Το Χρονικό της Βεργίνας

Το χρονικό της ανακάλυψης του τάφου του Φιλίππου Β' στη Βεργίνα από τον Μανόλη Ανδρόνικο. 

Πήρα το τσαπάκι της ανασκαφής, που έχω μαζί μου από το 1952, έσκυψα στον λάκκο και άρχισα να σκάβω με πείσμα και αγωνία το χώμα κάτω από το κλειδί της καμάρας. Ολόγυρα ήταν μαζεμένοι οι συνεργάτες μου. (...) 

»Συνέχισα το σκάψιμο και σε λίγο ήμουν βέβαιος. Η πέτρα του δυτικού τοίχου ήταν στη θέση της, απείραχτη, στέρια. (...) Είναι ασύλητος! Είναι κλειστός! Ήμουν ευτυχισμένος βαθιά. 

»Είχα λοιπόν βρει τον πρώτο ασύλητο μακεδονικό τάφο. Εκείνη τη στιγμή δεν ενδιαφερόμουν για τίποτε άλλο. Εκείνη τη νύχτα -όπως και όλες τις επόμενες- στάθηκε αδύνατο να κοιμηθώ περισσότερο από δυο τρεις ώρες. »Γύρω στις 12, τα μεσάνυχτα, πήρα το αυτοκίνητο και πήγα να βεβαιωθώ αν οι φύλακες ήταν στη θέση τους. 

Το ίδιο έγινε και στις 2 και στις 5 το πρωί. Οπωσδήποτε, συλλογιζόμουν, μέσα στη σαρκοφάγο πρέπει να κρύβεται μια ωραία έκπληξη. Η μόνη δυσκολία που συναντήσαμε ήταν πως την ώρα που ανασηκώναμε το κάλυμμα, είδαμε καθαρά πια το περιεχόμενο και έπρεπε να μπορέσουμε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να συνεχίσουμε τη δουλειά μας, μόλο που τα μάτια μας είχαν θαμπωθεί απ' αυτό που βλέπαμε και η καρδιά μας πήγαινε να σπάσει από συγκίνηση. 

»Η μόνη δυσκολία που συναντήσαμε ήταν πως την ώρα που ανασηκώναμε το κάλυμμα, είδαμε καθαρά πια το περιεχόμενο και έπρεπε να μπορέσουμε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να συνεχίσουμε τη δουλειά μας, μόλο που τα μάτια μας είχαν θαμπωθεί απ' αυτό που βλέπαμε και η καρδιά μας πήγαινε να σπάσει από συγκίνηση. 

»Μέσα στη σαρκοφάγο υπήρχε μια ολόχρυση λάρνακα. Επάνω στο κάλυμμά της ένα επιβλητικό ανάγλυφο αστέρι με δεκάξι ακτίνες, και στο κέντρο του ένας ρόδακας. »Με πολλή προσοχή και περισσότερη συγκίνηση ανασήκωσα το κάλυμμα με το αστέρι πιάνοντάς το από τις δυο γωνίες της μπροστινής πλευράς. Όλοι μας περιμέναμε να δούμε μέσα σ' αυτήν τα καμένα οστά του νεκρού. Όμως αυτό που αντικρίσαμε στο άνοιγμά της μας έκοψε για μιαν ακόμη φορά την ανάσα, θάμπωσε τα μάτια μας και μας πλημμύρισε δέος: πραγματικά μέσα στη λάρνακα υπήρχαν τα καμένα οστά. (...) 

