La Traviata (1853) De Nederlandse Opera

Η  ολανδική όπερα, γιορτάζοντας  την 25η επέτειο της,  παρουσιάζει στο πολυκατάστημα του Άμστερνταμ De Bijenkorf, τη όπερα του Verdi:La Traviata, με έναν εναν εντελώς ξεχωριστό τρόπο,ξαφνιάζοντας ευχάριστα τους περαστικούς οι οποίοι δείχνουν στην πορεία να το απολαμβάνουν.Ενώ στην αρχή περιμένουν  από τη γυναίκα που εμφανίζεται ξαφνικά εντυπωσιακά ντυμένη, να παρουσιάσει κάτι, η συνέχεια  είναι  εντελώς διαφορετική.......

                                                                  

ΕΝΑ ΦΙΛΜΑΚΙ ΓΙΑ ΕΝΑN ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΝΙΚΑΕΙ ΤΟN ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ(Χρωμοφοβία)

 

 

Από τον  Raoul Servais - Chromophobia 1966 .

  

Ο ανεξάρτητος Βέλγος σκηνοθέτης-κινηματογραφιστής, γεννήθηκε στην Οστάνδη την  1 Μαΐου του1928 και ξεκίνησε την καριέρα του στη δεκαετία του 1960.

Στις ταινίες  ο Servais  οραματίζεται τις ανθρώπινες αξίες που απειλούνται και υποβαθμίζονται παρουσιάζοντας με τις εικόνες του  μια νέα άποψη για την ανθρωπότητα, με νοσταλγία. και πολλή ευαισθησία....Εκείνο που τον  χαρακτηρίζει   (το σήμα κατατατεθέν) είναι οι πεταλούδες που εμφανίζονται στην αρχή της κάθε  ταινίας του...

       

 Δείτε ακόμη
1. Ο λαθρεπιβάτης       

2.Πώς δημιουργείται ένας ΝΑΖΙ                        

Γενναιότητα και δημοκρατία

Ένα κείμενο του Κωστή Α. Μακρή που μιλά για την γενναιότητα και την δημοκρατία με αφορμή το δυσάρεστο γεγονός που έγινε στο χωριό Μεσορόπι του Δήμου Παγγαίου. Ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι χάνει την ζωή του προσπαθώντας να σώσει τα μικρότερα του αδέλφια.

 

