περιστατικό του εράνου στο Ναύπλιο, όταν έφτασε ο Καποδίστριας στην Ελλάδα, τη συμμάζεψε κι όταν ίδρυσε το ορφανοτροφείο, η Πανωραία, που τώρα έγινε γνωστή με το παρανόμι «Ψωροκώσταινα», προσφέρθηκε να πλένει τα ρούχα των ορφανών χωρίς καμιά πληρωμή.