»Αλλά το πιο απροσδόκητο θέαμα το έδινε ένα ολόχρυσο στεφάνι από φύλλα και καρπούς βελανιδιάς που ήταν διπλωμένο και τοποθετημένο πάνω στα οστά. Ποτέ δεν είχα φανταστεί τέτοια ασύλληπτη εικόνα. 
»Μπορώ να φέρω στη συνείδησή μου ολοκάθαρα την αντίδραση που δοκίμασα καθώς έλεγα μέσα μου: "Αν η υποψία που έχεις, πως ο τάφος ανήκει στον Φίλιππο, είναι αληθινή -και η χρυσή λάρνακα ερχόταν να ενισχύσει την ορθότητα αυτής της υποψίας- κράτησες στα χέρια σου τη λάρνακα με τα οστά του. 
Είναι απίστευτη και φοβερή μια τέτοια σκέψη, που μοιάζει εντελώς εξωπραγματική". Νομίζω πως δεν έχω δοκιμάσει ποτέ στη ζωή μου τέτοια αναστάτωση, ούτε και θα δοκιμάσω ποτέ άλλοτε».

Μανόλης Ανδρόνικος, «Το Χρονικό της Βεργίνας», εκδ. Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης - via Λογομνήμων). 

Το αρχαίο θέατρο της Βεργίνας. Αποκαλύφθηκε το 1982 πολύ κοντά στο ανάκτορο και πιθανότατα πρόκειται για το θέατρο όπου δολοφονήθηκε ο Φίλιππος Β'. 

.


Η είσοδος των βασιλικών ταφών και του Μουσείου της Βεργίνας 

.

Ο αρχαιολογικός χώρος της Βεργίνας από ψηλά. Δεξιά διακρίνεται το θέατρο, στο κέντρο το ανάκτορο, και πάνω το μικρό παλάτι (από Makedonia.com.fr).

.
Ο Μανόλης Ανδρόνικος στις ανασκαφές της Βεργίνας

 .

.
Μελίνα Μερκούρη, Λάκης Σάντας, Μανώλης Γλέζος, Μανόλης Ανδρόνικος στην Ακρόπολη.

 

.
Μανόλης Ανδρόνικος, Κωνσταντίνος Καραμανλής

.
Στον τάφο του Φιλίππου με τον Γιάννη Τσαρούχη (από τη φωτοθήκη της Χρυσούλας Σαατσόγου-Παλιαδέλη, καθηγήτρια Αρχαιολογίας του ΑΠΘ και διευθύντρια της πανεπιστημιακής ανασκαφής στη Βεργίνα).

.
Με τη γυναίκα του Ολυμπία Κακουλίδου (κάτω αριστερά). Κάτω δεξιά, στην είσοδο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, με την Όλυμπία, την Άννυ Μιχαηλίδου την Μπεττίνα Τσιγαρίδα και τη Χρυσούλα Σαατσόγου-Παλιαδέλη (από τη φωτοθήκη της Χ. Σαατσόγου-Παλιαδέλη

.
Το εσωτερικό του τάφου του Φιλίππου στις πρώτες φωτογραφικές αποτυπώσεις.

.
Ο θώρακας από τη χρυσοποίκιλτη πανοπλία του Φιλίππου. Είναι παρόμοιος με αυτόν που φορά ο Μεγαλέξανδρος στην απεικόνιση της μάχης του με τον Δαρείο στο Μωσαϊκό της Νεάπολης.

.
Χρυσελεφάντινη ασπίδα του Φιλίππου.

.
Η μεγάλη χρυσή λάρνακα από τον τάφο του Φιλίππου. Στη μικρότερη, τα οστά της νεκρής νεαρής βασιλικής συζύγου σκεπάζονται από ένα χρυσοπόρφυρο ύφασμα. 

.
Η πρόσοψη του διθάλαμου τάφου του Φιλίππου με την αινιγματική τοιχογραφία του κυνηγιού. Σύμφωνα με τη Χρυσούλα Σαατσόγλου-Παλιαδέλη, η τοιχογραφία απεικονίζει πιθανότατα το νεαρό Αλέξανδρο και τον πατέρα του σε κυνήγι. «Πρόκειται για ένα πολύτιμο δείγμα ζωγραφικής υψηλής τέχνης του 4ου αιώνα π.Χ., την περίοδο δηλαδή της ακμής της ελληνικής ζωγραφικής. Μαζί με την τοιχογραφία του τάφου της Περσεφόνης είναι από τα ελάχιστα έργα ζωγραφικής που έχουν σωθεί από την αρχαιότητα» (συνέντευξη στον Αγγελιοφόρο).