«Ουκ έγκλημα το μη ρίπτειν εαυτόν εν κινδύνοις,
αλλ’ εμπεσόντα μη στήναι γενναίως»
Αρχαίο ρητό. (Δεν είναι έγκλημα το να μη ρίχνεσαι στον κίνδυνο, αλλά όταν βρεθείς σε
κίνδυνο είναι έγκλημα να μη στέκεσαι με γενναιότητα απέναντί του [Ελ. Απόδ. Κ.Α.Μ.]).
«(…)Σύμφωνα με πληροφορίες, το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά προ-
σπάθησε να σώσει τα δύο μικρότερα αλλά δυστυχώς έχασε τις αισθήσεις του
από τους πυκνούς καπνούς και τις αναθυμιάσεις(…)»
Σάββατο, 08 Δεκεμβρίου 2012. Στο χωριό Μεσορόπι του Δήμου Παγγαίου,
βορειδυτικά της Καβάλας.
Πρώτη είδηση για δύο μέρες σχεδόν.
Στην Ελλάδα.
Ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι έχασε τη ζωή του. Φωτιά από σόμπα στο σπίτι
τού παππού και της γιαγιάς.
Συνέβη στη χώρα μας. Θα μπορούσε να έχει συμβεί οπουδήποτε στον
κόσμο.
Ένας δεκαπεντάχρονος που δεν έφυγε μπροστά στον κίνδυνο.
Που έχασε τη ζωή του προσπαθώντας ―δίχως να το καταφέρει― να σώσει
τ’ αδέρφια του.
Στην Ελλάδα. Της κρίσης, του φόβου και των κινδύνων.
Στην Ελλάδα. Της βίας ―έμπρακτης και λεκτικής― εναντίον αδερφών
άλλου χρώματος, άλλης φυλής, άλλης κοινωνικής και οικονομικής τάξης, άλλης
ποδοσφαιρικής ομάδας, άλλων θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων.
Στην Ελλάδα με τα σκουπίδια για μήνες ―πόσους αλήθεια;― στο Α.Π.Θ.
Με επίορκους και μικροσελέμηδες κρατικούς υπαλλήλους να μολύνουν με
τα χνώτα τους όλους τους συναδέλφους τους και όλους εμάς τους άλλους.
Στην Ελλάδα των χιλιάδων φοροφυγάδων που φορτώνουν τους άλλους
με τα βάρη τού βολέματός τους. Με τα χαράτσια, με νέους φόρους, με το φόβο
της χρεοκοπίας πάνω από συνταξιούχους, πολύτεκνους, φαρμακοποιούς, μικρο-
μεσαίους επιχειρηματίες, μεγαλο-επιχειρηματίες, μεσο-ακριανούς και μεγαλο-
από-πάνω.
Με δικαστές να εγκαταλείπουν την έδρα στις δώδεκα το μεσημέρι.
Με καταλήψεις. Όχι στο Κούγκι ή στο Αρκάδι αλλά σε Δημαρχεία.
Σ’ αυτή την Ελλάδα.
Ένας δεκαπεντάχρονος.
Στην Ελλάδα που δεν τα πάει και τόσο καλά με τους δεκαπεντάχρονους
καθώς κι άλλος ένα απ’ αυτούς, πριν από τέσσερα μόλις χρόνια και για άλλους
λόγους και αιτίες, δεν έγινε ποτέ δεκαεξάχρονος.
Οι δεκαπεντάχρονοι έχουν μια τάση να σώζουν τ’ αδέρφια τους.
Από το θάνατο ή από την ντροπή· που είναι μια άλλη μορφή θανάτου.
Κάποιοι μεγαλώνοντας έχουν ακόμα πολλά αδέρφια. Μικρά και μεγάλα.
Άλλοι μένουνε μόνοι, μόνο με το μικρό μικρό τους όνομα: Άκης, Βίκυ,
Γιάννης…
Αλλά σήμερα δεν μιλάω γι’ αυτούς.
Μιλάω για κείνους που μπορούν να ζούνε μαζί με τα αδέρφια τους και μπο-
ρούν και να τα πληθαίνουν.
Αυτή τη ζωή, με ελευθερία, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια, με αλληλοσεβα-
σμό, με κανόνες και νόμους σεβαστούς ας την πούμε Δημοκρατία.
Γνωρίζοντας ότι απαιτεί άριστους και γενναίους πολίτες.

Κωστής Α. Μακρής
09 Δεκεμβρίου 2012

Γκύντερ Γκράς

                                                     

Ο Γκύντερ Γκρας είναι ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς Γερμανούς συγγραφείς ο οποίος βραβεύτηκε το 1999 με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Εκτός από τα μυθιστορήματα με τα οποία έγινε γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο,έγραψε θεατρικά έργα και ασχολήθηκε με την ποίηση. Συγχρόνως είχε έντονη ανάμειξη στην πολιτική ζωή της Γερμανίας.

Ο Γκύντερ Γκρας γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου του 1927 στην Ελεύθερη πόλη του Ντάντσιχ από Γερμανό προτεστάντη πατέρα και καθολική μητέρα,πολωνικής καταγωγής και ανατράφηκε ως καθολικός. Αφού προσπάθησε ανεπιτυχώς, όταν ήταν δεκαπέντε χρονών, να καταταγεί στα γερμανικά υποβρύχια, για να ξεφύγει από το ασφυκτικό οικογενειακό περιβάλλον του, όπως ο ίδιος υποστήριξε σε συνέντευξή του το 2006, εντάχθηκε πρώτα στο Reichsarbeitdienst και το 1944 στα Waffen-SS (ένοπλος κλάδος της SS). Ως μέλος των Waffen-SS συμμετείχε στις επιχειρήσεις της 10ης Μεραρχίας Θωρακισμένων της SS "Frundsberg" από τον Φεβρουάριο του 1945 μέχρι τον Απρίλιο του ίδιου έτους, οπότε τραυματίστηκε, συνελήφθη από Αμερικανούς στρατιώτες και στάλθηκε σε στρατόπεδο αιχμαλώτων.
Μετά τον πόλεμο εργάστηκε για δύο χρόνια σε ορυχείο και έλαβε εκπαίδευση λιθοξόου. Αργότερα σπούδασε γλυπτική και γραφιστική, πρώτα στην Ακαδημία Τεχνών του Ντίσελντορφ (Künstakademie Düsseldorf) και έπειτα στο Βερολίνο. Από τα μέσα της δεκαετίας του '50 ξεκινά και το λογοτεχνικό του έργο, που θα τον κάνει παγκοσμίως γνωστό. Από το 1983 έως το 1986 διετέλεσε Πρόεδρος της Ακαδημίας Τεχνών του Βερολίνου.

