Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Φλεγόμενα βράχια στην Όλυμπο της Λυκίας Μ. Ασίας



Περίπου 80 χλμ. δυτικά της Αττάλειας, κοντά στην περιοχή της αρχαίας πόλης Όλυμπος, στις υπώρειες του ομώνυμου μικρασιατικού βουνού [τώρα όλος ο τόπος λέγεται Τσιραλί (Çıralı) και είναι από τους ωραιότερους ερειπιώνες της Μικρασίας], στη Λυκία της νοτιοδυτικής Τουρκίας, βρίσκεται ένα βραχώδες βουνό που βγάζει φωτιά εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Εδώ οι αρχαίοι τοποθετούσαν το μύθο της Χίμαιρας.

Μικρές εστίες φωτιάς καίνε αυτόματα σε διάφορα σημεία των βράχων, γνωστές σήμερα ως Γιανάρ τας ..

(Yanartaş = φλεγόμενες πέτρες).

Οι φωτιές τροφοδοτούνται με φυσικό αέριο και μεθάνιο που υπάρχει στο έδαφος και καίνε τουλάχιστον για 2.500 χρόνια!

Για εκατοντάδες χρόνια, οι ναυτικοί έβλεπαν τις φλόγες από τη θάλασσα και τις χρησιμοποιούσαν ως ορόσημο στην πλοήγηση στις άγριες και βραχώδεις λυκιακές ακτές, αλλά σήμερα χρησιμοποιούνται συχνότερα από τους πεζοπόρους φυσιοδίφες ή τους λάτρεις της ιστορίας, για να… βράσουν το τσάι ή τη μακαρονάδα τους.
                                             



Οι φλόγες, σύμφωνα με τον αρχαίο ελληνικό μύθο προέρχονται από τη φοβερή Χίμαιρα, ένα τέρας που καταπλακώθηκε από τον ήρωα Βελλερεφόντη στα βάθη της γης και βγάζει φλόγες από το στόμα, θέλοντας να βγει πάλι στην επιφάνεια..
                             




Οι φλόγες είναι πιο έντονες κατά τους χειμερινούς μήνες και καίνε ασταμάτητα, χωρίς να μπορεί κάποιος να τις σβήσει. Παράδοξο της φύσης ή μήπως κάποιο… εξωγήινο μυστικό; Για να τις δείτε πρέπει ν’ ανεβείτε ένα πανάρχαιο λυκιακό μονοπάτι πάνω στο βουνό (πεζοπορία γύρω στο ενάμισι χλμ.), μέσα σε έξοχο δασώδες μικρασιάτικο τοπίο.



Στην αρχαιότητα υπήρχε εδώ ναός του Ηφαίστου (τι άλλο θα μπορούσε;), από τον οποίο υπάρχουν διάσπαρτα διάφορα αρχιτεκτονικά μέλη (βλ. φωτ.).



Ανασκαφές εδώ δεν έχουν ως τώρα γίνει.

Επίσης στον ίδιο  χώρο σώζεται ορατό σήμερα το άνω τμήμα μιας μεγάλης βυζαντινής πρωτοχριστιανικής βασιλικής (5ου – 6ου αιώνα;) με ίχνη τοιχογραφιών.



Το παράξενο, καθώς βλέπετε, είναι ότι, ενώ ολόγυρα υπάρχουν πυκνότατα πευκοδάση, ΟΥΔΕΠΟΤΕ σημειώθηκε πυρκαγιά … «από άγνωστη αιτία», σαν κι αυτές που κατακαίουν «όλως τυχαίως» τα ελληνικά δάση!!!

                                     


                          


                        



                  

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Ταξιδεύοντας...



                         

Ρωτώντας τον Δαλάι Λάμα

"Tι είναι αυτό που σας εκπλήσσει περισσότερο με τους ανθρώπους";

έδωσε τις ακόλουθες απαντήσεις:

                                                        

            


«Το ότι βαριούνται να είναι παιδιά και θέλουν να μεγαλώσουν γρήγορα, ώστε μετά να επιθυμούν να ξαναγίνουν παιδιά.
 
Το ότι καταστρέφουν την υγεία τους για να κάνουν χρήματα και μετά χάνουν τα χρήματα για να ανακτήσουν την υγεία τους.
 
Το ότι άγχονται για το μέλλον και ξεχνάνε το παρόν κι έτσι δεν ζουν ούτε το παρόν ούτε το μέλλον.
 
Το ότι ζουν σαν να μην πρόκειται ποτέ να πεθάνουν και πεθαίνουν σαν να μην έχουν ζήσει ποτέ.»



Και τι μπορεί να αλλάξει  πάνω σ’  αυτό; 



«Το ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κανένα να μας αγαπήσει, παρά μόνο αν αφεθούμε να αγαπηθούμε.
 
Το ότι το πολυτιμότερο στη ζωή δεν είναι τι έχουμε αλλά ποιον έχουμε.
 
Το ότι πλούσιος δεν είναι όποιος έχει περισσότερα αλλά όποιος χρειάζεται λιγότερα.
 
Το ότι το χρήμα μπορεί να τα αγοράσει όλα εκτός από την ευτυχία.
 
Το ότι το παρουσιαστικό ελκύει αλλά η προσωπικότητα εμπνέει έρωτα.
 
Το ότι όποιος δεν εκτιμά αυτό που έχει κάποια μέρα θα το θρηνήσει γιατί θα το έχει χάσει.»

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Ανακάλυψη:Δύο νέα ποιήματα της Σαπφούς

Τα 2 ποιήματα ήρθαν στο φως όταν ο ιδιοκτήτης ενός αρχαίου φθαρμένου παπύρου, που χρονολογείται στον 3ο αιώνα μ.Χ., συμβουλεύτηκε το γνωστό μελετητή Dirk Obbink, σχετικά με την ελληνική γραφή που διακρινόταν σε αυτόν. 
Ο Δρ Obbink, παγκοσμίου φήμης παπυρολόγος, γρήγορα συνειδητοποίησε τη σημασία του παπύρου -περιείχε 2 άγνωστα ποιήματα της Σαπφούς!

Το άρθρο που ετοίμασε ο διάσημος μελετητής, το οποίο περιλαμβάνει μεταγραφή των ποιημάτων, θα δημοσιευτεί στο επιστημονικό περιοδικό Zeitschrift fur Papyrologie und Epigraphik την ερχόμενη άνοιξη, αλλά η online έκδοση είναι ήδη διαθέσιμη .


Παρά τη φήμη της Σαπφούς στην αρχαιότητα και την τεράστια λογοτεχνική παραγωγή της, μόνο ένα πλήρες ποίημά της σώζεται σήμερα, μαζί με τμήματα τεσσάρων ακόμα -και μάλιστα το ένα από αυτά ανακτήθηκε μόλις το 2004, πάλι από θραύσματα παπύρων.