.
Γυναικείο στεφάνι ανθισμένης μυρτιάς. Βρέθηκε στον προθάλαμο του τάφου του Φιλίππου

.
Ασημένια οινοχόη με κεφάλι Σειληνού από τον τάφο του Φιλίππου.

.
Ελεφαντοστέϊνες κεφαλές από τη διακόσμηση της χρυσελεφάντινης κλίνης στο θάλαμο του τάφου του Φιλίππου. Απεικονίζουν πιθανόν τον Φίλιππο και τον Μεγαλέξανδρο.

.
Ο τάφος του Φιλίππου Β'.

.
Ο «τάφος της Περσεφόνης» με το μοναδικό μαρμάρινο θρόνο. Ο τάφος αποδίδεται στη μητέρα του Φιλίππου Ευρυδίκη, γι' αυτό και ονομάζεται επίσης «τάφος της Ευριδίκης».

.
Ζωγραφική παράσταση του Πλούτωνα και της Περσεφόνης σε τέθριππο πάνω στο θρόνο.

.
Ο θρόνος στον «τάφο της Περσεφόνης».

.
Ο «τάφος της Περσεφόνης».

.
Η αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα. Τοιχογραφία στο εσωτερικό του «τάφου της Περσεφόνης».

.
Ασημένια υδρία-τεφροδόχος με χρυσό στεφάνι βελανιδιάς. Βρέθηκε στο βάθος του θαλάμου του «τάφου του Πρίγκιπα» πάνω σε ένα μικρό πέτρινο βωμό.

.
Ελεφαντοστέϊνο γλυπτό. Βρέθηκε στον «τάφο του Πρίγκιπα».
.
Σχέδιο του ανακτόρου των Αιγών από τον αρχαιολόγο Ιωάννη Τραυλό, αναπάρασταση του ανακτόρου (του μόνου γνωστού της κλασικής Ελλάδας) από τους Δ. Παντερμανλή και Γ. Κιαγιά και το μεγάλο ψηφιδωτό του Δωματιόυ Ε.

.
Τα συμπεράσματα της ανατομικής ανάλυσης των οστών που βρέθηκαν στους βασιλικούς τάφους δημοσιεύτηκαν από το International Journal of Medical Sciences. Συνηγορούν στην άποψη ότι ο ασύλητος τάφος που ανακάλυψε ο Μανόλης Ανδρόνικος είναι του Φιλίππου Β'.

.
Χρυσό Γοργόνειο κόσμημα. Από τον προθάλαμο του τάφου του Φιλίππου.

.
Βεργίνα. Καρτ ποστάλ Delcampe.

.

πηγή:

Δ Ε Λ Φ Ο Ι, ο "ομφαλός της Γης" απο Ψηλά. D E L F I. "The navel of the World" from above.

         Δ Ε Λ Φ Ο Ι, ο "ομφαλός της Γης"

Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου επ. καθηγήτριας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μυθολογική και ιστορική αναδρομή Οι Δελφοί, στη ΝΔ. πλευρά του Παρνασσού, υπήρξαν κατά την αρχαιότητα ένα σημαντικότατο πολιτικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό κέντρο, σύμβολο της ενότητας του αρχαίου ελληνισμού επί πολλούς αιώνες, και απετέλεσαν την έδρα του περίφημου Μαντείου του Απόλλωνος. Ο χώρος ονομαζόταν αρχικά Δελφύς – αρχαιοελληνική λέξη που σημαίνει «μήτρα, κοιλιά» – λόγω του σχήματός του ή επειδή εκεί λατρευόταν κατά τη μυκηναϊκή εποχή η μητέρα – θεά Γη. 