Ελληνική οικογένεια-μια πραγματικά δεμένη οικογένεια.

Η Οικογένειά μου είναι μια πολύ αγαπημένη οικογένεια.

 Είναι ο αγαπημένος μου μπαμπάς, η αγαπημένη μου μαμά,
 ο αγαπημένος μου αδελφός και στον κάτω όροφο η αγαπημένη μου γιαγιά
 και ο αγαπημένος μου παππούς.

Τον αγαπημένο
μου μπαμπά δεν τον βλέπω
ποτέ, γιατί φεύγει το πρωί για τη δουλειά
και γυρίζει τα μεσάνυχτα. Δηλαδή κανονικά
γυρίζει στις 7.00 μ. μ., αλλά κάνει και πέντε
ώρες γύρω - γύρω το τετράγωνο μέχρι να βρει
να παρκάρει.

Κι όταν έρχεται
δεν είναι και πολύ χαρούμενος και καθόλου
δεν μοιάζει με τους μπαμπάδες των διαφημίσεων
που μπαίνουν μέσα με δωράκια και σοκολάτες
και τα παιδιά πηδάνε στην αγκαλιά του κι αυτός γελάει και τα στριφογυρίζει
ψηλά.

Εμάς λέει: «Άι σιχτίρι,
το κωλοκράτος μου μέσα!!» και βροντάει
τα κλειδιά στο συρτάρι.

Την αγαπημένη
μου μαμά δεν τη βλέπω επίσης,
γιατί κι αυτή δουλεύει αλλά έρχεται σπίτι
με το λεωφορείο.

Και μετά πλένει, σιδερώνει, σφουγγαρίζει,
μαγειρεύει και βρίζει τον μπαμπά που δεν
πήρε τυρί τριμμένο από το σούπερ μάρκετ.
Και δεν μοιάζει καθόλου με τις μαμάδες
των διαφημίσεων, γιατί δεν μαγειρεύει βαμμένη
ούτε με ψηλοτάκουνα.

Κι όταν λερώσουμε
το μπλουζάκι με σοκολάτες δεν γελάει χαρούμενη
που έχει το σωστό απορρυπαντικό, αλλά μας
λέει: «Ε, βέβαια. Άμα έχετε τη δουλάρα!!
Άντε βγάλτο, τελείωνε, ΤΕΛΕΙΩΝΕ λέμε, την
τύχη μου που στραβώθηκα και τον παντρεύτηκα!!»..

Τον αγαπημένο
μου αδελφό δεν τον βλέπω
ποτέ, γιατί λείπουμε κι οι δυο στο σχολείο
και μετά εκείνος πηγαίνει φροντιστήριο
και μετά κλείνεται στο δωμάτιό του και
μετά ανοίγει το κομπιούτερ του και μετά
ψάχνει γυμνές κυρίες και μετά τις βρίσκει
και μετά χαίρεται.

Ο μπαμπάς μου, η
μαμά μου, ο αδελφός μου κι εγώ είμαστε μια
πολύ αγαπημένη οικογένεια και κάθε Κυριακή
μεσημέρι κάνουμε ένα πολύ αγαπημένο οικογενειακό
τραπέζι κι εκεί έχουμε όλο τον χρόνο να
τσακωθούμε μεταξύ μας.

Ο μπαμπάς μαλώνει
τον αδελφό μου που δεν διαβάζει αρκετά
και μετά μαλώνει εμένα που
δεν τα τρώω τα παντζάρια.

