Γράφει οΓιώργος Δαμιανός
Αφήνοντας πίσω σας το τζαμί του Τσισδαράκη και την παλιά καθολική εκκλησία του Μπονεφάτση (τη σημερινή Παναγία παντάνασσα*) μπαίνουμε στο Γιουσουρούμ. μέσα στο μυαλό μου ο Nικόλας Άσιμος σιγοτραγουδάει το στιχάκι:
«κι εμείς ξεπουλιόμαστε στογιουσουρούμ, για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ»,
Ενώ σκέφτομαι ότι σε κανένα
σημείο του πλανήτη δεν αγκαλιάζει τόσο αρμονικά η ανατολή τη δύση, όσο
στην περιοχή γύρω από το μοναστηράκι. Δίχως φανφάρες, υστερίες, πατριωτικές
κορώνες και αντισημιτικές χυδαιότητες συνυπάρχουν, χιλιάδες χρόνια τώρα,
οι δωδεκαθεϊστές (η αρχαία αγορά και η βιβλιοθήκη του Αδριανού), οι
μουσουλμάνοι (τζαμί του Τσισδαράκη, σημερινό μουσείο λαϊκής τέχνης), οι
καθολικοί και οι ορθόδοξοι στην ίδια εκκλησία (την Παναγία παντάνασσα) και
οι ιουδαίοι, γόνος των οποίων έδωσε το όνομα του στην περιοχή.
Πρόκειται
για την εβραϊκή οικογένεια του Νώε Γιουσουρούμ ή Γιεσουρούμ, που ήλθε το
1863 από τη Σμύρνη και εγκαταστάθηκε στο μοναστηράκι ως παλαιοπώλης μαζί
με άλλες οικογένειες ομοθρήσκων του. ηταν, μάλλον, ένας
αξιαγάπητος άνθρωπος που οι αθηναίοι τον συμπάθησαν και προς τιμήν του
ονόμασαν ολόκληρη την περιοχή της πλατείας Αβησσυνίας**, ως Γιουσουρούμ.