Επίσης, η ονομασία «Δελφοί» μάς παραπέμπει στον Δελφό, ο οποίος ήταν γιος ή του Ποσειδώνος ή του Απόλλωνος, και αδελφός του Παρνασσού. Ο μεν Δελφός είχε επινοήσει τη μαντική τέχνη με την εξέταση των σπλάχνων των θυσιαζομένων ζώων, ο δε Παρνασσός μάντευε από τον τρόπο που πετούσαν τα πουλιά. Στους Δελφούς, κατά τη Μυθολογία, συναντήθηκαν οι δύο αετοί που έστειλε από τα άκρα του σύμπαντος ο Δίας, τον ένα από την Ανατολή και τον άλλο από τη Δύση, για να βρεθεί το κέντρο του κόσμου. Η ιστορία των Δελφών χάνεται στα βάθη της προϊστορίας και στους μύθους των αρχαίων Ελλήνων. Σύμφωνα με την παράδοση, εδώ υπήρχε αρχικά Ιερό αφιερωμένο στη γυναικεία θεότητα της Γης, φύλακας του οποίου ήταν το τερατόμορφο φίδι Πύθων, γιος και προστάτης της θεάς Γης. 

Ο Απόλλων, γιος του Διός, έφυγε από τον Όλυμπο, με σκοπό να σκοτώσει τον Πύθωνα και να κατακτήσει αυτό το όμορφο και ιερό μέρος. Ο θεός αυτός του φωτός, της χάρης, της μουσικής και της καλλιτεχνίας, σφάζοντας τον Πύθωνα, πρόσφερε στους Έλληνες τον θρίαμβο της κατατρόπωσης του πρωτόγονου ενστίκτου, ωθώντας τους ταυτόχρονα στη δημιουργία καλλιτεχνημάτων σε όλους τους τομείς της μουσικής, της γλυπτικής και της συγγραφής. 

Μετά την σφαγή του Πύθωνος, ο Απόλλων αυτοεξορίστηκε, για να αυτοτιμωρηθεί και να εξαγνισθεί. Έπειτα επέστρεψε, μεταμορφωμένος σε δελφίνι και οδηγώντας ένα καράβι με Κρητικούς ναυτικούς, το οποίο έφθασε στην Κίρρα, επίνειο των Δελφών. Οι ναυτικοί έμειναν κι αυτοί στους Δελφούς, έχτισαν το Ιερό του Απόλλωνος και έγιναν ιερείς του. Ο Απόλλων στέφθηκε επισήμως άρχοντας και προστάτης των Δελφών, στο σημείο δε εκείνο, όπου έγινε η σφαγή του Πύθωνος, ο ύψιστος των θεών Δίας έριξε τον ιερό βράχο, μια τεράστια λευκή πέτρα σε σχήμα αυγού, κι έτσι οι Δελφοί έγιναν γνωστοί στα πέρατα του τότε κόσμου ως ο «ομφαλός της Γης». Τα παλαιότερα ευρήματα στην περιοχή των Δελφών χρονολογούνται στη νεολιθική εποχή (4.000 π.Χ.) και προέρχονται από το Κωρύκειο Άντρο, ένα σπήλαιο στον Παρνασσό, όπου τελούνταν οι πρώτες λατρείες. Εντός των ορίων του Ιερού βρέθηκαν κατάλοιπα μυκηναϊκού οικισμού και νεκροταφείου. Τα ίχνη κατοίκησης είναι ελάχιστα μέχρι τον 8ο αι. π.Χ., περίοδο κατά την οποία επικράτησε οριστικά η λατρεία του Απόλλωνος και άρχισε η ανάπτυξη του Ιερού και του Μαντείου. Προς το τέλος του 7ου αι. π.Χ., οικοδομήθηκαν οι πρώτοι λίθινοι ναοί, αφιερωμένοι ο ένας στον Απόλλωνα και ο άλλος στην Αθηνά, που επίσης λατρευόταν επίσημα και είχε δικό της τέμενος. Σύμφωνα με φιλολογικές μαρτυρίες και αρχαιολογικά ευρήματα, στους Δελφούς λατρεύονταν, ακόμη, η αδελφή του Απόλλωνος Άρτεμις, ο Ποσειδών, ο Διόνυσος, ο Ερμής, ο Ζευς Πολιεύς, η Υγεία, η Ειλείθυια (θεά του τοκετού), οι Χάριτες και οι Μούσες, θεές της ποίησης και της μουσικής. Πατέρας των Μουσών ήταν ο Απόλλων. Έτσι, η λατρεία τους απέκτησε ιδιαίτερη αίγλη στους Δελφούς, που ήταν το σημαντικότερο κέντρο της απολλώνιας θρησκείας. Με το Ιερό συνδέεται ο θεσμός της αμφικτιονίας, δηλαδή της ομοσπονδίας από δώδεκα φυλές της Θεσσαλίας και της Στερεάς Ελλάδας, που αρχικά αποτελούσε θρησκευτική ένωση, ενώ αργότερα απέκτησε και πολιτική σημασία. Η δελφική αμφικτιονία είχε τον έλεγχο της περιουσίας και της λειτουργίας του Ιερού. Υπό την προστασία και τη διοίκησή της, τον 6ο αι. π.Χ., το ιερό εδραίωσε την αυτονομία του έναντι των διεκδικητών του (Α΄ Ιερός Πόλεμος), και αύξησε την πανελλήνια θρησκευτική και πολιτική επιρροή του. Το γόητρο και η ισχύς των Δελφών προκάλεσαν τρεις ακόμη Ιερούς Πολέμους, στα μέσα του 5ου και στα μέσα του 4ου αι. π.Χ.. Ένας τέταρτος Ιερός Πόλεμος ξέσπασε το 339 π.Χ., στον οποίο αναμείχθηκαν οι Λοκροί της Άμφισσας, και ο οποίος οδήγησε τελικά στη επέμβαση του Φιλίππου στη νότια Ελλάδα.