Και μετά η μαμά μαλώνει τον μπαμπά μου γιατί
μας μαλώνει, γιατί είναι «αντιπαιδαγωγικό»
λέει.

Και μετά η μαμά μου
μαλώνει τον αδελφό μου που πετάει τα μποξεράκια
του στη μοκέτα κι έχει και τη μέση της και
μετά μαλώνει εμένα που θέλω να μου πάρουνε
κινητό.

Και μου λέει: «Έκανε κι η μύγα κώλο και
ζητάει κινητό».

Κι εγώ της λέω: «Η Ευαγγελία γιατί έχει
κινητό που είναι και 27 μέρες μικρότερη;».

Κι η μαμά μου μού λέει: «Δεν με νοιάζει
τι κάνει η Ευαγγελία, εμένα με νοιάζει τι
κάνει το δικό μου το παιδί».

Και φωνάζει και ο μπαμπάς τής λέει: «Τώρα
που ουρλιάζεις εσύ, δεν είναι αντιπαιδαγωγικό;»

Κι η μαμά τού λέει: «Δεν ουρλιάζω, συζήτηση
κάνουμε».

Κι ο μπαμπάς μου της λέει: «Ναι, έχεις δίκιο.
Μπορεί στο ισόγειο να μη σ' άκουσαν!».

Κι η μαμά του λέει: «Έχε χάρη που είναι
τα παιδιά, αλλιώς θα σου ´λεγα τώρα!». Και
δεν του λέει.

O Einstein είχε δίκιο...

Αlbert Einstein: 
"I fear the day when the technology overlaps with our humanity. The world will only have a generation of idiots."  

 σε ελεύθερη μετάφραση. . .

"Φοβάμαι την ημέρα που η τεχνολογία θα νικήσει την ανθρωπότητα. Τότε ο κόσμος θα έχει μόνο μιά γενιά, από ηλιθίους." 

Ας παρακολυθήσουμε  την περιβόητη  αυτή  "γενιά "στα παρακάτω στιγμιότυπα....

     . . . όταν πίνει καφέ . . . . 

      . . . όταν βρίσκεται με  παρέα σ' ένα εστιατόριο . . . 

. . . όταν απολαμβάνει την ομορφιά  και την τέχνη ενός Μουσείου . . . .    

ΣΟΦΙΑ- ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ρητά φιλοσόφων

΄Ολοι οι  Φιλόσοφοι-Ρητά 

"ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΙΔΕΑ ΒΓΑΖΕΙ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΣ ΣΚΕΨΗ   "

                                                                                                       ΣΟΦΟΚΛΗΣ

                                                                                              

 


ΔΕΙΤΕ:

ΔΙΟΛΚΟΣ

ΚΟΜΙΚΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ! Για όλα τα παιδιά... και όχι μόνο....

Comics γιά μικρούς καί μεγάλους...

Μια σελίδα που μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρα τα τεύχη από 1000+ comics

                   ΠΙΕΣΤΕ ΕΔΩ!!!

Τοπία της γης

Αξιοθέατα του θαυμαστού κόσμου που ζούμε....

Μουσική: Loreena McKennitt

1.Τουρκμενιστάν "The Door to Hell"0:29 - 1:00
2.Οροπέδιο Deccan της Ινδίας.1:00

3."Άλπεις", Ιταλία.1:15 - 1:47
4."Angel Falls" στη Βενεζουέλα.1:47 - 2:45
5."Iguacu Falls", βρίσκονται στα σύνορα μεταξύ Αργεντινής και Βραζιλίας.2:45 - 3:00
6."Λίμνη Βικτώρια" είναι η μεγάλη στρογγυλή λίμνη στην κορυφή.(Ανατολική Αφρική).3:15
7."Λίμνη Βαϊκάλη", στη Σιβηρία. Το μεγάλο ποτάμι είναι η Angara.3:44
8.Αμαζόνιος.4:30

9."Baltoro Glacier" (στο Πακιστάν)5:23 - 5:32
10.Ανταρκτική.5:30 - 6:00
11."Το μάτι του ταύρου" στη Μαυριτανία.6:30

12.Δορυφορική άποψη της Σαχάρας.6:40
13.Φινάλε: "Το δέλτα του Γάγγη" στο Μπαγκλαντές.