Production Up Drones Video Yasiu18 - Drone as Music by Vassilis

Το Μουσείο Μπενάκη ανοίγει τα αρχεία και τις συλλογές του και αποκαλύπτει στα μάτια των ταξιδιωτών μια άλλη Αθήνα

H έκθεση «Η Αθήνα μέσα από τα Φωτογραφικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών», που συνδιοργανώνεται από το Μουσείο Μπενάκη και τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών και φιλοξενείται έως τις 15 Ιουλίου στον εκθεσιακό χώρο «Τέχνη & Πολιτισμός», που βρίσκεται στο επίπεδο αφίξεων.

 .

Δημήτριος Χαρισιάδης -πλατεία Ομονοίας, Απρίλιος 1955

 .

  Δημήτριος Χαρισιάδης - πλατεία Κολοκοτρώνη, 1954

 Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της εφεύρεσης της φωτογραφίας (1839), η Αθήνα αποτέλεσε πόλο έλξης για τους ξένους φωτογράφους, οι οποίοι - όπως και οι Έλληνες συνάδελφοί τους στη συνέχεια - απαθανάτιζαν συστηματικά τα αρχαιολογικά μνημεία της πρωτεύουσας του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Η ίδια η πόλη για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν προκαλούσε το ενδιαφέρον τους, καθώς η οικοδόμησή της βρισκόταν σε εξέλιξη και τα σημάδια από τη μακρά οθωμανική περίοδο παρέμεναν ακόμη έντονα.

 .

 Δημήτριος Χαρισιάδης - Άποψη της πλατείας Συντάγματος, 1956

.

 Ιωάννης Λάμπρος - Πανοραμική άποψη της Αθήνας με την Ακρόπολη στο βάθος, 1960

  .

Βούλα Παπαϊωάννου - Ζάππειο, 1935-39

Τα επόμενα χρόνια και όσο η Αθήνα αναπτυσσόταν, η πόλη φωτογραφήθηκε διεξοδικά από επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφους, καθώς προσέφερε πληθώρα θεμάτων. Έτσι, οι εικόνες της παρούσας έκθεσης που επιλέχθηκαν από τις πλούσιες συλλογές των Φωτογραφικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη, παρουσιάζουν μια σειρά από απόψεις του κέντρου της πόλης, πλατείες, καθώς και κεντρικές οδικές αρτηρίες της Αθήνας. Το χρονικό διάστημα που διατρέχει η έκθεση, ξεκινά από τα μέσα του 19ου αιώνα και φτάνει στα τέλη της δεκαετίας του 1960.

.

  Nelly’s - Το Τζαμί του Τζισδαράκη στο Μοναστηράκι, 1927-29

.

Νεοελληνική Ιστορική Συλλογή Κωνσταντίνου Τρίπου - Αναστάσιος Κούπας - Η οδός Πανεπιστημίου, 1900 περίπου

.

                       Νεοελληνική Ιστορική Συλλογή Κωνσταντίνου Τρίπου - Χαυτεία, 1936

Ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, φιλοξενεί στους χώρους του ένα απάνθισμα εικόνων από αρχεία σημαντικών Ελλήνων φωτογράφων, που φυλάσσονται στο Μουσείο Μπενάκη, προσφέροντας στο θεατή μία άρτια φωτογραφική έκθεση. Η ιστορική σημασία των φωτογραφιών αυτών, παράλληλα με την καλλιτεχνική διάστασή τους, δίνει την ευκαιρία στους επισκέπτες να ανακαλύψουν μια Αθήνα που δεν υπάρχει σήμερα. 

Κλικάροντας τις στιγμές

Slab City

 

Βαθιά στην έρημο της Καλιφόρνια και ανατολικά της Salton Sea, υπάρχουν υπολείμματα μιας εγκατάστασης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που ονομάζεται Slab City. Στο παρελθόν υπήρξε καταφύγιο για χίπις, εκκεντρικούς, περιπλανητές και άστεγες οικογένειες ενώ σήμερα φιλοξενεί το Salvation Mountain, το μνημείο που έχτισε ένας άνθρωπος με τη δύναμη της πίστης του.

 

βαθιά στην έρημο της Καλιφόρνια και ανατολικά της Salton Sea, υπάρχουν υπολείμματα μιας εγκατάστασης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που ονομάζεται Slab City. Στο παρελθόν υπήρξε καταφύγιο για χίπις, εκκεντρικούς, περιπλανητές και άστεγες οικογένειες ενώ σήμερα φιλοξενεί το Salvation Mountain, το μνημείο που έχτισε ένας άνθρωπος με τη δύναμη της πίστης του. Πηγή: www.lifo.gr

Δημιουργός του είναι ο Leonard Knight, ένας αυτοκαλούμενος πρώην αμαρτωλός από το Βέρμοντ που ξεκίνησε το πρότζεκτ του το 1986.

Ο Knight ζούσε μόνος του στο φορτηγό του στη βάση του ανερχόμενου λόφου που με τη πάροδο των χρόνων όλο και μεγάλωνε με τον ζήλο του Knight που χρησιμοποιούσε ότι αντικείμενο μπορούσε από παλιά ελαστικά αυτοκινήτων, άχυρο που προμηθευόταν από τους τοπικούς αγρότες, τσιμέντο και βέβαια πολύ χρώμα. 

Σύντομα το μνημείο του έγινε γνωστό και άρχισε να κατακλύζεται από πλήθος επισκεπτών- αρχικά από την ευρύτερη περιοχή και στη συνέχεια απ' όλο τον κόσμο. Ο Leonard Knight πέθανε το 2014 αλλά το δημιούργημα του στέκεται ακόμα εκεί και μεταφέρει τα μηνύματα αγάπης, ειρήνης και ενότητας που ήθελε και ο ίδιος.

.

Αρκετοί χιλιάδες κατασκηνωτές, πολλοί από τους οποίους αποχωρούν, χρησιμοποιούν το χώρο κατά τους χειμερινούς μήνες. Μένουν μόνο για το χειμώνα πριν μεταναστεύσουν βόρεια την άνοιξη σε πιο δροσερά κλίματα. Οι θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού είναι  (48 ° C). Παρ 'όλα αυτά, υπάρχει μια ομάδα περίπου 150 μόνιμων κατοίκων που ζουν στο  Slab city όλο το χρόνο

Ο χώρος είναι παροπλισμένος και ανεξέλεγκτος και δεν υπάρχει χρέωση για στάθμευση. Δεν διαθέτει επίσημο ηλεκτρικό ρεύμα, τρεχούμενο νερό, υπονόμους, τουαλέτες ή υπηρεσία παραλαβής απορριμμάτων. Πολλοί κάτοικοι χρησιμοποιούν γεννήτριες ή ηλιακούς συλλέκτες για να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια. 

Το πλησιέστερο σώμα του πολιτισμού με την κατάλληλη επιβολή του νόμου είναι περίπου τέσσερα μίλια νοτιοδυτικά της Slab City στη Niland όπου οι κάτοικοι συχνά πηγαίνουν να κάνουν βασικά ψώνια. Ως αποτέλεσμα, ο συγκεκριμένος τόπος να περιγράφεται από τους κατοίκους του και τα καταστήματα σαν ένας μικροσκοπικός θύλακας «αναρχίας»

 



ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ

Επιχρωματισμένες καρτ ποστάλ από τη Σκωτία του 19ου αιώνα

Παλιές επιχρωματισμένες φωτογραφίες από το αρχείο της Library of Congress μας δίνουν μια γνήσια εικόνα της Σκωτίας στην τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα. 

Υπέροχα αστικά τοπία, πολυσύχναστες παραλίες, ετοιμόρροπα αλλά επιβλητικά κάστρα, καταπράσινα ειδυλλιακά αλλά και άγρια τοπία συνθέτουν την εικόνα της Σκωτίας του 1890 μέσα από παλιές καρτ ποστάλ που με μια δύσκολη και εξαιρετικά απαιτητική ως προς την ακρίβεια της τεχνική ζωντανεύουν το αστικό και φυσικό περιβάλλον της.

Η παραλία Πόρτομπέλο που βρίσκεται κοντά στο Εδιμβούργο.

Αγρότες που έφεραν για να πουλήσουν τα ζώα τους στο Dumfries.

 

Το μνημείο του Sir William Wallace. στο Abbey Craig κοντά στο Stirling. 

Το κάστρο του 14ου αιώνα Threave Castle που βρίσκεται κοντά στην πόλη Castle Douglas.

 

Οικόσιτα ζώα.

 

Το κάστρο Carrick του 15ου αιώνα που βρίσκεται στο Loch Goil.

 

Το μεσαιωνικό κάστρο Dunnottar, κοντά στο Stonehaven.

 

Η πόλη Stirling, όπως φαινόταν από το Abbey Craig.

 

Ο Linn of Muick, ένας καταρράκτης του ποταμού Muick στο Άμπερντίνσαϊρ.

 

Το λιμάνι Rothesay.

 

Το κάστρο Dunskey του 12ου αιώνα Castle που βρίσκεται κοντά στο χωριό Portpatrick.

Θαλασσινό τοπίο κοντά στο Macduff.

Ποτάμι κοντά στο Kirkcudbright.

Το κάστρο Inveraray όπως φαίνεται από τις ακτές του Loch Fyne.

Ο παραλιακός δρόμος του Χέλενσμπεργκ.

Το νησί Ailsa Craig, όπου εξορύσσεται ένας σπάνιος γρανίτης.

ο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης.

Η πόλη Dunoon.

Το Εδιμβούργο.

Το κάστρο Caerlaverock που χτίστηκε τον 13ο αιώνα.

Η High Street στο Dumfries.

 

Το Lincluden Abbey στο Dumfries.

Η προβλήτα στο Dumfries

πηγή: lifo